შემიყვარე ან მომკალი

ოცდამეთხუთმეტე თავი

-კარგი დასხედით, ჯისომ იდეა მოგვაწოდა. (ჩანიოლი)
-აბა გისმენთ... (მე და ჯენი)
-ჯისომ თქვენც გიტხრათ ყალბი ფულის შესახებ, ჩემი მეგობრის დახმარებით ის უკვე ვიშოვეთ. თავზე ნაღდ ფულს დავალაგებთ. ის ვერაფერს იეჭვებს, ტაოსაც და როსესაც უვნებლები დაგვიბრუნდებიან. (სეჰუნი)
- ძალიან კარგი... მან თქვა რომ ადგილზე მხოლოდ მე და შენ უნდა მივიდეთ სეჰუნ... იცი რა შეიძლება გიჟად ჩამთვალოთ, მაგრამ მეც და ჯენისც გვგონია რომ ეს ჯიდია. მისი ხმა სიცილი... იქნებ გადარჩა??(მე)
- ლისა ეს შეუძლებელია, ზუსტად ვიცი რომ ის მოკვდა. (ჩანიოლი)
-მართალია. ის ნამდვილად მოკვდა... (ვუკი)
-შენ?? ვუკ კიდევ კარგი აქ ხარ. (ჯენი)
-ყველაფერი გავიგე. ნუ იღელვებთ, ბავშვები კარგად იქნებიან. აი ყალბი ფული. (ვუკი)
-მადლობა ვუკ რომ ჩვენს გვერდით გვიდგახარ... (ჯენი)
- მოიცადეთ რეკავს. (ჩანიოლი)
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
სატელეფონო საუბარი:
- აბა რა ქანით? ფული იშოვნეთ? თქვენი შვილების დახსნა გადაწყვიტეთ?
- რა თქმა უნდა მათ შენს ხელში არ დავროვებთ... (ჩანიოლი)
- თუ მათი ბედი ასე გადარდებთ შენ და ჯენი ახლავე ავტომობილში ჩასხედით და წამოდით. კოორდინატებს გამოგიგზავნით.
- მე და ჯენი?
- სასწრაფოდ ყველანაირი კითხვების გარეშე. 30 წუთი გაქვთ.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
ჩანიოლი და ჯენი ფულით სავსე ჩანთასთან ერთად მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ.

ჩანიოლის POV
ჯენი ძალიან ღელავდა, მეც არა ნაკლებად.
- ჯენ მგონი არ ცდებოდით. ნუთუ ეს მართლა ჯიდია და არ მომკვდარა? (მე)
-მეც ამას ვამბობ ჩან, მაგრამ ცოცხალი ვერავითარ შემთხვევაში იქნებოდა... (ჯენი)
მე გავჩუნდი. 20 წუთში ადგილზე ვიყავით. უცებ შავი მანქანა გამოჩნდა და ზუსტად ჩვენი მანქანის წინ გააჩერა. მანქანიდან ვიღაც ბიჭი გადმოვიდა. მე და ჯენიც მაშინვე გადავედით.
- შენ? ვინ ხარ? ბავშვები სად არიან? (მე)
- მე? მე ჯიდის ძმა ვარ. იმ ადამიანის ძმა რომელიც შენ სიცოცხლეს გამოასალმე.
- შე ნაბიჭვარო... ჩემი შვილები სად არიან? (ჯენი)
- და ფული?
ფულით სავსე ჩანთა ავიღე და მას ვესროლე. მან ჩანთა გახსნა და როგორც ვივარაუდეთ ვერაფერს მიხვდა.
- ბავშვები მანქანაში არიან.
ჯენი მაშინვე მივარდა. კარი გააღო და დაიყვირა. მე მასთან მივვარდი და თვალებს ვერ დავუჯერე... ტაო, ის დაჭრილი იყო და სისხლისგან იცლებოდა. ჯენი ამის დანახვაზე ლამის ჭკუიდან გადაირია.
-ჩან სწრაფად უნდა წავიყვანოთ საავადმუოფოში.
- მე ავიყვან ტაოს შენ როუსს მიხედე.
გაოცებული ვიყავი. ის ნაბიჭარი სულ გადამავიწყდა, მაგრამ მას ამას არ შევარჩენდი. ჯენიმ გზაში ლისას დაურეკა და ყველაფერი უთხრა. 10 წუთში საავადმყოფოში ვიყავით. ტაო მაშინვე საოპერაციოში შეიყვანეს. მალე ლისა და სეჰუნიც მოვიდნენ, როსე მაშინვე მათკენ გაიქცა... ლისა. ხელში აიყვანა და გულში ჩაიკრა. შემდეგ ბავშვი სწჰუნს მისცა და ჯენისკენ გამოიქცა. ჯენი ხმას არავის სცემდა.
-ჩან, რა მოხვდა? ტაო, ტაო როგორ არის? (ლისა)
-ტაო, ის საოპერაციოშია. მის მდგომარეობა ძალიან რთულია.... (მე)
უცებ ჯენი წამოხტა.
-ჩან ის კარჰად იქნება ხომ ასეა? ის ჩვენ არ მიგვატოვებს. (ჯენი)
თქვა შემდწგ მომვარდა ჩამეხუტა და გონება დაკარგა. ისიც მაშინვე პალატაში გადაიყვანეს და გადასხმა დაუდგეს... მალე ვუკი და ჯისოც მოვიდნენ.
-ჩან რა ხდება? ტაო როგორ არის ან ჯენი ის სად არის? (ვუკი)
- ჯენიმ გონება დაკარგა და გადასხმა დაუდგეს ტაო კი საოპერაციოში შეიყვანეს... (მე)
- ჩან შენ აქ დარჩი მე კი ჯენისთან წავალ, ვეცდები აქეთ არ გამოვიდეს... (ვუკი)
-მადლობა ვუკ, ძალიან გვეხმარები... (ჩანი და ლისა)
ვუკი ჯენისთან წავიდა. შემდეგ ჯისო მოვიდა.
-ვინ იყო ის ბიჭი? (ჯისო)
- ნაბიჭვარი ჯიდის ძმა იყო...(მე)
- რააა? ჯიდის ძმა? მისი ადგილსამყოფელი ვიცი ამიტომ მას ჩემი ხელით მოგიყვანთ....(ჯისო)
ჯისოს სიტყვებმა ცოტა ძალა შემმატეს... ოპერაცია დიდხანს გაგრძელდა ამიტომ ლისა და როუსი სახლში გავუშვით. ჩემთან სეჰუნი დარჩა... ალბათ 5 საათის შემდეგ ექიმი გამოვიდა და გვითხრა რომ 24 საათი იქნებოდა გადამწყვეტი. ამან შემძრა, ძალიან იმოქმედა ჩემზე. ჩემმა ცოლ-შვილმა ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეცვალეს. ისინი რომ არა არ ვიცი. ალბათ ნამდვილი მანიაკი და მექალთანე ვიქნებოდი... ჩემი შვილი ის ჩემი ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, ახლა რომ დავკარგო ალბათ მოვკვდები.../ საავადმყოფოში ყოფნა აღარ მინდოდა ამიტომ გარეთ გავვარდი. სწჰუნიც გამომეკიდა.
-ჩან გაჩერდი, დამელოდე...
მესმოდა სეჰუნის ხმა.. მეც გავჩერდი და თვალებიდან ცრემლების ღვრა დავიწყე... ეს მე საერთოდ არ მახასიათებდა...
-ძმაო გთხოვ დაწყნარდი. ახლა ძალები უნდა მოიკრიბო... წარმოიდგინე ჯენიმ რომ ასეთ მდგომარეობაში დაგინახოს ის ხომ უფრო ინერვიულებს არაა? წამოდი დაწყნარდი და ჯენისთა წავიდეთ.
მისმა სიტყვებმა ჩემზე იმოქმედა და მაშინვე ჯენის პალატისკენ წავედით. ჯენი კიდევ უგონოდ იწვა და მის საწოლთან ვუკი იჯდა.
-ვუკ ექიმი არ ყოფილა?? (მე)
-არა ჯერჯერობით არ შემოსულა. ტაო როგორაა? (ვუკი)
- მისთვის 24 საათი გადამწყვეტი იქნება. (მე)
სეჰუნს ვიღაც ურეკავდა, ვიფიქრე ჯისო იქნებიდა ამიტომ მეც მას გავყევი. გარეთ გავედი თუ არა აირინი შემეტაკა. მისმა მოსვლამ საშინლად გამაღიზიანა.
-შე უსინდისო აქ რა გინდა?
- მოიცადე მე შენთან არა. შენს ძმასთან სალაპარაკოდ მოვედი. (აირინი)
ისინი მაინც არ დავტოვე და მათ ლაპარაკს მოვუსმინე...
- სეჰუნ მიხარია რომ შენი შვილი გადარჩა, ალბათ მე რომ არა ის მოკვდებოდა...
- რაა? აირინ შენ ამ საქმესთან რა გაკავშირებს? (სეჰუნი)
- მე? მე ჯიდის და ვარ. იმ ადამიანის ძმა რომელიც შენ და შენმა ძმამ მოკალით, მაგრამ რადგან ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს როუსი ცოცხალი დავტოვე...
-რაა ნუთუ ჩემი შვილი შენ, შენს გამოა ასეთ მდგომარეობაში? მოგკლავ აირინ არ გაცოცხლებ. (ჩანიოლი)
- არ მეგონა თუ შენ ამას იზამდი. აქედან გაეთრიე თორემ აქვე ტვინს გაგასხმენივებ. მადლობა თქვი რომ ქალი ხარ.(სეჰუნი)
- იცოდე არც ჩემს შვილს და არც ძმიშვილს აღარ შეახო. ამ დროისთვის შენი ძმაც გვეყოფა ჯავრის საყრელად. (მე)
თავისი ძმის გაგონებაზე სახეზე ფერი ეცვალა.
-ამას არ შეგარჩენთ. დაიყვირა აირინმა და წავიდა.
- აბა ძმაო, ესეც შენი აირინი... ძალიაან კარგ გოგონებს არჩევ. ახლავე სახლში წადი და ლისას პატიება სთხოვე. (მე)
- მართალი ხარ ძმაო. ლისას ბოდიში უნდა მოვუხადო. თუ არ გჭირდები მე წავალ. (სეჰუნი)
-წადი, წადი. (მე) სეჰუნი წავიდა. ჯენისთან შევედი თუ არა გონს მოვიდა.
- ჩან ტაო ხომ კარგადაა? (ჯენი)
- კი საყვარელო კარგადაა. ნუ ღელავ. მე ორი წუთით გავალ დო დავბრუნდები... (მე)
გარეთ გამოვედი და ჩემი შვილისკენ წავედი. მას ფანჯრიდან ვუყურებდი. უცებ დავინახე რომ მან თვალები გაახილა. მაშინვე ექიმს დავუძახე და ჯებისთან შევვარდი...
●■●■●■●■●■●■●■●■●■●■
აბა როგორ ხართ?? ცოტა მოგვიანებით გილოცავთ ყველაფერს❤❤😂რატომღაც მგონი უაზრო თავი გამოვიდა არა? დაავოუთეთ და დააკომეთ თუ მოგწონთ რა თქმა უნდა...