Dragonfight

3 mannen

Ik werd wakker in een redelijk donkere kamer. Er scheen een beetje licht door een raampje, maar echt genoeg was het niet. Ik gaf mijn ogen even de tijd om te wennen. Het raampje stond hoog, op ongeveer 4 meter hoogte. De muren waren van koude, grijze stenen, en er sijpelde wat water binnen. Oh nee, ik zit in een cel. Ik wou recht krabbelen en naar de deur stormen, maar ik viel recht op mijn bek. 

'Fijn. Boeien.' mompelde ik sarcastisch terwijl ik over mijn gezicht wreef. Dat deed zeer. Ik was net van de matras af. Au. Ik trok nog een keer aan de boeien. Niets. Goed, dan proberen we drakenkracht. Niets. Oh-oh. Dat is erger. Kom op, concentratie. Misschien kun je wat uitvogelen. 

'Zo, je bent wakker.' De deur ging open en er werd een licht aangedaan, waardoor ik helemaal verblind werd. Ik sloeg beschermend mijn arm voor mijn ogen. Ik kreeg een minuut om te wennen. Het waren 3 mannen. 1 met zwart haar en groene ogen, en erachter 2 met bruin haar, de ene licht de andere donker, beiden met een soort bronskleurige ogen. Ze waren best gespierd, dat zag ik zo. En de macht liep zo van hun af. Precies alsof ze een bordje vast hadden dat schreeuwde 'Ik ben de man.. de man die alles kan.' Wel, dat zullen we eens zien dan. 

'Wat heb ik je misdaan? Waarom ben ik hier eigenlijk?' vroeg ik.. correctie.. schreeuwde ik, daarmee ook de stilte verbrekend. Ik verwachtte mijn schubben tevoorschijn voelen komen vanwege de pure woede en haat tegenover deze mensen, maar ik voelde niets. Dit is heel erg foute boel.. . 

'Gewoon. Dat vind je nog wel uit. Maar ik zou graag je naam weten nu.' Hij nam mijn kin vast en dwong me hem in zijn ogen te kijken. Dat deed ik al, maar goed. Ik spuwde recht voor zijn voeten.

'Ik denk dat je het nog niet begrijpt. Ik vraag iets. Jij antwoord. Ik vraag je iets te doen. Jij werkt mee. Je bent niets waard. Een freak. Een verschoppeling. Verstoten door je eigen familie, en verplicht om te verbergen wie je echt bent.' Hij gaf me een stoot in mijn maag en ik proefde bloed. Hij gaf me nog een klap, waardoor ik hard op de grond terecht kwam. Ik krabbelde meteen weer recht en spuwde het bloed uit, recht in zijn gezicht.

'Jij wilt nog eens, geen probleem.' Hij wou uithalen maar ik was slim genoeg om te duiken. Helaas had hij dat door en gaf hij me een knietje, recht in mijn persoonlijke zone. Die is niet alleen bij mannen gevoelig. 

'Wat is je naam?' herhaalde de man. 

'Fuck. You.' Hij gooide me tegen de muur aan, en ik voelde een stroompje bloed langs mijn nek naar beneden lopen. 

'Je naam. Nu.' Ik perste mijn lippen op elkaar en keek hem recht in zijn ogen aan. 

'Goed, dan noemen we je toch gewoon Princess.' zei hij. Oké, van alle mogelijke namen kiest hij dat? Nee bedankt.

'Het is Rowan.' mompelde ik.

'Pardon?' 

'Mijn naam is Rowan Yates. Niet Princess.' Al zat hij er redelijk dicht bij. Voor ik verstoten werd was het Prinses Rowan, snap mijn haat tegenover die bijnaam. 

'Nu komen we ergens.' grijnsde de man. 'Wat voor draak ben je en wat kun je.' 

'Ik ben geen draak.' zei ik terwijl ik rilde. 'Alsof ik zo'n monster zou zijn!' Ik deed echt alsof ik het een idee horrorfilm waardig vond. 

'Goed, als je niet meewerkt dan halen we je vrienden ook naar hier. Hoe noemden ze nu ook weer.' de man deed alsof hij heel diep moest nadenken 'Ah ja. Kalen, Jake en Max, niet?' 

'Laat ze met rust.' siste ik. Ik wou vooruit stormen, maar de kettingen herinnerden me nog eens pijnlijk dat dat dus niet ging. 

'Dat zullen we doen, als jij meewerkt.' zei hij.

'Je bluft.' Hij speelde gewoon een vuile mindfuckgame. 

'Denk je dat echt? Goed, zorg dat haar vrienden morgen ook in deze cel zitten. Tenzij.. Wat. Voor. Draak. Ben. Je.' herhaalde hij. 

'Zwarte regenboog.' mompelde ik. 

'Zie dat eens. Good girl.'glimlachte hij 'Laat het zien.' De glimlach was even snel weg als hij er was gekomen. Ik twijfelde. Als ik het deed kon ik hier wel makkelijk weg, maar het zou me nooit lukken als die fantano rond mijn nek en polsen bleef zitten. 

'Ik zou best willen, maar dat gaat nogal moeilijk met al die fantano rond me.' zei ik grijnzend, terwijl ik even zwaaide met mijn polsen.  

Hij drukte op een knopje. 'Veranderen. Nu.' Ik voelde Aella terugkomen. 

'Komop Aella. Alsjeblieft.' smeekte ik vanbinnen.

'Ik weet niet of het gaat.' ze klonk zwak. 

'Komop, een beetje vaart.' zei de man. 'Of heb je ons zitten beliegen en moeten we toch je vrienden gaan halen?'

'Alsjeblieft Aella. Anders moeten de jongens ervoor boeten.' smeekte ik.

'Ik zal mijn best doen.' De ketting veranderde helaas mee van grootte. Ik had gehoopt dat hij uit elkaar zou spatten. Ik was een redelijk kleine draak. 2 meter op mijn rug. 

'Ze is klein meneer.' zei 1 van de 2 mannen met bruin haar. Duidelijk een wacht.

'Ja. Maar dat kan het interessant maken.' zei hij. Ik bleef staan.

'Dit begint heel moeilijk te worden Ro.' hoorde ik Aella zeggen.

'Nog even volhouden, A.' 

'Goed gespierd, sterke schubben. Klein en dus behendig. We gaan hier heel veel plezier aan beleven.' Ik spande mijn spieren aan bij het horen van die woorden. 

Hij nam het apparaat weer vast en ik werd weer terug naar mens geduwd. 

'Au.' mompelde ik. Au was lichtjes uitgedrukt. Mijn hele lichaam deed zeer, en ik rolde even zelfs over de grond van de pijn.

'Omdat je niet wou meewerken krijg je geen eten vandaag.' De deur ging weer toe, en het licht uit. Maar ze waren wel zo aardig geweest om een lampje achter te laten. Wel ja, dan skip ik wel een dagje. Ik leunde tegen de muur en sloot mijn ogen, de tranen begonnen langzaam over mijn wangen te stromen.

Nee, Rowan, dat is wat ze willen. Ze willen je breken. Je moet sterk zijn. Als je hier uit wilt raken mag je allereerst geen wrak worden. 

'Aella?' Ik heb echt wel wat gezelschap nodig nu. Helaas hoorde ik alleen maar stilte. In wat voor een hel ben ik nu weer terechtgekomen?