Dragonfight

school..

De vakantie was veel te snel voorbij. We hadden ietwat leuke kerstdagen gehad, maar het was raar. Ik had nooit gedacht dat ik het nog zou vieren, dus ja. 

Ik zuchtte en plofte neer op de bank, naast Max. 

'Klaar voor je eerste schooldag?' 

'Nope.' bekende ik. 

'Het komt wel goed.' zei hij.

'Nee, het komt niet goed.' zei ik. 

'Rowan. Luister naar me. Je gaat het geweldig doen.' 

'Daar ben ik niet zo zeker van.'

'Rowan. Kalm aan. Het loopt wel weer los.' zei hij. De bel ging.

'Laten we het hopen.' We liepen allemaal naar ons lokaal, en ik ging naast Max zitten. De les begon en ik begon met aantekeningen maken. 

...

'Ca va.' zei Elena. Ik knikte, mijn mond vol brood. Jake had net gevraagd hoe het tot nu toe ging, en Elena antwoordde voor ons beiden.

Ik at nog altijd niet veel, maar ondertussen ging het toch om 's ochends, 's middags en 's avonds te eten. Zolang het niet te veel is tenminste. Ik kauwde langzaam. Elena en ik deelden een club kaas-hesp, en nog moesten we wringen om alles binnen te krijgen. We waren een half uur verder en ik had welgeteld 3/8 van mijn deel van het broodje op. Ter vergelijking, dat is 3/16 van een gewoon broodje. 

'Het is gewoon een beetje veel.' bekende ik. 'Van compleet isolement naar een school. Dat is een kleine verandering.'

Max nam mijn hand vast. 'Het komt wel goed. Je moet gewoon nog even wennen. Dat is normaal.' zei hij. Ik knikte en nam nog een kleine hap van mijn eten. 

De bel ging.

'Welke vakken hebben we nu?' vroeg ik aan de jongens. 

'Een uur Wiskunde en 2 uur LO.' zei Kalen. 

'Bedankt.' We liepen naar het lokaal en gingen vanachter zitten. 

Die les ging toch redelijk goed. Nu nog enkel LO doorstaan. En het omkleden. 

Ik draaide me strategisch om zodat de brandwonden op mijn bovenbeen niet zichtbaar waren, en hield mijn topje onderaan, waardoor een groot deel ook niet zichtbaar was. Met het shirt aan waren de meeste op mijn armen ook bedekt. Ik bond mijn haar in een staart en liep de ruimte in, maar slikte bij het zien welke sport we gingen doen. 

'Goed iedereen, we gaan vandaag beginnen met gevechtssporten. Gezien niemand echt veel ervaring heeft kunnen jullie tegen iedereen.' zei de lerares. De jongens keken mij en Elena na. Wij ontploffen als iemand ons probeert aan te raken. Onze handen schoten in de lucht.

'Rowan, Elena?' vroeg ze. 

'Wij hebben ervaring.' zei Elena droog. Ik grimaste even. Dat was echt te droog. 

De lerares zuchtte. 'Anderen met ervaring?' De handen van enkele populaire meisjes en Max, Jake en Kalen gingen omhoog, net als mijn wenkbrauwen. 

Ik keek verbaasd naar Elena, die 'cool willen doen' met haar lippen vormde. Dat kon ik verwachten. 

'Goed, laten jullie dan eerst wat zien? Wie wilt.. Kyra tegen Rowan.' zei ze. 

'Mevrouw, ik denk niet dat dat een goed idee is..' zei ik.

'Onzin. Hup, die ring in.' Ik zuchtte en keek doodsbenauwd naar de jongens. Ik deed ook maar bokshandschoenen aan, al vond ik die wreed irritant zitten. 

We bogen als teken van respect, en gingen klaar staan. 

'Begin.' zei de lerares. Ik dook eerst makkelijk voor haar slagen, maar toen werd ik het beu. Zeker toen ze erin sloeg me te raken. Ik voelde het gewoon ontploffen, en de gekende rode gloed kwam tevoorschijn. Ik haalde een schijnbeweging tevoorschijn, en sloeg haar tegen haar slaap. Ze wankelde, maar bleef rechtstaan. Ik moet het haar geven, ze valt niet meteen neer. Ik trapte tegen haar zei, en volgens mij hoorde ik een paar ribben breken, maar ik lette er niet op. Rende vooruit en nam haar in een wurggreep. Oké, wat heb ik met wurgen?

Tot ik werd teruggetrokken. 

'Kalm aan. Kalm.' Elena had me vast merkte ik toen ik me terug wou losvechten, en Max kwam voor me staan. 

'Kalm liefje. Kalm.' Ik ademde scherp in en uit. 'Goed zo. Kalm aan.' Ik viel tegen zijn borst aan.

'Wat heb ik gedaan?'

'Kalm aan. De anderen zijn al bezig. Ze zullen zich er niets van herinneren.'

'En Kyra?'

'Dat is Jake gaan doen. Over 5 minuten is het genezen. Die rare gouden draken toch.' glimlachte hij, en ik moest ook lachen. En dan had je hijzelf en Kalen, een blauwe en groene draak. 

'Kom.' Hij trok me naar de kleedkamer. 

'Kleed je om, dan gaan we naar huis.' ik knikte en jaagde hem de ruimte uit. 

... 

Ik wachtte in de ingang. De jongens kwamen buiten. 

'Goed, we kunnen gaan.' We liepen de speelplaats over, een beetje gebruik makend van onzichtbaarheid. 

'Wat volgende week?' vroeg ik.

'We vinden wel een superonnozele reden. Maak je geen zorgen.' zei Max. 

'Ik maak me altijd zorgen.' zei ik.

'Wel, tijd om daarmee te stoppen dan.' zei hij. Ik zuchtte en besloot naar buiten te kijken. 

...

Ik stapte uit en ging meteen naar mijn kamer. Elena volgde. 

'Rowan. Jij kon er niets aan doen. De lerares heeft je laten vechten, dat deed jij niet.' zei ze. 

'Ik heb ervoor gekozen om terug te vechten. Ze heeft me haar ribben niet laten breken, dat was ik.' 

'Verwacht je echt dat na een tijdje daar je niet terug zou vechten. Komop Rowan.' zei ze. 

'Dat zeg ik niet, maar-'

'Geen gemaar.' Ik zuchtte. 

'Komop. We gaan beneden een spelletje spelen, genaamd 'maak je mate helemaal gek'.' grijnsde ze.

'Klinkt interessant.' zei ik droogjes. 

...

We zaten nu met ons allen een film te kijken. Fc de kampioenen om precies te zijn. Ik had nog de helft van mijn lunch over, net als Elena, en de jongens hadden wat lasagne opgewarmd. 

De aftiteling begon.

'Welke nu?' vroeg Max. 

'Wonderwoman!' riepen Elena en ik.

'Goed.' Hij startte de film en ging zitten. Ik kwam weer lekker dicht tegen hem zitten. Het voelde veilig zo. 

Hij sloeg zijn arm om me en trok me dicht tegen zich aan. Ik keek op.

'Overal waar we elkaar aanraken begint het te tintelen. Heb je dat nog niet gemerkt?'

'Jawel?'

'Die kalmeren ook deels.' zei hij. Ik knikte en kroop nog iets dichter tegen hem aan. Dit was gewoon te aangenaam.