Chanyeol artık gerçeği biliyordu. Kafasını toparlayabilmesi zamana ihtiyacı vardı.Sonunda işlerin yoluna girdiğini düşündüğü anda aslında öyle olmadığını, bunca zaman boyunca yalnızca kendini kandırmış olduğunun farkına varmıştı. Büyük bir yıkım olmuştu ve bunu bir türlü sindiremiyordu.Bir kez daha kurduğu düşlerin altında kalmıştı.Görülenin aksine sarsılmıştı ve kendinde devam edecek gücü göremiyordu.
Baekhyun bir başkasına aitti.
Chanyeol bırak bu gerçeklikle başa çıkabilmeyi yüzüne bakacak cesareti bulamıyordu. Yatağı sığınağı, uyku, düşüncelerinden kurtuluş yolu olmuştu.Tek arkadaşı iki gün önce satın aldığı küçük bir defterdi.
'Söylediğin her kelime diğer insanlara kıyasla canımı yakıyor. Parçalara ayırıyor,kırıyor...
Biliyorum eğer birine aşık olursanız buna katlanmanız gerekir.Ama inan olmuyor. İçimde öyle bir şeye dokundun ki tek başıma tamir edemiyorum.
Kontrol edebilirim sanıyordum. Zamanla duygularımı bir şekilde açıklayabileceğime kendimi inandırmıştım.Gelip geçici bir dönem olmadığını biliyordum.
Hatayı en başında,aramıza bir sınır koymamakla yaptım. Bu hisle dolup taşmadan önce senden uzaklaşmanın bir yolunu bulmalıydım.Eğer bunu yapmış olsaydım belki de başa çıkamayacağım, kaldıramayacağım kadar canım yanmazdı.Ne yaparsam yapayım düşüncelerimden kaçamıyorum, içimde kopup gelen şeyler dudaklarımdan dökülmek için can atıyor.
Öyle bir bakışın var ki aramızda gerçekten açıklanamaz bir şeyler olduğuna inandırıyor beni. Sıcaklığını hissedebiliyor sözcüklere dökemesen de seni anlayabiliyorum. Sonra an geliyor soğuk ve anlaşılmaz hatta yabancı birine dönüşüyorsun, ne hissettiğini anlayamıyorum. Neden böyle olduğunu bilmemek bu günümü ve yarınımı zehirliyor.
Sanki olduğunu sandığım kişi değilsin, sanki seni hiç tanıyamamışım gibi.
Bu sebep kararlı bir kalbi durdurmaya yetmemeli, biliyorum ama hayatımı durma noktasına getirecek kadar ağır.Yanında olan beni göremeyen sen, bunun ne korkunç bir his olduğunu tahmin dahi edemezsin..'
Chanyeol çevresinde gördüğü her şey bulanıklaştığında defterini yastığının altına sıkıştırdı ve sonrasında uyuyakaldı.
****
Adaya gelmelerinin üzerinde iki koca gün geçmişti. Chanyeol bu süre içinde hastalık bahanesinin altına sığınarak yatağından çıkmamıştı. Baekhyun onun mesafeli davranışlarını başta tuhaf bulmasına karşın bunu ne sorgulamış ne de düşüncelerini haklı çıkaracak bir eylemde bulunmuştu.Kendince onu yalnız bırakmanın doğruluğuna inanıyordu. Chanyeol eski haline gelene ve bir şeyleri anlatana kadar geçen süreyi keşifler yaparak değerlendirdi.
Birden bire neden bu hale geldiğini öğrenmek için can atıyordu, üstüne düşüp sıkboğazlık etmek istemediğinden susuyordu.
Onu keyifsiz ve üzgün görmek zamanla ona da bulaştı. Kendini yeniden yalnız hissetti.Aslında böyle hissetmemesi gerekirdi çünkü yalnız kalmaya alışkındı. Eskiden olsa tek başına yaptığı şeylerden her zaman keyif alırdı. Şimdiyse geçen zaman boş ve anlamsızdı. Bunun sebebi Chanyeol'u benimsemesi ve birlikte geçirdiği süreden keyif alışıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Suskun Sevgilim...
FanfictieKapat gözlerini ve bırak seni bastıran hislerini. Kapat gözlerini ve hiçbir şey için endişelenme. Eğer gözlerini kapatmazsan, konuşabileceğimizden daha fazla söz söyleyeceğim...