შემიყვარე ან მომკალი

მეშვიდე თავი

LISA'S POV

ჩანიოლზე ძალიან გავბრაზდი. ეგ და თავისი ძმა სუფთა ხეპრეები არიან. როგორ ბედავენ ასეთი რამის გაკეთებას? ძალიან მაინტერესებს ვინ არის ის ნაბი*ვარი ვინც ჩვენ გვღალატობს. აიშშ.
- ჯენი მე ჩემს ოთახში ავალ. მის პასუხს აღარ დაველოდე და მაღლა ავვარდი.
- აიშშ იდიოტოები, ხეპრეებიი. ვყვიროდი ბოლო ხმაზე. ყვირილი ტელეფონის ხმამ შემაწყვეტინა. ისევ ის ნომერი იყო.
- გისმენ ხეპრე ვთქვი ცინიკურად.
- ოჰოო ფისუნია გაბრაზებულაა.
- ნამდვილი ხეპრე ხარ.
- რატომ მეძახდი წეღან ხეპრეს? იმხელა ხმაზე დაიყვირა სეჰუნმა რომ ტელეფონი შორს გავწიე.
- მისმინე უკვე ყელში ამოხვედით თქვე ხეპრეებო. ახლა უნდა გავთიშო ოჰ სეჰუნ.
ტელეფონი გავთიშე და ჯიბეში ჩადება დავაპირე, მაგრამ ძირს დამივარდა. მაგიდის ქვეშ შევძვერი და ტელეფონი ავიღე. უცებ რაღაც პატარა მოწყობილობა დავინახე. ეს მოსასმენი მოწყობილობა იყო.
ხმა არ ამოვიღე, რადგან ვიცოდი გაიგებდნენ ყველაფერს. დაბლა ჩავედი და ჯენის ყურში ჩავჩურჩულე "ჯენი ჩემს ოთახში მოსასმენი მოწყობილობაა დაყენებული. წამოდი ვეღადაოთ რაა, ისედაც ეძებს ჩენი მოღალატეს". ჯენი გაოგნებული მიყურებდა, შემდეგ კი გველურად ჩაიღიმა და მანაც ჩამჩურჩულა "კარგი მაგრამ ჯისოს დავურეკავ". -კარგი (მე)
რამდენიმე წუთის შემდეგ ჯენი ჩემთან სიხარულით მოვიდა.
- რაო? გადავჩურჩულე მე.
- ძაან გაბრაზდა, მაგრამ ბოლოს დავითანხმე. გადმომჩურჩულა ჯენიმ 
მე და ჯენი მაღლა ავედით და ლაპარაკი დავიწყეთ.
- აუ ძაან მინდა სეჰუნთან დაწოლაა, ძაან სიმპათიურია. როგორ მინდა ახლა აქ იყოს (მე)
- აუუ მე კიდე ჩანიოლი მომწონს ძაან. (ჯენი)
- აუჰ ძლივს ვიკავებ  თავს ხოლმე მისი დანახვისას.
(მე)

SEHUN'S POV

უცებ ჩემი ტელეფონის ხმა მომესმა. მოსასმენი აპარატიდან იყო რაღაც. ტელეფონში მომდის ხოლმე.
- ჩანიოლ მოდი რაღაც მომივიდა.
(მე)
- რა ხდება? (ჩანი)
- მოდი მოვუსმინოთ ვთქვი და ჩავრთე.
- აუ ძაან მინდა სეჰუნთან დაწოლაა, ძაან სიმპათიურია. როგორ მინდა ახლა აქ იყოს. ლისას სიტყვებზე თვალები ვჭყიტე. ვერ ვიჯერებდი, რომ ის ამას იძახდა.
- აუუ მე ჩანიოლი მომწონს (ჯენი)
ჯენის სიტყვებზე სახე აუხურდა ჩანს.
- აუჰ ძლივს ვიკავებ თავს ხოლმე მისი დანახვისას. ამ სიტყვებზე სულ მთლად გადავირიე. ძაან გვესიამოვნა მათი სიტყვები.
- მიდი დაურეკე (ჩანი)
მე მაშინვე მოვძებნე ლისას ნომერი და დავურეკე.
- რა იყო სულელო? რამე გინდა? (ლისა)
- სულელი ვარ? არ გინდა ჩემთან გართობა? (მე)
- იმედია ის სიტყვები არ დაიჯერეთ რაც რამდენიმე წუთის წინ ვთქვით (ლისა)
- ეს... ეს ხუმრობა იყო? (მე)
- ხო და თქვენი მოსასმენი აპარატები მოაშორეთ აქედან.
(ლისა)
- ამ ხუმრობას მწარედ ინანებთ. ვუთხარი და გავუთიშე.