Gegijzeld...

Deel 21: ontsnappen?

Ik hoor een brommende stem. "Huis brengen... school... politie.... Odys... boos... ontslaan... onmogelijk... familie..."
Wat? Ik schrik op van die stemmen maar kan niet rechtzitten omdat een klauw me weer tegen het bed duwt. "AUW!" Dat deed *** veel pijn! Ik krimp ineen door de pijnscheut die zich door heel mijn lichaam verspreid.

Ik doe alsof ik slaap, luister wat ze allemaal te zeggen hebben en kom uiteindelijk te weten dat ik blijkbaar op een verkeerde knop heb gedrukt. En dat de bom af is gegaan. Hoe kon ik überhaupt weten dat er valse bommen in dit spel zaten?!

"Ze heeft echt hulp nodig generaal. Ik kan haar niet helpen. Ze is te zwaar aangetast." "Geen optie, dan komt de politie te weten waar we mee bezig zijn." "Dit was niet de bedoeling, er zouden geen doden vallen heeft u beloofd!" "Genoeg! Doe wat je kan! Ikzelf kan haar niet laten gaan, die beslissing is voor de commandant."

De generaal stapte de kamer uit. Mijn verpleegster schud me wakker. Ik doe alsof ik uit een diepe slaap ontwaak.
"Je hoeft niet te doen alsof je sliep, je hartslag gaf al aan dat je wakker was." "Ow"

Het is Jack, de generaal hier is Jack. Het dringt to me door. Hij is iets van plan, ik voel het gewoon!

Ach ja ik weet nu toch dat ik hier kan ontsnappen. Ik hoef alleen te doen alsof ik echt een verlamd been heb en dan ben ik vrij, kan ik de politie inlichten over dit hele gedoe.
"Dat is dus geen optie meer. Ik kan je gedachten lezen remember?" Zegt de wolf die me probeerde te verzorgen plots uit het niets. Oei ja daar had ik nu even niet op gerekend.

Mijn ogen worden steeds zwaarder, ik wil niet in slaap vallen omdat ik absoluut moet weten wat ze met me van plan.....

"NEEEEEE!"
Klaarwakker ben ik. Wat was dat? Wie was dat? Wat is er gebeurd? Hoelang heb ik geslapen? Omg ik sliep! Dat was niet de bedoeling! Hoe komt het dat ik niks van pijn voel terwijl iedereen hier zegt dat ik naar het ziekenhuis moet? Er klopt iets niet! Ligt het aan mij of klopt deze hele situatie niet? Weerwolven, opdrachten met haaien en slangen, een bom, Jack, die gil van daarnet, de appels die we te eten krijgen...

De verpleegster zat blijkbaar de hele tijd mijn gedachten te lezen want ze begint met me te babbelen. Wat eigenlijk wel raar is. Ze vraagt of ik ergens pijn heb. Hoe dom kan je zijn? Ziet ze dan niet dat ik stervende ben? Ik voel me vreselijk! Mijn handen doen pijn, benen voel ik niet. Ik mag blij zijn dat ik überhaupt nog een beetje kan ademen!

"Er is helaas geen optie dat je naar het ziekenhuis gaat." "Jah duh! Alsof ontvoerders die bovendien weerwolven zijn me vrij gaan laten?!"
"Nou ja ontvoerders zijn we niet, wat we wel zijn kan ik je niet vertellen want dat zou me mijn baan en hoofd kosten. Als ik hier inspraak had in wat er met jullie vier gaat gebeuren dan was het helemaal anders afgelopen."

Ze spreekt in raadsels. Ze is niet goed bij haar hoofd! Zijn ze hier dan allemaal getikt? Ongelooflijk!

"Dankjewel voor het compliment." Zegt ze plots sarcastisch. Pff ik ben die gedachtenlezers kotsbeu!

Stem zeker als je het leuk vond!!! Dit is nog een vaag deeltje maar het zal allemaal wel duidelijk worden.

574 woorden