Gegijzeld...

Deel 15 : legø

We zitten nu al een half uur in een soort van gevangenis. Het is er koud en het stinkt voor dood! Echt een typische plaats om zenuwachtig te worden dus!

Xandro heeft het ijskoud, ik ook. We kruipen tegen elkaar. We merken al snel op dat deze pose super onhandig is. Hij haakt onze benen in elkaar en knuffelt me. Hoe we het voor elkaar gekregen hebben weet ik niet maar we vielen beide in slaap.

Enkele minuten worden we wakker door fel licht. Onze eerst lege cel is nu niet meer leeg. Er staat daar plots een tafel met een lichtgevende brief. Hoe langer ik hier ben hoe enger het wordt.

We staan op en gaan naar de tafel. Mijn ogen moeten even wennen aan het felle licht. Dan pas kan ik zien wat er opstaat.

Eerste opdracht:
Om 6.00 worden jullie naar een looppiste gebracht. Je kan daar een appel krijgen als je deze opdracht voltooid. De looppiste is een kilometer lang en bezaaid met wat spulletjes. Je krijgt 6 minuten om de knop in te drukken. Ben je te laat, dan krijg je een verrassing, die van het huis. Het andere team doet ook mee. Iedereen start tegelijk. De eerste die de knop indrukt krijgt twee appels. De tweede krijgt er 1.
Het is onmogelijk om de spullen op de grond weg te schuiven of er naast te lopen. Degene die toch op het gras ernaast loop mag naar huis. De anderen verdelen het voedsel van deze persoon. MAAR! Pas op! Er komt een opdracht die je alleen kan voltooien met twee personen! Dus als er een teamlid naar huis gaat ben je niet goed bezig!
Wees voorbereid! Vooral je voeten mag je voorbereiden!

Ik haat dit soort brieven! Ze zeggen dat we ons moeten voorbereiden. Waarop? Waarvoor? Hoe? Wanneer? Waarmee? Waardoor? Uhg!!!!

"Wat doen we nu? Ik denk dat het nu zo een vier uur in de morgen is."
"Ze zeggen dat we onze voeten moeten voorbereiden maar ja waarom?"
"Ik hoop dat het niet zoiets is als visjes die je voeten opeten of zo?"
"Die eten je voeten niet op schattebout! De eelt eten ze op!"
"Heb je eelt aan je voeten?"
"Ja duhhh! Als ik naar het strand ga op blote voeten krijg je dat automatisch! Jij hebt dat ongetwijfeld ook hoor!"
"Ahh ow..."

Het voelt alsof iedere minuut langer dan een jaar duurt! Logisch? Niet? Als je in een cel zit en bevriest ben is dat héél logisch!

Xandro heeft blijkbaar een leuk plan om de tijd sneller te doen gaan. Hij slaat zijn armen om me heen en begint me te zoenen. Ik ga helemaal op in de zoen. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Helemaal buiten adem stoppen we.

Nochtans, ik dacht dat het was omdat hij buiten adem was. Ik kijk op en zie een wolfachtig mens staan. Ik schrik me rot! De ogen worden rood, de tanden lichten op en worden met de seconde scherper. Hij neemt ons bij de nek vast. Hij prikt mijn nek open. Ik gil het uit. Hij laat me vallen. Ik krijg de slappe lach. Hij kijkt me vreemd aan. Ik lach nog harder. Hij neemt me weer bij mijn nek. Xandro kijkt me pijnlijk aan. Er komt net geen glimlach op zijn gezicht. Ik zie dat de klauwen bijna in zijn slagader zitten.

Gelukkig zijn we er.

De piste ligt vol met rood, geel, blauw en zwarte blokjes. En alsof dat nog niet genoeg is zijn ze kapot. En vlijmscherp!

Waarschijnlijk denken deze wezens dat we in een paar minuten enkele kilo's eelt aan onze voeten kunnen plakken of zoiets?!

Ik zie in mijn ooghoek dat Aly en Lex ook naar binnen worden gedragen. Lex spartelt wild in het rond. Net zoals een walvis die aan het bevallen is. Ik grinnik.

Een paar minuten later worden we in aparte kleedhokjes gezet. Er ligt een outfit klaar. Nu ja, wat je een outfit kan noemen. Een zwart topje en een rokje die nog net geen vierkant centimeter van mijn kont bedekt. Niet dat ik een grote kont heb maar ja, you know?

Als ik het aangetrokken heb, ga ik uit het kamertje. Ik kom in een kamer.

Blijkbaar was het geen echte kleedkamer waar ik me in heb omgekleed. Je kan van buitenaf zien wat erin gebeurt. Ik zie Aly. Ze is zich van geen kwaad bewust. Gelukkig heeft ze haar onderbroek nog aan want ik kan alles zien. De bewakende wolven maken foto's van Aly. Ze heeft niet eens een bovenstukje aan! Ik sla het toestel uit de klauwen van de wolf. Ik realiseer me dat dit geen zin heeft. Hij gromt naar me maar laat me verder met rust.

De hoofdbewaker komt naar me.

Hij is nog enger dan de rest. Het zijn mensen met rode ogen, overal zwart vies haar, wolven-oren en vlijmscherpe tanden.

Hij vertelt me dat ontsnappen niet slim is want dat ze de foto's die ze gemaakt hebben dan verspreiden over sociale media. Sociale media, wie gebruikt die woorden nog in de 21ste eeuw?! Ze zijn echt slechte wezens! Ik wil niet weten hoe mijn foto's eruitzien! Ik stond daar letterlijk helemaal naakt!!!

Als we allemaal in onze startblokken staan, (Ze hebben letterlijk startblokken gezet?! Dit zijn geschifte wezens!!!) gaat er een pistool af. Ik schrik me rot en kijk waar het van komt. Oei dit was blijkbaar het startschot. De rest is al enkele meters aan het lopen. Ik begin dan ook maar met lopen.

Mijn voeten doen pijn en bloeden. Een kilometer is echt lang! Er zitten zeker al een stuk of tien lego-blokjes in mijn voet, tussen mijn tenen. Iedere sprong doet meer pijn dan de vorige. Ik maar ik bijt door.

Aly en ik lopen op kop. Lex zit echt ver achterop en Xandro loopt achter me. Zijn beide voeten zijn er slecht aan toe. Nog slechter dan de mijne. In het begin heeft hij een sprintje getrokken. Daardoor zit er een volledige blok in zijn hiel. Echt een horror-race als je 't mij vraagt! Helemaal buiten adem druk ik op de knop aan het einde van de piste. Aly komt twee seconden later aan en Xandro volgt daarna. Lex komt twee seconden te laat. Er komt een wolf op hem afgelopen. Hij grijpt hem bij zijn nek en neemt hem mee naar een aparte kamer. Ik krijg twee appels. Aly 1. Ik bijt een groot stuk van de appel en geef hem aan Xandro. Hij begrijpt de hint en doet hetzelfde. Dan gooit hij de rest naar Aly. Ze glimlacht...

1101 woorden!!! Extra lang! Een kerstspecial! Fijne feestdagen! Vergeet niet te stemmen als je het leuk vind! Tot morgen...