შემიყვარე ან მომკალი

ოცდამერვე თავი

- აიშშ ჩავილაპარაკე და დაბლა ჩავედი.

სასტუმრო ოთახში ჩანიოლი და სეჰუნი ჩხუბობდნენ. ჩანიოლი სეჰუნი ზევიდან იყო მოქცეული და მუშტებს ურტყავდა. სეჰუნი კი ირონიულად იღიმებოდა და არაფერს აკეთებდა. მაშინვე მივვარდი ჩანიოლს.

- შენ ხო არ გაგიჟდი? სეჰუნს თავი დაანებე. ჩანიოლ თავი დაანებე.
ვყვიროდი და ჩანიოლს ზურგზე ვურტყავდი ხელებს.

- ჩანიოლ თავი გაანებე მეთქიიი

უკვე ყელში ამომვიდა, ჩანიოლს ხელი მთელი ძალით ვკარი და ისიც ძირს დაეცა. სეჰუნი მაშინვე ფეხზე წამოვაყენე და ჩავეხუტე. ჯენი ჩანიოლთან იყო.

- წამოდი ლისა. აქ აღარაფერი გვესაქმება.

მითხრა სეჰუნმა და კარებისკენ წავიდა. რათქმაუნდა მეც მას გავყევი. აჰ კიდევ ჩემი ბრალია. მე დავაძალე სეჰუნს აქ წამოსვლა.
სეჰუნი მანქანაში ჩაჯდა, მეც ჩავჯექი.

- სეჰუნ მაპატიე. ჩემი ბრალია. (მე)

- არა ლისა, შენი ბრალი არაფერი არ არის. ახლა უკვე ვიცი როგორი ადამიანია სინამდვილეში ჩემი ძმა.
(სეჰუნი)

- ........ (მე)

- ლისა გინდა დღეს კლუბში წავიდეთ?

ყველაზე ნაკლებად ახლა ამას მოველოდი. ასეთ რთულ მდგომარეობაშიც კი მხიარულადაა. მიყვარს ეს ბიჭი რაა.

- რათქმაუნდა მინდა. (მე)

- ეხლა სახლში მივიდეთ, მოვემზადოთ და ეგრევე კლუბში წავიდეთ. (სეჰუნი)

სახლში მივედით თუ არა მოვემზადე და წავედით...

სადღაც 9 საათი იქნებოდა კლუბში რომ მივედით. სეჰუნი მაშინვე სასმელს მიეძალა, მეც დავლიე ცოტა, მაგრამ ჩემთვის მთავარი სეჰუნი იყო ამიტომ ვცდილობდი მისთვის ყურადღება არ მომეკლო. ამ ძმებზე ძალიან ვდარდობდი. არ მინდოდა მათი ურთიერთობა რომ ასეთი ყოფილიყო, მაგრამ მე რა შემიძლია? არც არაფერი... სეჰუნმა ზედმეტად ბევრი დალია.