Dragonfight

"leuk" bedankje

'Dit duo moeten we onthouden.' zeiden zwartje en bruintje. We stonden tegen de muur, met hen voor me. 

'Jep, zeer zeker. Hebben ze jullie überhaupt ergens geraakt?' bruintje draaide zich naar ons toe. 

'Nope.' zeiden we beiden tegelijk. Daar hadden we geen mindlink voor nodig. 

'Ik denk dat ze morgen wel weer kunnen.' zei zwartje.

'Nee bedankt.' mompelde ik.

'Zei iemand dat je mocht praten?' Hij had zijn hand rond mijn keel en alle lucht werd afgesneden. Speel je ook eens huurmoordenaar en krijg je dit als bedankje. Fijn hoor. Ik hief mijn knie op en hij liet me los. Ik hapte naar adem. 

'Dan denk je eens dat ze leren te luisteren.' mompelde bruintje. Zwartje herstelde zich enkel iets te snel, en ik kreeg een klap in mijn maag.  Alle lucht die ik net weer binnen had gekregen werd er weer uitgeslagen. Ik klapte dubbel. En kreeg mijn halsband weer om. 

'Ik moet haar nog wat manieren gaan leren. Zie je snel gast. Hij greep me vast aan mijn arm en ik piepte even. Dat is iets te hard. 

Hij gooide me in mijn cel en ik rolde over mijn zij enkele keren door. Ik stond meteen op en ging in vechtpositie staan, ver genoeg van een muur, dat ik niet klem stond. Hij zuchtte en drukte op een knopje. Ik viel op de grond van de pijn, handen rond de halsband, en hij maakte van de gelegenheid gebruik om me vast te ketenen. Alleen met een kortere keten waardoor mijn handen omhoog moesten blijven. 

Hij trapte tegen mijn ribben en ik voelde er een paar breken denk ik. Ik had opzij gerold als ik niet zo vast zat, dus nu deed het nog meer pijn. 

'Freak.' siste hij.

'Ik ben anders wel je beste vechter. Je kunt me niet vermoorden.' zei ik.

'Jawel hoor. Het is alleen vervelend.' zei hij, waarna hij nog eens tegen mijn ribben trapte, en me aan mijn staart rechttrok. Niet gillen Rowan.. niet gillen. Ik bleef staan en kreeg een klap in mijn maag, en nog 1. En nog één. 

Uiteindelijk lag ik helemaal uitgeput op de matras. Ik voelde wat bloed uit een hoofdwonde stromen, mijn lip bloedde, en ik denk dat er toch ook wel iets mis is in mijn maag. 

'Volgende keer sla ik je bewusteloos.' zei hij. Ik slikte en bleef uitgeput liggen. Buiten enkele ribben denk ik toch dat ik niets gebroken heb. 

'A, ribben eerst.' dacht ik, laten we hopen dat zij mij kan horen wanneer ik haar niet kan horen, maar ik vreesde ervoor. Maar ja, ze was slim. 

...

De volgende ochtend. Ik had nog wat last van mijn ribben, maar niets ondragelijk. Mijn hoofdwonde en lip waren al weer de oude. Ik at de appel rustig als ontbijt en verstopte naar goede gewoonte de sandwich tot vanavond. 

Ik zat vast aan de lange ketting. Dat is toch al een pak beter. Omdat Aella deels gevangen zat genas ik niet zo snel als anders, maar nog steeds sneller als mensen. Ongeveer 1 dag voor 2 weken. Dus ik zit er 3 dagen op zijn minst mee. Anders was het maar anderhalve à 2. Nu ja, het geneest wel weer. 

Ik begon enkele simpele oefeningen te doen. Sit-ups, pompen,... . Tegen ongeveer de middag had ik daar wel genoeg van, dus ging ik maar wat relaxen op het matras. Mijn rib deed toch al geen extra pijn, dus dat was toch al een goed iets. 

4 dagen later.

'Opstaan.' Ik zuchtte maar deed het toch. Ik was nog maar 2 dagen van mijn ribpijn af, ik wou niet terug zoiets voorhebben. 

'Handen.' Ik zuchtte en stak ze naar voren. Er werd weer een kleine keten vastgemaakt, en ik werd weer meegesleurd. We gingen weer links en ik deed een mini-vreugdedansje. Ik had het eigenlijk niet verwacht, maar ik mocht terug naar Elena. En ik moest er niet eens om vragen! De deur ging open en ik liep zonder klagen binnen. 

'2 uur, daarna moeten we nog ergens heen.' zei zwartje. Ik fronste, maar liet het varen.

'Hoe erg ben je gestraft.' vroeg Elena meteen.

'Niet erger als een gevecht.' zei ik. 'Wel.. als meeste.' ze lachte toen ze doorhad dat ik sprak over het laatste. 

'Jeah, we kicked their asses.' We lachten. 

'Enig idee wat ik zo moet gaan doen?'

'Nee. Het enige waar ik aan kan denken is dat je terug de arena in moet.' zei ze. 

'Als het even vlot gaat als de vorige keer is dat nog niets.' zei ik. 

Ze lachte. 'Inderdaad ja.' 

Uiteindelijk zaten we dus spelletjes te spelen. 

'Appel.'

'Luipaard.' 

'D..ronkaard?' probeerde ik lachend. 

'Dier.' 

'Rebus.'

'Sukkelaar.'

'Rotarena.' 

'Afrika?'

'Audheid?'

'Domoor, mag niet.' 

Ik grommelde even. 'Antigif.'

'Fiets.'

'Schildpad.'

'Draak.' 

'Konijn.' 

'Nijntjes?'

Ik zuchtte. 'Schuldig.'

'Gek.' En ze trok er een bijpassend gezicht bij, waardoor ik strike ging, en zij ook. 

'Ander spel dan maar?' zei ik toen ik uitgelachen was. 

'Dat is misschien een goed idee.'

'Appel of peer?' vroeg ik. 

'Appel. Dag of nacht?'

'Alsof we daar hier zo veel verschil in merken.' zei ik. Ze trok haar wenkbrauwen op. 'Nacht. Arrow of Flash?'

'Te moeilijk.' 

Ik lachte 'Inderdaad, die was gemeen om te vragen. Twilights Edward of Jacob?'

'Jacob. Hond of kat?'

'Ik hoop dat je geen kattenmens bent want dan ren ik even naar de andere kant van de cel.' zei ik.

'Ik vind ze beiden schattig.' zei ze. 

'Gelukkig.' lachte ik, hand op mijn hart. 'Nooit meer kunnen praten of nooit meer kunnen zien?'

'Weg met praten. Ooit al alcohol gedronken?'

'Ja.' zei ik. 

'Goed. Tequila of sangria?'

'Moeilijke.. Tequila.' zei ik dan. 

Ze gaf me een high five. 

'Is het erg als ik me ook op het matras leg?' vroeg ik. 

'Nope.' Ik legde me ook neer. 

'Oké, dit is exact mijn matras.' zei ik, waardoor Elena moest lachen. Ik sloot mijn ogen even. 

De deur ging open, en ik stond op. Ik had geen zin in weer een hoop gemep. Achter zwartje kwam raar genoeg bruintje. 

'Elena. Opstaan.' zei hij. We fronsten maar deden het toch. Ook zij kreeg een soortgelijke keten tussen haar 2 handen, en we werden beiden vastgemaakt.

'Waar gaan we heen?' durfde ik vragen. Dit gebeurde nooit als we moesten vechten. 

'Zie je wel. En nu je mond houden of ik sla je.' Ik hield meteen mijn mond. Dit was raar.