Gegijzeld...

Deel 26: Eef

Perspectief Eef.

<Ik heb mijn cover veranderd!>

Ik word wakker in een zeldzame witte ruimte en ga rechtzitten. Ik zie een deur en hoor voetstappen. Vlug ga ik achter de deur zitten zodat de bewakers denken dat ik gevlucht ben. Dat is een deel van mijn plan. Als er een wolf binnenkomt, sla ik hem knock-out, althans dat is mijn plan.

De deur gaat voorzichtig open. Ik ben mentaal helemaal voorbereid op mijn taak. Moet ik kijken naar de bewaker hier komt kijken. Na enkele seconden naderen de voetstappen de deur en spring ik rechtop. Nog voor ik zag dat het Aly was sloeg ik haar neer. Nee nee nee! Dat was niet de bedoeling! Ik leg haar voorzichtig op de grond en schud haar wakker. We mogen nu niet verzwakken! Ik wil hier weg!

Na haar drie keer haar naam gefluisterd te hebben, reageren ze weer. "Huh wat heb je gedaan?" "Rustig Aly we kunnen vluchten, waar is de rest?" "Verstijfd." "Hoezo? Verstijfd?"

"Ja dat is een ingewikkeld verhaal." "Vertel maar." Dring ik haastig aan.

Ze lijkt geen haast te hebben en begint alles uit te leggen.

"Maar dat is raar, bijna onmogelijk." "Maar toch, we zijn niet bang voor hun zwakke punten. "

"Aan de jongens hebben we niks meer, ik krijg er geen leven in."

"Maar ben je zeker dat je geen speciale hallucinatie hebt van een spuitje?" "Heel zeker."

"Ik heb alles live meegemaakt." Wij moeten echt weg hier! "

"Heb je hier nog water of iets van eten? We zullen het nodig hebben!"

"Ja hier, kom we gaan ..."

We lopen de gang uit en zien een stelletje verstijfde wolven. Ik zwaai even met mijn hand voor de ogen van een wolf wil ik dat dat ik naar mij staart. De ogen knipperen. Dit is echt eng. Ze gaan open en dicht. Aly loopt door, ze heeft niks door.

Ik bekijk de andere wolven eens goed. ik herken er gezichten in van mijn vader's vrienden. Dit wordt me even te veel. Ik stap achter Aly aan die ondertussen al de leiding heeft genomen. We dwalen tussen verstarde wolven. Plots zie ik Jack. Op zijn gezicht valt een grijns te lezen. Ook de wolven naast hem grijnzen. Ik sta Aly zelfs aan. "Wat is dit ? Ze grijnzen en knipperen met hun ogen!" "Maar nee zotte doos! Je hallucineert!"

"Nee ik meen het! Kijk naar Jack!" Ze zucht en draait zich om. Dan kijkt ze uit haar verstelt zich. Nee nee nee nee nee nee! Niet met haar! Ik schud haar door mekaar en roep haar naam. Plots ontwaakt ze weer. "Ik hoorde je moeder! Het was ook zij die me hypnotiseerde vanuit Jack's ogen!" "Wat zei ze?" Dit kan een teken van de buitenwereld zijn. "Ze zei heel de tijd hetzelfde, ik weet niet meer wat, ze wissen uit mijn geheugen wat ik hoorde." "Dat is om sporen te wissen, mama heeft me er al eens over verteld."

Vergeet Niet te stemmen!!!!!

499 woorden