Gegijzeld...

Deel 18: touwtjes in handen hebben

Hey! Dit hoofdstukje bevat bloed enzo, heel spannend dus lees tot het einde en stem alstublieft!

Jack wekt me. Het is tijd voor de eerste deftige maaltijd sinds eeuwen!

Er gaat een luik open. Huh? Hoe komt dat luik daar? Heb ik dat dan niet opgemerkt? Ben ik dan letterlijk zo blind? Ik begin me echt af te vragen of dit een vervloekte fabriek is of zoiets?

Maar goed, uit dar luik schuift er een dienblad met eten. Echt eten is het niet maar laten we blij zijn met wat we krijgen...

Ik neem een lepeltje vanop de plateau en begin te eten. Wat is deze smurrie? Het is gewoon walgelijk! Ik ga naar de rand van de cel waar verticale staven een muur vormen, Jack is weer mijn bewaker van dienst dus ik heb geluk! "Jack?" Ik kijk hem verleidelijk aan.
"Ja" gromt hij met een zware stem.

"Wat zit er in dit eten? Ik heb dit nog nooit gegeten." "Uh geen idee maar ik zou het opeten want er zitten veel suikers in die je kan gebruiken voor je volgende opdracht." "Oke" zeg ik teleurgesteld. "Maar misschien kan ik wel iets anders voor je doen?" Hij hijgt letterlijk als een hond. Misschien wel logisch want hij is een weerwolf maar toch is het wel een beetje raar hoor!

"Ik zou niet weten wat!" Zeg ik venijnig.

Ik krijg maar de helft van mijn eten door mijn strot, meer niet. Het is echt walgelijk. Ik drink wat water en ga in een bolletje liggen op de vloer zodat ik kan slapen. Er staan hier geen bedden, het enigste bed dat ik hier al gezien heb staat bij de moeders.

Na twee uurtjes geslapen te hebben is het 0.00u en lig ik wakker. Wat zouden de anderen hier van vinden? Ik moet ze zo snel mogelijk waarschuwen dat ze niet proberen te ontsnappen! Zou ik daarvoor zelf even toestemming vragen aan Jack op hun te mogen bezoeken?

"Doe je beter niet meisje! Ben je vergeten dat weerwolven speciale gaves hebben? Ik ben al de hele tijd je gedachten aan het lezen, whahaha!"

Dat was natuurlijk wel te verwachten. Ik voel me weer een dom ei!

Dit gevoel ebt zachtjes weg wanneer ik weer een brief op de tafel zie liggen. Ik schuif het eten aan de kant en begin te lezen.

De volgende opdracht kan glibberig zijn maar ook ruw. Wanneer de opdracht glibberig uitdraait voor iemand, zal het nat en bloederig onder je voeten worden. De afstand is kort, hoog en hopelijk voor u ook droog. Je slingert binnen de zes minuten naar de overkant. Pas op! Glibberige dingen kunnen bijten!
Regels zijn er niet. Team per team vertrekt, als je binnen de gevraagde tijd ( 6 minuten ) terug bent krijg je je eten... Tot morgen!

Weer zo'n brief die je nog zenuwachtiger maakt dan je al was! Ik word er helemaal kierewiet van!

Gelukkig word ik snel opgehaald om te beginnen met deze opdracht.

Een wolf grijpt me bij mijn nekvel en draagt me naar een kleine cel. Hier zijn Lex en Xandro ook aanwezig. Even later komt Aly ook binnen. Ze staat vol met blauwe plekken en heeft wondes op haar arm.

"Oh Aly gaat het? Wat hebben ze..."
"Zwijg alstublieft! Ik wil het er niet over hebben het zijn monsters! Ik heb je moeder moeten slaan. -snik, begint te huilen- Ik ik ik ben kapot! Ik voel me rot! Ik heb zojuist je moeder moeten folteren! Ze is er verschrikkelijk aan toe! En dat allemaal door mij..." "Jij bent niet degene die in fout is! Hoor je me?! Jij bent NIET het verschrikkelijke monster! Dat zijn je weet wel wie! Maar verwijt je alstublieft niet dat je deze dingen moet doen! We worden gedwongen! Het is absoluut niet door jou dat we hier zijn!" "Hmm ik weet het niet. Ik ben de laatste tijd mezelf niet meer..."

"Aandacht!!!
Voor deze opdracht houd je je eigen kleren aan! Dus ga naar de poort die momenteel opengaat en sta klaar aan de start." Klinkt het uit de luidsprekers. Ah ook goed?

We gaan door de poorten en stappen op een soort van balkon. Zonder balustrade dan. Het uitzicht is niet bepaald schattig. Enkele verschillende soorten touwen en daaronder een zwembad. Ik kijk even naar het zwembad...

Zie ik dat goed? Zwemmen daar vissen in? OMFG?! Toch geen reuze versie van de vorige bloedzuigers? Ah wacht, dat bestaat nog niet. Hopelijk?

Xandro ziet het ook, alleen is zijn reactie anders dan verwacht. Hij begint helemaal te flippen.
"Oh nee! Zeg dat het niet waar is! Help! God! Helllllpppppp! Neeeeeee dat zijn HAAIEN! Oke sorry maar dit ga ik niet doen! Ik heb een vreselijk groot mega, reusachtig, gigantisch trauma aan die akelige dingen!!!!!! Dit gaat mijn petje te boven! Ik doe niet meer mee!" L: "Wowowow chill bro! Wat's happening? Doe even normaal? Lukt het?" X: "Ja ja het spijt me maar ik ben mijn vader verloren omwille van deze beesten, ik ga niet eindigen zoals hij deed..." ik: "Rustig schattie, als we aan de touwen slingeren naar de overkant dan kan je ze gewoon skippen. Dus chill even. Oke? Ik blijf bij je." X: "Maar..."
A: "Geen maar, wij zorgen er met z'n allen voor dat ze van je af blijven. Deal?" "DEAL!"

We nemen zo'n touw vast en bespreken een plan...

Start!
Ik slinger van het eerste naar het tweede touw. Dan neem ik het derde waar ik even aan blijf hangen tot de rest er is. Aly komt als tweede. Xandro daarna en dan Lex. Lex gaat van zijn touw naar een volgend touw. Aly grijpt zijn hand zodat ze bij hem kan komen. Samen slingeren ze naar de finish. Xandro slingert naar een ander soort touw. Hij kan geen grip vinden omdat het glad is.

Hij gilt en laat los. "Dat zijn slangen, die gladde touwen!!!" Roept hij terwijl hij valt. Hij plonst in het water en spartelt in het rond. De haaien omsingelen hem. Ze cirkelen rond hem heen. Ik laat me een beetje zakken. Ik maak een knoop zodat ik extra grip heb en laat me nog zakken. Ik maak drie knopen. Dan kan ik bijna aan hem.

"XANDROOO! GEEF JE HAND! NU!" "HELP! ZE GAAN BIJTEN! ZE VALLEN AAN!"

Ik neem zijn hand en probeer hem omhoog te trekken. Het lukt maar niet. Hij is te zwaar. Er komt een haai als een speer in het water aangezwommen en bijt in zijn voet. Alle wondes van de vorige dagen spatten weer open. Xandro slaat weer helemaal in paniek. Hij is niet meer mijn stoere badboy. Hij is een bange jongen die ik moet redden.

Uit paniek laat Xandro me los. Ik maak hier vlug gebruik van. Ik moet snel handelen. Ik bind mijn voeten vast aan het touw. Ik laat me onderste boven hangen en pak Xandro zijn handen vast. Hij slaat de haai recht tegen in zijn oog. Hij probeert mijn elleboog te grijpen maar dat lukt niet omdat er een reusachtige haai uit het water springt en in zijn beenbijt. Hij schreeuwt. Het is... ik weet het niet meer. Ik voel Me zo machteloos. Ik ben boos op mezelf omdat ik niet meer kan doen dan dit.

Mijn hoofd begint zwaar aan te voelen omdat ik nog altijd ondersteboven hang met Xandro. Hij verbijt de pijn en schudt de haai van zich af. Hij verliest veel bloed. Toch zet hij door en klimt op mij naar de eerst knoop om even uit te rusten en mij omhoog te helpen. Ik maak de knoop even vast aan zijn pols opdat hij niet weer in het zwembad valt. We klimmen naar de hoogste knoop en slingeren naar het volgende touw.

Moeizaam geraken we aan het einde. Onze energie is op. We zijn per total.
Eindelijk zijn we er. EINDELIJK. Ik trek mijn t-shirt uit en bind hem om zijn been. Zo vermindert het bloeden een beetje. Xandro is buiten bewustzijn door de pijn. Lex doet ook zijn t-shirt uit en bind hem om Xandro's voet.

Enkele wolven met een wit hoedje vervoeren Xandro naar een cel. Ik hoop dat ze de wondes hechten...

Lang stukje! Vergeet niet te stemmen!

1370 woorden!