nuitman

2.1

[story.]

"Peki sen?"

"Ne?"

Donghyuck geri çekilip yere oturdu ve sırtını demirlere yaslayarak sigarasını tekrar içine çekti. "Unutulmak ister misin?"

Belli etmesem bile kalbimin atışları bedenimin adrenalinle dolmasını sağlıyordu ve açıkça söylemek gerekirse her hareketi beni etkiliyordu. Bir erkektim, neredeyse aşık olduğum çocuk yanımda, gece vakti sigarasını içiyordu ve bana da kendimi sıkmak kalıyordu.

"Unutulmak pek umurumda değil, hatırlanmak da," dedim ben de onun sağına oturup sırtımı demirlere yaslayıp. Poşedi açarak içinden 2 kutu birayı çıkarırken Marlboro'nun mentollü dumanı etrafımızı sarmıştı. "Dünyaya bir iz bırakmak da istemem. Ben yalnızca benim, dünyanın ikinci bir Einstein'a ve Picasso'ya ihtiyacı yok."

Biranın birini ona uzattığımda sigarasını dudaklarının arasına koyarak birayı aldı. Tıs sesiyle kutunun ağzını açarken dudaklarından duman süzülüyordu.

Güneş ona yakışıyordu, kavrulmuş tenini altın gibi parlatıyordu. Ama gece bir başkaydı.

Gece onu tamamlıyordu.

***

deli gibi fic yazıp yazıp yayınlamak istiyorum ama önce yayındaki kitapların bitmesi gerek what to do?