შემიყვარე ან მომკალი

ოცდამეთოთხმეტე თავი

- არა სეჰუნ.......როუსი ის.......ის გაიტაცეს.
ტირილი განაგრძო ლისამ.

ხმას ვერ ვიღებდი. ამ სიტყვებმა გამანადგურეს.

- ხმა ამოიღე სეჰუნ
(ჯისო)

- გთხოვ ყველაფერი კარგად ამიხსენი.
(მე)

- აჰ კარგი. ესეიგი ლისას დაურეკეს და უთხრეს რომ თუ ხვალ ხუთ მილიონ დოლარს არ მისცემს , როუსი....... როუსი მოკვდება.
(ჯისო)

- ხუთი მილიონი დოლარი საიდან მოვიტანო? რა გავაკეთო?
(მე)

- გეგმა, გეგმა გვჭირდება. ყალბი ფული უნდა ვიშოვნოთ. ოღონდ ყალბ ფულში ცოტა ნაღდი ფულიც უნდა იყოს გარეული. ჯერჯერობით არ ვიცით სად უნდა მივუტანოთ ფული.
(ჯისო)

- კარგი აზრია ჯისო. არ იცით ვინ გაიტაცა?
(მე)

- არა
(ჯისო)

- მისი ხმა.... მისი ხმა ძალიან ნაცნობი იყო.
(ლისა)

- ჩემს გოგოს რამე რომ დაემართოს თავს მოვიკლავ. ვერ ვიცოცხლებ.
დაიწყო ყვირილი ლისამ..

- დაწყნარდი ლისა. ჩვენ ერთად გადავარჩენთ ჩვენს შვილს.
ლისასთან მივედი და გულში ჩავიკარი.

- მეშინია, მეშინია, სეჰუნ.
თქვა ჩუმად ლისამ.

- ნუ გეშინია. მე შენთან ვარ. ჩვენ გადავარჩენთ როუსს.
ვეცადე ლისა დამემშვიდებინა, მაგრამ ეს როგორ უნდა გამეკიეთებინა, მე თვითონ ვიყავი საშინელ მდგომარეობაში.

- ჯისო შეგიძლია ჩანიოლს დაურეკო?
(მე)

- რათქმაუნდა.
თქვა ჯისომ და ჩანიოლს დაურეკა.

- რა თქვა?
(მე)

- ......... (ჯისო)

- რამე მოხდა?
(მე)

-ტაო......ტაოც გაიტაცეს.
(ჯისო)

- რააა? ჯანდაბაააა
დავიყვირე მე.

ლისა იატაკზე იჯდა, არც ინძრეოდა და არც არაფერს ამბობდა.

- წამოდი სახლში წავიდეთ. ჯისო შენც წამოდი.
(მე)