Mutsuz Son \ UlRem

final

Güzeller güzellerim💕
İthaf bölümü
Önce beni her bölüm de yalnız bırakmayan kızlarıma💖( belli edin bakem kendinizi) sonrasında votelerini eksik etmeyen kuşlarıma💜ve en sonunda görünmez okurlara yani sadece okuyan okurcularıma🧡 ithaf ediyorum bu bölümü.
Sizi seviyorum❤

Dediğim yerden şarkıyı açınız.
Şarkı adı "Hasretinle yandı gönlüm"

☆

"Işık Afra Keskin! Hadi kızım geç kalacağız bak amcanlara" diye bağırdı genç adam içerden küçük kızına.

Uzun kahverengi saçları dümdüz uçlarına doğru bukle bukle olurken tombul yanaklarıyla onu ısırmamak için insan kendini zor tutuyordu.

Hele bir de o orman yeşili gözleri...

Ne kadar da çok benziyor annesine.

İçin de ki özlemle gözlerini sımsıkı kapayıp açtı genç adam ve yanına gelen kızın elinden tutarak beraber çıktılar evden.

Bir hafta önce üç yaşına basmış kızı başını kaldırıp babasını inceledi ve derin bir iç çekti.

Bunu fark eden Tuna bakışlarını küçük kızına çevirdi. Fakat dalgın dalgın paytak adımlarla yürüyen kızına bakıp adımlarını durdurubca onunla aynı boya gelmek için eğilse de yine uzun olmuştu.

"Prensesim? Ne oldu?" diyerek saçlarını okşadı kızının ve yanağına küçük bir öpücük bıraktı.

"Ani."

Genç adam küçük kızının derdini anlamıştı yine.

Her küçük çocuğun annesini özlediği gibi özlüyordu oda annesini. Daha çok küçük olmasına rağmen akıllı kızına uzun uzun baktı.

Dolan gözlerini sımsıkı kapandıktan sonra kızına öyle bir sarıldı ki sevdiği kadının kokusunu ondan his etti...

3 YIL ÖNCE.

Burnuma kadar gelen karnıma bakıp göbeğimi hafifçe okşadım.

Minik kızım son zamanlarda beni fazlasıyla zorluyor geceleri uyutmuyordu.

Kafamı çevirip yanım da mışıl mışıl uyuyan adama bakıp gözlerimi devirdim ve evde ki sıcaklıktan mı yoksa hamilelikten mi terden alnıma yapışan saçlarımı bileğim de ki tokayla topladım.

Hastalığım biraz ilerlese bile bunca zaman boyunca kocam bana destek çıkmıştı. Tek o değil herkes. Her ne kadar Tuna belli etmese bile bazı geceler benim uyuduğumu sanıp saçlarımı okşayarak göz yaşları akıtması canımı acıtmıyor değildi.

Can sıkıntısın dan ve gelen çişim den dolayı Tuna'yı dürttüm. Hızla yerinden doğrulup telaş için de bana baktı bir iki saniye sonra ise doktorun doğuma az kaldı cümlesini duyduktan sonra her gece onu uyandırdığım da verdiği tepkiyi verdi.

"Ne oldu? Bebek mi geliyor yoksa? Dur sevgilim dayan! Yetiştireceğim seni merak etme!"

Bu hâline hafif tebessümle göz devirerek elinden tuttum.

"Sakinleş. Gelmiyor daha kızımız."

"Çişin mi geldi?" Bu sefer daha uysal ve uykulu bir sesle konuştu.

"Hı hı..."

Tuna yerinden kalkıp yanıma geldikten sonra topa dönüşmüş ve yerinden tek başına doğrula bilmeyen beni elimden tutarak belime de destek verip doğrulttu.