Dragonfight

romantiek? Nah

Ik was blijkbaar in slaap gesukkeld, want ik werd wakker tegen Max borstkast. Weeral. Dat is de tweede keer in 4 uur. 

'We moeten echt gaan opstaan.' mompelde ik na een blik op het uur. half 10. 

'Moet dat echt?' vroeg hij.

'Jep.' Ik wou recht komen, maar hij trok me speels terug. Ik slaakte een kleine gil. Ik belandde weer op zijn borst. 

'Serieus Max?'

'Altijd.' 

'Kan zijn, maar we moeten naar beneden, want anders gaat Jake heel verkeerde dingen denken.' zei ik. 

'En dan?' 

'Max..' 

'Al goed.' zuchtte hij. Ik grijnsde en klom uit bed. Ik legde snel mijn jurk goed en liep de trap af. Ik keek even naar de zetel. Elena en Kalen werden langzaamaan wakker, maar onze slaapkop van dienst -Jake dus- lag nog vrolijk te slapen. 

Elena wiebelde met haar wenkbrauwen.

'Wie is er hier halfnaakt. Niet ik.' zei ik droogjes.

'Touché sister. Touché.' lachte ze zacht. Ik grijnsde. Ze wou zich losmaken uit Kalens greep, maar hij drukte haar iets harder tegen zich aan. Waar heb ik dit nog gezien?, Ow ja, tussen mij en Max. Ik hoorde Elena zuchten, en grijnsde. Er nam iemand mij vast en ik wou de persoon een elleboogje verkopen tot ik doorkreeg dat het Max was. 

'Daar moeten we nog aan werken.' zei hij. 

'Gewoon me niet besluipen, probleem opgelost.' Ik draaide me om en gaf hem een speels tikje. 

'Zoals ik al zei. We gaan eraan werken.' Ik grijnsde, en maakte me los uit zijn greep. Hij keek beteuterd, en net op dat moment kwam Kalen recht, nog altijd met Elena tegen zich aangedrukt. 

'Hey schoonheid.' 

'Goedemorgend.' antwoordde ze droogjes. 

'Jongens, hoe schattig het ook is om jullie zo bezig te zien. Zo meteen maken jullie Jake wakker. En die gaat ons uitlachen.' zei ik.

'En dan.' zeiden beide jongens. 

'Jullie partners hebben een kort lontje.' antwoordden wij. 

'Daar gaan we dan aan werken.' zei Kalen, kijkend naar Max, die knikte. 

'Goed, maar eerst gaan we die fatpacks wegwerken.' Zei Elena terwijl ze een tikje gaf op Kalens borst.

'Ha! Dat moet de mijne al niet meer.' grijnsde ik. Elena hief haar wenkbrauwen op, en ik stak mijn tong uit. 

'Zie je wel in de sportschool.' 

'Ja, waar ik jou inmaak.' grijnsde hij. 

'Jij gaat niet tegen mij vechten. Zelfs al is het maar sparren.' zei ik. 

'Nee?'

'Nee.' 

'Bang dat ik je inmaak?' vroeg hij.

'Kennelijk heb je gisteren niet geluisterd. Wie me aanvalt belandt in een kist, en dan op een brandstapel. Of hier gewoon in een kist.' zei ik. 

'Sorry gast, ze zal tegen mij mogen vechten.' zei Elena.

'Als je haar pijn doet ga je eraan.' zei Max.

'Hetzelfde geldt voor jou, Rowan.' zei Kalen.

'Kalen. Ik slaag jou ook de kist in als je me aanvalt. Ik raad het je af het te proberen. Daarbij. Elena en ik zijn een stootje gewend.' 

'Als een coma van een week een stootje is.' mompelde Elena. 

De jongens draaiden geschrokken hun hoofd naar Elena. 

'Wat, de anderen belandden op de brandstapel zoals Rowan het zo treffend uitdrukte.' zei ze schouderophalend.

'Gast. Is het raar dat ik bang ben van die 2?' vroeg Kalen.

'Nope. Helemaal niet zelfs.' We lachten en gaven ze een speelse por, waarna wij in de zetel ploften. 

'Gaan jullie maar iets doen, wij maken Jake zo meteen wel wakker.' grijnsde ik. 

'Dit vertrouw ik niet.'

'Ik ook niet.' We grijnsden. 

'Kalen.. Ik heb honger.' zei Elena zo zielig mogelijk. 

'Komt eraan.' En hij flitste naar de keuken. Dit is raar.

'Zo. Dit mateschap is best vreemd, vind je niet?' fluisterde ik tegen Elena.

'Jep. Vreemd en een beetje eng.' Ik knikte. 

'Zullen we Jake wakker maken?' vroeg Elena. 

'Ja. We doen het toch met water en niet met onze vuisten, hè?' 

'Jep.' Ik liep naar de keuken en vulde de maatbeker met water. 

'Houd je GSM klaar.' fluisterde ik. De jongens hadden de mijne in het bos gevonden, en gisteren had Elena er 1 gekregen. 

'3.2.1..' fluisterde ik. En ik goot het water over Jake. 

Hij schoot meteen recht en wou me een klap geven, maar ik greep zijn vuist vast. 'Goedemorgend slaapkop. Ow ja, als je me wilt slaan, zul je vroeger moeten opstaan.. en misschien leren om een getrainde moordenaar te verslaan.' Ik weet dat ik een moordenaar ben. Maar ik weet ook dat ik heel goed getraind ben. 

'Over een uur klaarstaan voor de sportschool.' zei ik duidelijk. 

'Heb je kleren voor mij?' vroeg ze.

'Ik denk dat het het beste is als wij gewoon onze kleren aandoen.' Ik doelde op de kleren van daar, en Elena had dat gelukkig door. 'En de jongens staan zo naar ons te staren, dat als we ze qua opwarming tegen ons laten vechten we ze nog sneller tegen de grond hebben.' Elena begon te grijnzen en ik zag pretlichtjes in haar ogen komen. 

'Zo. 1 ontbijtje voor de jongedame.' zei Kalen deftig. Ik lachte en stond op. 

'Dus, delen wij een kleedkamer?' vroeg hij aan Elena.

'Haal niets in je hoofd.' zei ik. 'Ik deel mijn kleedkamer met Elena, en met niemand anders.' 

...

Elena duwde me tegen de grond. Ik zuchtte en gaf haar een kopstoot, waardoor ze me losliet en ik recht kwam. Ze gaf me geen tijd om te herstellen en wou trappen, maar ik hield net mijn arm goed, waardoor ze me niet raakte. Ik trapte en ze vloog tegen de netten.Ze herstelde zich meteen en sloeg. Ik blokkeerde het, maar had te laat door dat het afleiding was en haar hand raakte mijn neus hard. Ik sloeg haar als antwoord hard in haar maag, en ze klapte dubbel. Ik wou haar raken, maar ze greep mijn vuist vast. Ik wou haar met mijn andere hand slagen, maar ook die greep ze vast. Ze grijnsde even, en nu was zij degene die mij een kopstoot gaf. Weer op mijn neus, echt? 

Ik liet niets merken en trapte haar weer in haar maag, maar deze keer greep ik haar arm vast en draaide die op haar rug. Toen klonk een piepje en liet ik haar los. Ik sprong fit over de draad en nam mijn flesje water vast, waarna ik dat van Elena naar haar gooide. 

'Vang.' Ze draaide zich vliegensvlug om en greep het vast, waarna ze een bedankje knikte. 

'Ik snap opeens waarom jullie niet willen dat wij tegen jullie vechten.' zei Kalen.

'Hoezo? Dit is kalm.' zei ik. 

'Je neus is gebroken.' zei Max.

'Echt?' Ik voelde. 'Je hebt gelijk. En hij is al aan het genezen.' Ik zuchtte, en nam hem stevig vast, waarna ik hem goed zette. Dat deed bijna meer pijn.. 

'Eng. Gewoon eng.' zeiden beiden jongens. Ik zuchtte en liep naar mijn GSM, waarna ik weer een timer van 20 minuten opzette en klaar ging staan.