Araftaydı adam..
Ama iki tarafıda cehennemdi..
Cenet kadının saçlarında,kokusunda gizliyken...
Ulaşılmazı imkansızdı.
tek çare ölümdü
Sadece Ölüm kurtuluştu...
******
"Yarın erkenden gidicem cenk,benim eve geç,ilyayı sakın dışarı çıkartayım deme"
"Offf Ateş kaçıncı söyleyişin anladım,tamam"
Cenk ateşin ısararcı uyarılardından sıkılmış adamın odasındaki koca koltuga yayılmıştı kahvesini içmek için,saat altıya gelirken ateşin şirketteki işleri bitmiş odasınadakı koltuklarda cenkin karşısına geçmişti uyarılarını tekrarlamak için.uzun zamandır fırsat bulamamışlardı konuşmaya,iş konularıyla devam eden sohbeti asistanı Işıl bölmüştü
"Efendim mahzar bey geldi
"Hemen içeri alın"
İkiside ayaklanmış kapıda karşılamışlardı adamı
"Vay keratalar siz beni unuttunuz ama ben unutmadım"
"Olurmu oyle şey baba biliyorsun iş güç kendimizi unutuyoruz"
İkiside elini öpmüştü
Ateş masasına geçerken mahzar bey ve cenk te karşsında oturmuşlardı
İş güç derken biraz sohpet etmişlerdi
"Kaan gelecek birazdan hanım sizi yemeğe çağırdı"
"Kaanmı geldi,sonunda dönebildi demek"
"Ben gelirim hem özledim sultanımın yemeklerini"
Ateşten cevap beklercesine bakıyorlardı
"Baba ben yarın yurtdışına gidicem eve gitsem iyi olucak"
Aslında tek isteği eve gidip ilyayı biraz daha görmek vakit geçirmekti.
Cenk'te adamın eve gitmek istemesinin sebebini çok iyi biliyordu
"İtiraz istemem geliceksin,Aysun çok kızar sonra"
Cenk hemen araya girmişti
"Eğer ilya içinse onuda getir ateş"
Ateş ilya konusunu açtığı için sinirlenmişti cenke
Adamda bakışlarıyla onaylamıştı
"Oğul getir onuda hava alsın biraz,yazık tıkmışsın eve"
Ateş sinirle solmuştu
"Hayır olmaz baba ,saat dokuz gibi gelirim ben"
İki adamda birbirine bakmıştı
"Sen nasıl istersen oğlum,bana müsade geç kalmayın akşam"
Birlikte adamı geçirmişlerdi
Cenk canını kurtarıp odasına kaçarken şirketten çıkıp evine doğru sürmüştü.
"Aylin abla doydum ben daha fazla yiyemem"
"Kuzum ne yedinki bak sana çok güzel tatlılar yaptım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEŞİMDEKİ İNTİKAM
RomanceBir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can da...
