ოცდამეთექვსმეტე თავი

143 18 6
                                    

ლისას POV

დიდი ხანია არაფერს ვიმჩნევ, მაგრამ სეჰუნზე ძალიან გაბრაზებული ვარ... როგორც გავიგე ის თავისი აირინიც გარეული იყო ტაოსა და როუსის გატაცებაში. მის გამო ჩემი შვილი და დიშვილი საფრთხეში ჩავარდნენ. ახლა მაღაზიაში უნდა მივიდე სასწრაფოდ თორემ როუსი სახლში ძიძასთან გადაირევა. ძალაინ ლამაზი დეკორაციები იყო და რა თქმა უნდა განსაკუთრებულები ავარჩიე. სახლში მალე დავბრუნდი, მანამდე კი ჩანს მივწერე რომ დეკორაციის საქმე მოგვარებული იყო. სახლში რომ მივედი როუსი სათამაშოებით ძალიან წყნარად თამაშობდა... გამიკვირდა😂 ძიძა კიდევ ცოტახნით დავტოვე და სახლი ძალიან ლამაზად მოვრთე.
ნუ რავიცი როუზსაც მოეწონა.

ნუ რავიცი როუზსაც მოეწონა

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

მგონი ცუდი არაა. კარზე კაკუნიაა. ვუკი და ჯისო იყვნენ. საჩუქრები მოიტანეს ბავშვებისთვის.
-ვაუუ, ლისა ეს შენი ნამუშევარია? დამცინა ვუკმა.
-არა კაცო. შენ იყავი მოსული და შენ გააკეთე არ გახსოვს? (მე)
-კარგი, კარგი. ყოჩაღ შენ.. (ვუკი)
- მოდი ეს საჩუქრები დავმალოთ. და კიდევ სწჰუნს დაურეკე ჯენი და ტაო წამოიყვანოს. (ჯისო)
-სეჰუნს? ტელეფონი დაუჯდა და ჩანს დავურეკავ. (მე)
-კარგი... (ჯისო)
ჯისოს სახის გამომეტყველებით თუ ვიმსჯელებთ, მივხვდებით რომ დაეჭვდა... სეჰუნთან ლაპარაკს თავს ვარიდებ. ხო ეს სიმართლეა. მიჭირს მისი პატიება და რა ვქნა? ჩემი ბრალია? მას ასე ადვილად ვერ ვაპატიებ! ფიქრს შევეშვი, ჩანს დავურეკე და მან მითხრა რომ 30 წუთში სახლში იქნებოდნენ.ჯისომ და ვუკიმ მითხრეს რომ ყველაფერი მზად იყო ამიტომ დავწყნარდი და მშვიდად ველოდებოდი როდის მოვიდოდნენ. ერთადწრთი იმაზე ვფიქრობდი თუ როგორ მომეთოკა ნერვები ისე რომ მააგრად არ მეცემა.
-ლისა რაზე ფიქრობ? (ჯისო)
- არა, არაფერია. (მე)
-კარზე კაკუნიაა. მე გავაღებ, როუს მოდი ტაოს ერთად შევხვდეთ. (ვუკი)
-აბა წავედით... (მე და ჯისო)
ვუკიმ კარები გააღო.
-ტადაა... სიურპრიზიიი. (ჩვენ)
-ღმერთოო. როგორ გაგვახარეთ. (ჯენი)
-ტაო ნაქე ეს სენთვის მოვამჟადეთ. (როუსი)
მის ნათქვამზე ყველამ სიცილი დავიწყეთ. სახლში შემოვიდნენ. სეჰუნიც მათთან ერთად მოვიდა და ცოოოტა უხერხულათ ვიყავი...
ბავშვები ძალიან ერთობოდნენ. ტორტი ჭამეს, ისუსნავეს, იმაიმუნეს და ბოლოს დაღლილები დაწვნენ. ჩვენ არ ვიცოდით რა გვეკეთებინა. სეჰუნის დანახვა აღარ მინდოდა ამიტომ აივანზე გავედი. უკნიდან უეცრად ვიღაცის შეხება ვიგრძენი. ეს სეჰუნი იყო, მისი სურნელი როგორ მომნატრებია, მაგრამ არა! მე მას ასე ადვილად არ ვაპატიებ.
- ლისა თავს რატომ მარიდებ? (სეჰუნი)
- და რა გეგონა რომ რაც გააკეთე იმის შემდეგ კისერზე ჩამოგეკონწიალებოდი? სეჰუნ შენს გამო ლამის ჩვენი შვილი დავკარგეთ. შენი საყვარელი თურმე გიყენებდა და შენ ვერაფერს ხვდებოდი. შენი ჩვევების გამო მოხვდა ეს ყველაფერი. (მე)
-ამაზე მინდოდა შენთან ლაპარაკი. აირინი, ის ჩემი ხელით მოვკალი. (სეჰუნი)
-რაა? რა ქენი? ეს მართლა გააკეთე? (მე)
- შენ გეგონა ცოცხალს დავტოვებდი ან მას ან მაგის ძმას? თქვენს შეურაცყოფას არავია ვაპატიებ გასაგებია? (სეჰუნი)
-.......
-ხმას რატომ არ იღებ?
- არ ვიცი სეჰუნ, ძალიან არეული ვარ... გთხოვ ცოტახნით მაცადე რომ კარგად დავფიქრდე.
-კარგი ლი... (სეჰუნი)
-გვრიტებო რას აკეთებთ?? (ჯენი)
-ოხხ ჯენი, დამელოდე რა მეც მოვდივარ. (ლისა)
სეჰუნი ასე პირღია დავტოვე და წამოვედი თან აცივდა...
-ოჰოჰ... იჭორავეთ??? მოკლეთ რა მოსიყვარულეები ხართ რაა. მეც მინდა ერთი კარგი მეწყვილე (ჯისო)
-მართლა?? მერე თვალები გაახილე ამ ქვეყანაზე შენი მოსაწონი არავინაა? (მე)
-სიტყვა არ შეარჩინო რა... (ვუკი)
-არ ვაპირებ :))კარგი წავედი მე ოთახში ავალ. დავიღალე... (მე)
სულ შემთხვევით თვალი მოვკარი როგორ ჩაუკრა ჯისომ სეჰუნს თვალი. ვერ მივხვდი რატომ, მაგრამ როგორც ჩანს რაღაც ჩაიფიქრეს... ოთახში შევედი. შუქს ვერ ვანთებდი. მოულკდნელად უკნიდან ვიღაც შემოვიდა და შუქიც მან აანთო. აანთო და გავოცდი.

 აანთო და გავოცდი

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ყოჩაღ სეჰუნ... გულში ვფიქრობდი.
-შენი შემორიგება ვიცი რომ არაა ადვილი. ძალიან მომენატრე ლისა. შენი სურნელი, მარწყვისფერი ტუჩები.. შენი ყველაფერი მომენატრა... შენ განუმეორებელი ხარ ჩემთვის ლისა. არასდროს გაიფიქრო რომ ვინმეში გაგცვლი. (სეჰუნი)
სეჰუნის სიტყვებმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა. მეც ძალიან მომენატრა ის. მის გარეშე ჩემი ცხოვრება არაფერია.
-ლისაა მაპატიებ?
-ჰმმმ, არ ვიცი. გაპატიოო?? აბა მოდი გავითვლი. (მე)
ავდექი და 7 თითზე გადავითვალე.
-ვაპატიო, არ ვაპატიო, ვაპატიო არ ვაპატიო... ვაპატიო. ჰმმ კარგი გაპატიებ. (მე)
ვუთხარი და მაშინვე მოვეხვიე. ეს ღამე კარგად გავატარეთ დილით კი... 2 საათზე გავიღვიძეთ. გავიღვიძეთ რა და... ძილი არ გვაცადეს არა და ძლივს შევრიგდით მე და სეჰუნი, მაგრამ რა?? ვინ გაცდის ერთი დღის მშვიდად გატარებასს. არც არავინ.
-ლისააა. მოდი რაა ორ მაიმუნს ერთად ვერ ვუვლი...(ჯენი)
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ჰაიი.... ვიცი რო ესეც პატარა თავი, მაგრამ... რავიცი მგონი კაი იყო.😂😚😚 გამახარებთ თუ თქვენს აზრს გამოხატავთ💓💓იმედია lalisa_m10 მადლობელი იქნება😂🖤🖤

შემიყვარე ან მომკალიWhere stories live. Discover now