Gegijzeld...

Deel 11 : gegijzeld

Er hangt bloed aan en er staat iets op geschreven:

Madre gegijzeld.23.12.18.0.00.178"000

Ik las dit en kijk geschrokken voor me uit. Xandro kijkt ook geschrokken. We weten allemaal niet wat te zeggen.
Aly verbreekt de stilte. "Wie is Madre?" "Zo noem ik mijn mama." Geeft Xandro toe. "Oh serieus? Hahahaha... Sorry het is niet zo bedoeld. We gaan haar terug krijgen! Zeker weten!" "Ik snap het niet! Madre ging samen met jouw moeder, Eef, een weekje weg. Waar is jouw moeder? Zit ze ook vast? Is ze kunnen vluchten? Help! Zoveel vragen! En wat betekenen die cijfers?! Ik snap er niks van..." Zucht hij, waarop ik antwoord:

"Mijn moeder heeft op haar telefoon een app staan waar je andere telefoons mee kan traceren, ik heb die app ook. Ik ga eens kijken waar ze is...
De straat heeft geen naam, het is ook geen straat. Maar een bos. In een natuurpark zie ik net! Het is de zeventiende rij bomen te beginnen van de achtste vooraan. De coördinaat is dus 178"000! Ik heb hettttt!!!!" Lex snapt het niet: "Proficiat, hier hebben we veel aan." Aly: "Ja duhhh! En wanneer gaan we daar naar toe?" Xandro: "In ieder geval zo snel mogelijk!" Ik: "Uhh er staat dus op gegijzeld, maar niet wat we moeten doen om haar terug te krijgen? Dat is nieuw! Er staat precies wel een datum op denk ik: 23/12/18 we zijn nu 21 december, dat betekent dat we nog twee dagen hebben om er over na te denken en te stressen. We gaan daar waarschijnlijk om middernacht daar moeten zijn want er staat ook 0.00 op. Tenzij dat dat iets anders betekent. Hoewel ik me niet kan indenken wat het anders zou zijn." "Ik denk dat jij je hoofdje al genoeg gebruikt hebt! Laat het denken over aan degenen die het kunnen!" Lacht Lex. Aly: "Ze heeft ons anders wel op een goed pad geleidt hoor!" "Oke! Oke! Genoeg! Ik wil mijn moeder terug! Geen denken aan waarvoor ze haar allemaal gebruiken! Ze moet mijn kleren wassen en strijken niet die van hun!" "Is dat het enige dat je mist?" "Nee hoor..."

We keren allemaal naar huis om onze valies te maken zodat we bij Xandro kunnen overnachten. Hij schijt in zijn broek sinds die man langs geweest is.

Terwijl ik het huis binnenstap kijk in in de koekenkast of er nog iets lekkers in zit. Gelukkig is er nog een pak chocolade. Ik steek het in mijn zak. Ik draai me om zodat ik naar de deur kan lopen, maar mijn oog valt op een briefje aan de koelkast.

Thx voor het lezen! Blijven doen want er komt eindelijk eens leuke actie in mijn verhaal! Ik twijfel erover om deel 1-3 te verwijderen. Wat denk jij? Ik vind ze saai maar aan de andere kant moet je wel weten wat vooraf ging om het verhaal te snappen...