Mutsuz Son \ UlRem

-33-

Şarkıyla devam edin.

Dolu dolu bir hayat.

En bi güzel anılar.

Ne kadar manasız değil mi? Herkesin düşlediği. Herkesin sahip olmak isteyeceği bir şey.

Aslında çoğu zaman kader diye bir olduğuna inanmasam bile yine de şu şey dönüp dolaşıp insana sonucun da ne olursa olsun 'kadermiş' dedirtiyor.

Kader.

İnsanlara göre zora düştüğün de en kolay kaçış yolu. Bir şeyi yapamadığın da sadece kendini suçlamamak için kullandığın küçücük kelime. Kader dediğimiz de hayalimize doğru emin adımlarla yürürüz. Başaramadığımızda da işte tam da bu kelimeyi kullanır pes ederiz.

Aklıma gelen fikir ile derin bir nefes aldım.

"Sen yarım idun..."

Tuna yüzüme bakmak istese de izin vermedim. Şimdi değil.

"Sevduğum idun...
Söz vermiştuk ölümüne
Sen benum idun
Alnumuza yazildi yar bu kara yazi
Söz vermiştuk tutamaduk yar         sözumüzi
Dilerum ki beni hiç unutmayasun
Ölene kadar hep benim yarim olasun
Unutamam artık seni hep seveyirum
Senun içun senun içun yar öleyirum"

Benim kaderimin bir çıkış yolu yok maalesef. Düşlerime doğru ne kadar yürüsem de hayat denilen bu küçük oyun beni çıkmaza sürüklemekte bir usta. Ben bu oyunu yenemedim...

Şimdi ise kocamı göğsüme yatırmış ellerim saçlarının arasında bir cesaret bekliyor kalbim söylemek için. Ölecekmişim...

Tuna ben yaşayamıyorum sevgilim.

Sesimin titremesine önem vermeden yutkundum ve bakışlarımı tavana çevirip devam ettim.

"Sen yarim idun...
Sevduğum idun...
Ölesiye sevdum seni her şeyum idun
Kader böyle ayirdi bak yollarımuzi
Ne yapalum kuramaduk yar yuvamuzi
Görüyorum bu aşk beni senide yakar
Ayrı düştük seninle yar sonsuza kadar
Unutamam artık seni hep seveyirum
Senun içun senun içun yar öleyirum"

O kafasını göğsümden kaldırıp dirseği ile destak alıp yüzüme bakınca göz yaşlarım akmaya başladı fakat önem vermedim ve doğruldum. Bir kaç saniye yüzüme baktı ve oda doğruldu.

"İrem? Bir şey mi oldu güzelim?"

Yutkundum.

Evet oldu sevgilim.

Bir ölüm oldu. Bir doğum oldu.

Yanımda ki komodin den tahlil sonuçlarımı ve tomografi kağıtlarını çıkarıp usulca eline tutuşurdum...

Tuna elin de ki kağıtları üsten incelendikten sonra bakışlarını benim  gözlerimden çekmeden açtı ve usul usul gözlerinin rotası orası oldu.

"Tuna."

Kağıt da yazanları kaşları çatık okudu fakat yine de bana dönmedi.

"Ben ölüyorum sevgilim."

●●●

Anında kalbinden tek kurşun. Gözlerinin dolmasını engelleyemeden bakışlarını önünde ki güzeller güzeli kadına çevirdi. Bebeğinin annesine. Bir ömür, can verene kadar olsa dahi gözlerin de kaybolmak istediği kadına.

Hırsla ayağa fırladığın da sadece kendi kendine "Hayır," kelimesi fısıldamaktan başka bir şey yapamamıştı.

Genç kadın dizlerini kendine çekip göz yaşlarını sicim sicim akıtırken kocasıysa etrafda her ne varsa kırıp döküyor. Evdekiler ise onu sakinleştiremiyordu.