Dragonfight

De arena

Ik moet het toegeven, het water was wel lekker aangenaam. Ik sloot even mijn ogen en genoot van het warme water. Ik vergat er zelfs even bij waar ik nu was. Tot ik het de moeite vond om mijn ogen open te doen. Ow ja, weg blijheid. Ik nam de spons maar en begon met me te wassen. Gelukkig dat de emmer hoog genoeg was, dat er niets te zien was, maar ik was nog altijd zo rood als een tomaat. 

'Goed, 2 handdoeken graag?' zei ik.

Er werden 2 neergegooid vlak naast de ton. 

'Dank je.' Ik sloeg er één meteen rond me en daarna één rond mijn haren. Ik wou mijn oude kleren al oppakken toen zwartje me onderbrak. 

'Hmm-mm. Op de matras liggen er.' Ik keek, en inderdaad, een sportbeha, sportlegging, ondergoed, en een paar adidas superstars. Ik keek. Alles was perfect mijn maat. Beetje eng. Ik hield de handdoek met 1 hand op zijn plek terwijl ik probeerde de beha al aan te krijgen. Dat lukte na heel veel gesukkel. Een kwartier later had ik eindelijk alles aan. Zwartje nam me keurend in zich op. Ik ben geen stuk vlees hè. Integendeel. Je kon mijn ribben zo tellen. Ik was nooit al dik geweest -ik had de niet-verdikken vloek, wat ik ook probeerde, je kon de contouren van mijn ribben zien-, maar nu was ik wel heel snel heel veel gewicht verloren. 

'Bind je haar bijeen, Rowan.' zei hij. Zei hij nu echt mijn naam? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik maakte er een hoge staart van. 

'Goed, zorg dat ze iets meer vitamines binnen krijgt, en zorg dat ze meer drinken krijgt. Vanaf morgen.' Mijn mond viel open. Die is nieuw. Ergens had ik zin om een vreugdedansje te doen, maar toch maar niet. 

Zwartje liep naar me toe en maakte de ketens aan mijn boeien los. Ik fronste. Wat waren ze nu weer van plan? 

Er kwamen 2 draken, een bruine en een bronzen voor me lopen en de andere 2 achter me. Weglopen zou dus niet gaan werken. Zwartje knikte, en ik kreeg een por in mijn rug. Ik strompelde de eerste passen, maar vond toen mijn evenwicht terug, rechtte mijn rug en liep mee. Ze zouden me niet klein krijgen, punt. We liepen door de gangen, en ik probeerde de gangen te onthouden. Helaas leek het hier meer op een doolhof als dat doolhof waar ze de minotaurus in gevangen houden. Opeens stopten we voor een grote houden deur. Ik kreeg sleutels in mijn hand gedrukt. Ik keek er verbaasd naar. The fuck?

'Dat zijn de sleutels voor je ketens.' Ik nam ze twijfelend aan. Waar zit die adder? Ik bracht de sleutel naar de boei aan mijn nek, die had nog geen rust gehad.

'Niet hier. Binnen. En blijf in de schaduw tot je je naam hoort.' De deur werd opengeduwd en ik werd erna binnen geduwd. Ik deed allereerst de boeien af, en ik voelde meteen Aella terugkomen. Toen pas keek ik rond. Ik stond in de schaduw, maar ik kon de buitenlucht ruiken, en zo te zien scheen de zon hard. Ik stond op een zanderige bodem, en voor me, op zo ongeveer 100 meter was een hoge, bruine muur, ongeveer 10 meter hoog. Het was een rond gebouw. Boven de muur zaten rijen vol met mensen, en erboven was een net gespannen, dat was toch al op 30 meter hoogte. Ik slikte en sloot mijn ogen. Wat is hier de bedoeling van? 

'Dit bevalt me nu al niet.' zei Aella.

'Mij ook niet. Helemaal niet.' 

'Aan de ene kant.' ik schrok op van een stem. 'Rick, stormdraak, met 2 overwinningen op zijn naam.' Er stapte een jongen uit de schaduwen. Hij kon niet veel ouder zijn als mij. Maximum 21. Hij had blond haar en de kenmerkende grijze ogen. Ik kon ook 2 grijze schubben zien op zijn lichaam, bij zijn schouders. Bij mij zaten die op de onderkant mijn rug, en was er 1 zwart en 1 in alle kleuren van de regenboog, daarom dat ik altijd begin met veranderen op mijn rug.  Hij droeg geen shirt, en ik kon zo zijn sixpack zien. En enkele.. euhm.. pijnlijk uitzienende littekens. Hoe lang was hij hier al? Ging dit mij ook gebeuren? 

'Aan de andere kant, Rowan, de enige zwarte regenboogdraak ter wereld. Dit is een primeur beste mensen.' Ik deed maar wat me daarnet opgedragen was en stapte uit de schaduw. Ik voelde de zon op mijn schouderbladen, en besloot zo veel mogelijk vitamine D op te nemen nu ik de kans had.

'Deze 2 vechten tegen elkaar. Voor de nieuwelingen: alles is toegelaten: krachten, veranderen,... Het gevecht gaat door tot één van de draken in de ring dood of knock-out is. En vecht.' 

Oh oh. Help? De stormdraak, blijkbaar Rick dus rende op me af. Ik dook weg toen hij me wou slagen, en hij rolde over mijn rug.

'Luister, je moet dit niet doen.' zei ik. In films werkt het niet, misschien hier wel? Hij rende terug op me af. 

'Nee, voor één keer hebben de films gelijk.' zei Aella. Ik dook weer weg. Hij rende een derde keer op me af, en deze keer stapte ik opzij en stak ik mijn arm uit. Hij liep er simpelweg recht tegen. 

'Dat werkt ook.' mompelde Aella. 

'Oké, maar ik denk dat we hem pissed hebben gemaakt.' Ik zag langzaam de schubben verspreiden, beginnend met zijn schouderbladen en gezicht, en dan naar beneden. Hij was bijna dubbel zo groot als ik in drakenvorm!

'Wat nu?' piepte ik in gedachten.

'Rennen.' 

Hij blies woedend vuur, vlak voor mijn voeten.

'Dat gaan hem niet worden A.' 

'Veranderen.' Ik luisterde voor één keer, alleen was ik goed in snel veranderen. Bij hem duurde het een minuut -nu ik er zo over nadenk, ik had toen mijn slag moeten slaan, dan hadden we er vanaf geweest- bij mij duurde het 5 seconden. Hij spuwde vuur, en ik was snel genoeg om terug te spuwen. Zolang hij geen wind gaat bl.. oh, kom op! Serieus? 

'Sta niet zo te jammeren, doe iets.' Ik blies weer vuur, maar omdat hij te geconcentreerd was op zoveel mogelijk wind binnen halen kon hij er niets tegen doen en belandde het recht op zijn borstkast. Autch. 

Hij slaakte een diepe kreet en haalde diep adem. Oké, nu ben ik er geweest.