Dragonfight

Winter..

We renden naar voren, de jongens met sneeuwballen bekogelend, terwijl meisjes van achter de verschansing ook opsprongen en de jongens met sneeuwballen te bekogelen. De jongens wisten niet meer waar ze het hadden, waardoor ze helemaal geen kans maakten, zelfs al waren wij in de minderheid. 

We gaven elkaar allemaal lachend een high-five toen de jongens helemaal versneeuwmand waren. 

'Euhm.. Dames.' piepte ik toen ik de moordlustige blik in de ogen van de jongens zag. Nu ja, je snapt wat ik bedoel. 

'Rennen!' riep Elena. En we verspreidden ons zo snel als kon. 

Ik liep meteen naar de schaduwen en legde me doodstil tegen de muur. Het is me als kind al zo vaak gelukt. Mensen kijken alleen naar wat er vlak voor hun neus ligt. Als je heel stil blijft liggen op de grond tegen een muur, dus niet bijvoorbeeld zo'n net uit de kinderspeeltuin, tenzij het donker is waar je ligt, lig je redelijk goed. 

En inderdaad, 1 jongen passeerde me. En nog 1. En nog 1.. . Ik begon te grijnzen, maar hield mijn lach in. Iedere dag in de koude liggen had me gehard tegen de koude. De sneeuw was nu -zelfs in sportlegging en sportbeha- een aangenaam warm bed. Als ik niet oppas, zou ik hier zo in slaap vallen. Merel liep voorbij. 

'Merel. Psst.' Er was niemand anders in de buurt. Ze draaide zich om en ik zwaaide, waardoor ze me zag. 

'Ga zo tegen de muur liggen.' Ze grijnsde en ging liggen, vlak voor me. 

30 minuten later. 

We lagen hier letterlijk met alle meisjes. Dit was best grappig om te zien, want de jongens wisten niet waar te kijken. 

De deuren gingen open. 

'Goed, iedereen, probeer door de deur te gaan zonder dat de jongens je zien.' fluisterde ik, en het werd doorgefluisterd. Ik stond op en liep naar mijn cel. Ik zou best het gezicht van de jongens willen zien eigenlijk. 

Ik plofte neer op mijn matras. Jongens belachelijk maken is best vermoeiend. 

...

De volgende dag. 

Ik gooide het meisje over mijn schouder. Blijkbaar was de "winterstop" dus gewoon wedstrijden zonder toeschouwers om de sterksten/de gelukkigsten over te houden. Het was te klein om te veranderen. Met mijn mini-postuur zou het nog net lukken. Het is eigenlijk raar, want ik ben groot voor een meisje. 1.75 meter. Maar ja. Ze vloog over de grond, en volgens mij haalde ze nu haar buik behoorlijk open. Ze landde en belandde tegen de muur. Ze stond niet meer op, dus ik had weer gewonnen. Geen wonder, maar ja. Ze had me niet eens verwond. Of jawel, ik had een bloedneus. 

Ik werd weer in mijn cel gedropt en ging meteen verder slapen. Welke gek haalt mij nu uit mijn bed om 5 uur 's nachts? Dat ze willen zien of ik dan even goed presteer, tot daar aan toe, maar ik ben gehecht aan mijn slaap ja. 

Ik werd wakker rond 9, want de zon stond in het zuidoosten en nog helemaal niet hoog. Ik zag dat mijn eten voor vandaag al klaarstond en nam weer het stuk fruit om te eten. Deze keer was het peer. Heel leuk, want daar kon ik het klokhuis van mee opeten. Omdat het winter was kregen we nog een stuk chocolade erbij ook. Zodat we toch wat energie hebben om ons warm te houden en te vechten. Dat was dus nu mijn middageten. Je kunt veel over ze zeggen, maar ze zorgen toch een klein beetje voor ons. 

Ken je die dagen dat je niets liever wilt als liggen in de zetel en gewoon niksen? Wel, ik had één van die dagen. Ik plofte weer neer op het matras en ging maar lekker niksen dan. Ik heb toch al gevochten, dus normaal gezien laten ze me met rust voor de komende 2 dagen op z'n minst. Behalve dan voor het uurtje buitenspeeltijd. 

Al snel viel ik weer in een onrustige slaap. 

...

De dagen gingen voorbij. 

Het was al 12 december vandaag. Bijna kerst.. 

We mochten naar buiten. Elena en ik bleven in de schaduwen staan en praatten vandaag. We waren gek genoeg om het nog eens te proberen. En nee, we waren vorige keer nog niet vergeten. 

Elena kende de weg hier uit haar hoofd. Het verbaasde me, maar blijkbaar was de uitgang vrijwel vlak naast haar cel. 

Ik wenkte bruintje, die naar ons toe kwam via de deur.

'Wij moeten heel dringend naar het toilet.' zei ik. Het dichtsbijzijnde was vlak buiten de ring, maar als we hem konden K.O. slaan, konden we wel weg. Hopelijk toch, want anders zijn we behoorlijk gejost. 

'Kom mee.' zuchtte hij. Hij nam ons beiden bij onze arm vast en we speelden perfecte gevangenen. 

'Goed, hier is het. Rowan, ga jij eerst?' 

'Ja.' 

Ik stond te wachten tot Elena klaar was en hoorde het geluid van een doortrekkend toilet. Een hele luxe in vergelijking met wat we anders kregen. 

Ik plantte mijn elleboog hard in zijn maag en sloeg tegen zijn hoofd. Hij belandde op de grond. 

'Goed, rennen nu.' zei Elena. We renden zo snel we konden door de gangen. Gelukkig kende Elena de weg uit haar hoofd. 

Ik rook de buitenlucht. 

'De deur.' ik begon te glunderen, net als Elena. Maar die lach verdween meteen toen we zagen dat er 6 wachters voor stonden. 6! Dat is echt wel overdreven hoor. We grijnsden naar elkaar en gingen toen in de aanval. Ik trapte meteen 1 van mijn 3 in het kruis. Iemand wou me slagen maar ik greep zijn vuist, gooide mijn benen in zijn nek en trok hem zo neer. Ik zorgde nog effectief dat hij wel even buiten westen was en ging terug naar de andere 2. Ik sloeg degene die ik net getrapt had op zijn neus en volgens mij schoot dat beentje in zijn hersenen. Autch. Maar wel effectief. Die staat niet meer op. Nooit meer. De laatste was ook makkelijk buiten westen geslagen. 

Een minuutje later was Elena ook klaar met de hare. Nu hebben ze wel spijt zeker van al die gevechten?

'En dat noemt zich dan bewakers.' grijnsde ze. Tja, als je onze fantanoketens uitdoet zorg dan dat we nergens heen kunnen hè. 

'Nu rennen.' zei ik. 

'Ow ja.' En we gingen rennen, tot aan de poort die nu toe zat. 

'En nu?' 

'Doe mij maar na.' Ik zette enkele passen naar achter, rende aan, greep de poort en zwierde me erover. Ik landde perfect op mijn voeten en maakte een kleine buiging. Elena lachte en deed me na. 

'Goed, nu kunnen we rennen.' zei ze.

'Dat zou ik maar gaan doen, want volgens mij heeft zwartje gemerkt dat bruintje nogal lang wegblijft.' Ik gebaarde naar het boze gezicht in het raam.

'Ja. Klinkt als een heel goed idee.' zei ze.