Mutsuz Son \ UlRem

-13-

Hello 🌸

Hikayenin kapağı müko değil mi? Ben sevdim umarım sizde seversiniz 💕🐦

Okuyalım 👇❤

☆

Arkadaşlık, öğüt, nasihat, aşk, sevgi, aile, anne, baba.

Tamam, tamam hepsinden bahis ettim.

Ama...

Karşım da, daha doğrusu hayatım da bir Keskin erkeği varlığı var ve ben bu adamla nasıl baş edeceğimi hala daha anlayamıyorum.

Farklı bakışları, duruşu, düşüncesi,  sözleri...

"Beni yalnızlığa terk edip gitme..."

...

Hiç bir şekilde aşk diye bir his beslemedim doğrusu kimseye, fakat bir zamana kadar bir yanım aşka inanmıyorken diğer yanım aşkın bir gün beni bulacağını umuyordu.

Tuna Keskin kesinlikle beni bulacak aşk değildi.

O adamın bana aşık olma ihtimali, ya da benim ona aşık olma ihtimalim yüzde sıfır diye biliriz.

Keskin adamına karşı içim de adlandıramadığım sıcaklık, kıpırtı, titreşim, heyecan olsa bile bunu aşkla alakası olmadığı açık aşikar kesindi.

Ela gözlerinin ardında ki gizli bi kişiliği insanın ona olan merakını uyandırıyordu hele ki o insan bensem.

Karısıyım sonuçta değil mi?

Aman ne karı?

Düşündüğüm şeyle bir an kahkaha atarken yanımda oturan Mira bana tip tip bakmaya başladı.

Odam da biz kızlar, yani Öykü abla, Mira ve ben oturmuş dedi-kodu yaparken, Öykü ablamın küçük kızının ağlaması ile oda dan çıkmıştı Mira ise telefon da birisi ile konuşuyordu.

Kapıyı biri tıkladığın da o tarafa dönüp gir komutunu vermiştim.

İçeri giren evin baş hizmetçisi yemeğin hazır olduğunu bildirdikten sonra Mira ile birlikte kafamızı aşağı yukarı sallamış ve odadan dışarı çıkıp büyük koridor da yürümeye başlamıştık.

Ortam da yankılanan telefon sesi ile bakışlarımı Mira'nın elinde ki telefona çevirdim.

Bana bakıp gülümsedikten sonra izin istiyerek odaya geri dönmüştü.

Bir boklar karıştırdığı belli ama...

Omuz silkip aşağı indikten sonra geçip büyük masaya Keskin adamının yanına oturdum.

Bana uzun uzun bakarken üstüm de ki bakışlarından rahatsız olduğum için masa da henüz bizden başka kimsenin olmadığının rahatlı ile konuşmaya kara verdim,

"Beni daha ne kadar böyle dikizlemeyi düşünüyorsun Keskin?"

Gülümsedi.

"Bu sorunun cevabını daha dün akşam cevapladığımı düşünüyorum İrem Afra Keskin."

İsim ve soyismimi söylemesini es geçerek ona oldukça yapmacık bir şekilde gülümsedim,

"Ben de size bundan fazlasıyla rahatsız olduğumu söyledim Tuna Keskin!"

Bana biraz daha yaklaşarak,

"Öyle mi hanımefendi?" dediğin de ben de ona aynı onun bana yaptığı gibi yaklaşıp cevap verdim,