nuitman

3.8

[story.]

Duştan çıkıp üzerime siyah boğazlı kazağımı geçirirken hava kararıyordu. Bir saate Donghyuck'u almaya gidecektim ve içim içimi yiyiyordu. Ona neden kendim olarak bu teklifi yaptığımı bilmiyordum ama henüz çok erkendi. Şimdi öğrenirse benden uzaklaşacaktı.

Odamın perdelerini çekip üzerime siyah, şişme montumu giydim. Cebime anahtarları, telefonumu ve cüzdanımı yerleştirirken aynada son kez kendime baktım. Koyu renk saçlarım dağınık bir şekilde alnıma dökülüyordu. Kötü görünmüyordum.

Apartman dairemden çıkıp kapıyı kilitledim. Botlarımı giydim ve merdivenlerden inerek dışarıya ulaştım. Bu sabah Donghyuck'un attığı konuma gerek bile duymadan abimin bana bıraktığı arabasına binerek yol almaya başladım.

Kısa süre içerisinde Donghyuck'un evinin önündeydim. İki katlı bir evin alt katında oturuyorlardı, evleri küçüktü. Durumları iyi değildi, aile içi sorunlarından dolayı boğuluyor olmalıydı ve bu olay beni de ister istemez üzüyordu.

Hava tamamen karardı, arabanın motorunu durdurdum. Evinin ışıkları ve sokak lambaları yandı. Saatime baktım. Şimdi çıkması gerekiyordu.

Çıkmadı.

Bekledim.

mark: hyuck evinin önündeyim.

iletildiㅣ20.28
görüldüㅣ20.30

haechan: git.

haechan: gelmiyorum.

mark: ne?

mark: niye?

iletildiㅣ20.32

Mesajlarımı okumasını beklesem de okumadı. Derin bir nefes aldım ve arabadan indim. Hızlı adımlarla evine ilerlerken kapısının önünde durdum. İçeriden bağırışlar geliyordu.

Zili çaldım. Bağırışlar kesilmedi. Kapıyı yumrukladım. Kapı yine açılmadı. Sinirim içimde birikirken zile tekrar tekrar bastım.

Babası yine onu dövüyor olmalıydı ve artık bu durumdan bıkmıştım.

Bir adım geri çekildim. Elimi kaldırdım, parmaklarım titrerken başıma bir ağrı girdi. Gözlerimi kapadım.

Kapı sonuna kadar hızla açılıp arkasındaki duvara çarpınca bağırışlar kesildi.

***

suprise
motherfuckers

mutlu yıllar, bu ilk posta, 6 gündür yoktum bugün bölüm atarım daha.

♡