Dragonfight

Dus dit is mijn leven nu?

Ik werd wakker door een stomp in mijn maag en hapte naar adem. Gelukkig dat ik niets gekregen had, want anders had ik het er waarschijnlijk allemaal uitgekotst.  

'Ook goede morgend.' mompelde ik lichtelijk geïrriteerd. Het was de man met zwart haar en groene ogen. 'Waakhonden vergeten?' vroeg ik met een knikje naar de lege ruimte achter hem.

'Wie zit er hier vast, hè.' Ik zuchtte. 'Sta op.' Ik deed maar wat ik moest, mijn maag deed zeer. 'Zie eens wie er luistert.' zei hij. 

'Meer als ik heb geen zin in een klap, maar goed.' mompelde ik.

'Steek je arm uit.' Ik zuchtte, en gehoorzaamde, maar toen ik zag dat hij een naald bovenhaalde was ik weg.. je moet weten, ik heb een immense naaldangst. Goed, eens hij erin zat was het niets meer, maar als ze hem erin wouden steken.. Nu ja, iedereen heeft wel iets zeker? 

'Goed, ga je tegenwerken? Jongens.' Er kwamen 2 mannen binnen, deze keer met bruine ogen. Helup.. dat zijn de spierbundels. Ze namen me beide stevig vast, ieder langs 1 kant. 

'Laat. Me. Los.' Ik probeerde me los te wringen, maar dat ging niet echt tegen mensen.. nu ja, draken, 5 keer zo sterk als jij. Die nog eens het geluk hebben van letterlijk geen pijn te voelen. Dat vogelde ik dus net uit. 1 stak mijn arm uit, en de naald kwam dichter. Ik probeerde een laatste keer me los te trekken, maar de naald ging toch door mijn vlees heen. Adem Rowan. Adem. Ik ademde scherp in en probeerde me kalm te houden. 

'Voila. Dat is de eerste.' Er werd een buisje in zijn broekzak gestoken. Ik begon langzaam te kalmeren.

'De volgende.' 

'Hoeveel ga je er zo vanaf halen?' vroeg ik.

'Ik denk niet dat ik jou moet antwoorden.' 

Ik zuchtte en bleef maar wachten tot hij klaar is.

'Zo, dat is braaf. Maar omdat je tegenwerkte krijg je weer geen eten.' Mijn mond viel open en mijn maag vond het net nu een goed idee om eens te grommelen. De bruine draken lieten me los, en ik draaide even mijn schouders, ik ken leukere posities.  

'Je krijgt al wel water. We willen niet dat je uitdroogt.' zei hij. Er werd een kroes water neergezet, en dorstig goot ik een hoop door mijn keel. 

'Je mag kiezen, 2 boeien maar de fantano iets zachter of 1 boei maar de fantano zoals hij nu is.' Ik woog de opties tegen elkaar af. Met 1 boei was rondlopen iets makkelijker, maar met minder sterke fantano had ik wel Aella om mee te praten. 

'Doe maar de fantano iets zachter.' zei ik. 

Ik zag even verwarring over zijn gezicht schieten. 'De meesten kiezen 1 boei. Zeker?' 

'Zitten hier meer dan?' vroeg ik.

'Dat wil je niet weten.' grijnsde hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Eigenlijk wel dus. 

'Goed. Haal niets in je hoofd, je doet jezelf alleen maar pijn.' zei hij. 

'Was ik niet van plan.' Ze kennen mijn vrienden, als ik wegren moeten zij ervoor boeten. Ik plofte neer op mijn matras. 'Nu weg, ik wil nog wat slapen en net werd ik niet zo aangenaam wakker.' 

...

3 dagen later. 

Ik zat nog altijd in deze rottige cel. Mijn hersenen werkten nog altijd op overuren. Ik hing nu met 1 boei vast. De vorige keer was het de andere. Ik merkte dat op mijn polsen brandwondes ontstonden door continue contact met Fantano. 

De deur ging open. Er waren geen onderzoeken of ondervragingen meer geweest, dus had ik gerust kunnen eten.. brood en water. Nu ja, beter als niets. En ze waren nog zo aardig geweest om wat afwisseling te verzorgen, kaas, salami, dan choco. 

De deur ging open.

'Goed. 2 boeien graag.' zei ik waarna ik mijn hoofd afwendde. Ik had me niet overgegeven, ik had gewoon niet echt zin om uitgehongerd te worden. 1 sandwich en een halve liter water is eigenlijk al veel te weinig, maar mijn lichaam begon zich eraan aan te passen. 

'Sta op.' klonk de stem van de zwartharige man, wiens naam ik nog altijd niet kende. Ik had het eergisteren eens gevraagd, maar hij had gedreigd het weinige eten dat ik al kreeg af te nemen. Ik heb nog nooit zo snel gezwegen. Ik zuchtte, maar bleef zitten. Ik had echt geen zin om recht te staan, en ik was bang dat ik door mijn benen zou zakken. 

'Opstaan. Nu. Of geen eten voor 2 dagen.' Het dreigement maakte me bang, maar ik liet het niet merken. En wat voor nut heeft opstaan als je meteen terug door je benen zakt? Hij floot en er kwamen 2 mannen binnen. Deze keer weer de bronzen draken. Ze trokken me recht, en zoals gedacht zakte ik bijna door mijn benen. De draken lieten me los eens ik iet of wat stevig op mijn benen stond.

'Kun je vechten?'

'Nee.' loog ik vloeiend. 

'Niet liegen.' Hij gaf me een klap in mijn gezicht en ik viel op de grond. 'Sta op.' ik zuchtte, maar luisterde toch. Mijn hand was geschaafd bij het neerkomen. Hij floot nog eens en de 2 bruine draken kwamen binnen, met een soort grote emmer, ik raakte er makkelijk in. Ik ben de naam kwijt. Hij zat vol water. Ze willen me toch niet gaan verzuipen, hè. 

'Ga je wassen.' zei hij. 

'Euhm.' Ik gebaarde met mijn vrije hand naar alle toeschouwers. 5 mannen, nee bedankt. 

'Wassen, of we komen je een handje helpen.' zei hij. Ik liep met tegenzin naar de grote emmer en de mannen begonnen te joelen, maar werden tot stilte aangemaand door de zwartharige man, die we vanaf nu gewoon zwartje gaan noemen. Ik zag dat er een grote spons in zat en er een klein beetje zeep in zat. Wel, dat gaf toch al een beetje schuim. Ik sleurde de emmer iets dichter, gezien ze mijn boeien niet echt af gingen doen. Ik wou dat ze op z'n minst een scherm zouden plaatsen, maar het was al een verrassing dat ik me mocht wassen. Ik trok mijn broek uit en mijn shirt volgde. Nu werd het heel erg raar..