Gegijzeld...

Deel 25: Wat? Versteend?

Perspectief Aly:
"Ik snap het echt niet..." zucht ik verveeld. "Dat zal je waarschijnlijk nooit kunnen want je bent momenteel een ukkie die niks begrijpt."

Auw. Die zat...

"Baas, ik wil uw conversatie niet verstoren maar u heeft welgeteld twintig minuten de tijd om uw spullen bijeen te rapen en u naar shuttle 9.567 te begeven." Informeert een wachter, hij loopt rood aan als we hem allemaal aankijken.

"Correctie," begint de nog steeds naamloze man, ik zal hem voor de duidelijkheid Bob noemen, "jij gaat mijn spullen nu opbergen en je gaat er ook voor zorgen dat de ukkies in de shuttle aanwezig zijn als ik daar aankom. Met andere woorden, uw woorden uiteraard, u heeft welgeteld vijf minuten om... je weet wat ik bedoel, GA!" Plots wordt Bob heel boos. Ik snap niet waarom. Ach ja ik begrijp amper iets van dit alles. En als ik iets te weten kom is het maar een klein deeltje van wat er in feite aan de hand is. Eigenlijk is het beter dat ik hier wegga in plaats van na te denken over dingen die ik wel en niet weet. En hoe Eef er nu aan toe is, hoe het met onze ouders gaat en zo voort.

De rood aangelopen bewaker maakt zich uit de voeten.
Een andere wolf wenkt ons hem te volgen. Ik kijk niet begrijpend naar de andere twee jongens die hun schouders optrekken en de bewaker volgen. Ik kijk nog eens om me heen en ga dan wantrouwig achter de anderen aan. Bij iedere cel die we passeren zoek ik in een oogopslag naar Eef. We dwalen aan een dodentempo door de fabriek op weg naar de shuttles. Maar waar gaan we dan naartoe? Kan ik hier nog uit ontsnappen? Waar is Eef? Gaat ze mee? Ik verlang er zo hard naar om haar te kunnen spreken of überhaupt te zien. Ik wil hier weg! Nu! Nu! Nu! Nu! Boos als ik ben sla ik de bewaker die me een nieuwe gang in wil duwen. Alle woede van de voorbije dagen borrelt op. Ik sla hem met mijn vlakke hand op zijn kaak. En nog eens. De anderen inclusief de twee resterende bewakers kijken me met grote ogen aan. Ik sla hem, nu met mijn beide vuisten, in zijn buik, op zijn neus, in zijn ribben en niemand verroert een vin.

Zelfs de bewakers niet.

De bewaker valt op de grond. Ik geef hem nog een trap waar de zon niet schijnt en kijk dan hoopvol naar Lex en Xandro. Maar zij staan vastgenageld aan de grond. Ik schud hen door elkaar want we kunnen vluchten. De andere twee bewakers staan voor zich uit te staren als robotten, dus dit is onze kans. Lex en Xandro reageren niet op mijn hulpkreten. Hun armen hangen slapjes langs hun lichamen. Ik trek ze mee, maar ze bewegen hun voeten niet. Ze vallen omver door mijn getrek. Ik raak helemaal in paniek en ren weg. Als ik twee gangen verder ben zie ik twee bewakers voor een witte celdeur staan. Ze staren dof voor zich uit. Net zoals de anderen van daarnet. Ik zet een stapje dichterbij, nu sta ik op de hoek van de gang met een goed zicht op de twee verstijfde wolven. Ze verroeren geen vin.

Plots hoor ik een gilletje. Ik schrik me dood en kijk geschrokken rond. De bewakers zijn nog steeds bevroren. Ik ga voorzichtig naar de bewakers en zwaai met mijn armen als ik voor ze sta. Ze reageren niet. Ik neem de sleutels vanop het tafeltje en probeer de witte deur open te krijgen. Ik zoek een sleutelgat maar vind er geen. Wat? Geen sleutelgat? Ik zie een bakje naast de deur hangen met rode scan lichtjes die op zoek zijn naar een hand om te kunnen scannen.

Ik leg mijn hand erop maar trek deze onmiddellijk weer weg. Stel je voor dat er een alarm opzit. Ik draai voorzichtig een bewaker om in de richting van het apparaat. De hand van deze wolf voelt koud aan. Toch leg ik hem op het machinetje. Het geeft een bliepje en getuut. De lichten van het scanapparaat kleuren van rood naar geel en blauw. Waarom geen groen? Maakt niet uit want de witte deur schuift opzij en maakt plaats om erdoor te lopen. De kamer is fel verlicht. Mijn ogen hebben even tijd nodig om te wennen aan het licht en zoeken dan naar Aly. Ik zie aan de rechterkant van de kamer een bed met een vreemd gekreukt laken erop. Ik hoor een zware adem. Ik ga naar de andere kant van de kamer en probeer te kijken achter de deur. Iets slaat me op mijn gezicht waardoor ik niks meer zie...

Vergeet niet te stemmen ajb!