PEŞİMDEKİ İNTİKAM

BAŞTAN

"Bir canavarın kollarındaydım.
Bir canavarla konuşuyor,ona nefret besliyordum..
Ona sarılıyor,o kocaman nefretimin arasında onun kokusunu sevdiğimi hissediyordum.
Kurtulamıyordum.
Bu koca kollarının arasında yer edinmiş,her gün bir diğer günün acısına hazırlanarak bekliyordum sadece...
Ölümü bekliyordum...onun bana vaat ettiği bir sona hazırlıyordum aciz bedenimi."
***********

Yıkık döküktü herşey...
Ne bir son vardı Nede bir başlangıç.

Ölüm vardı sadace
Her nefeste her acıda bir ölüm gizliydi.

Namlunun ucundan çıkıp gökyüzüyle buluşan Demir parçası nefesleri keserken mazhar sarhan görünmüştü az ileride, silah tutan tek eli gökyüzünü hedef alırken bir kaç kurşun daha vaadetmişti ortamın sessizliğine..
Bozmaya gelmişti bu sessizliği..
Aslında Bu sessizliğin sebebide oydu,ilayayı kurtaracağını sanan ama ölüme sürükleyende o olacaktı
Burdan kurtulmak başa dönmek demekti...
Hergün ölüp ölüp dirilmek,nefes alamamak demekti.

"Babaa"

Söz vermişti karısı aysuna mazhar bey...
O kızın ölmesine izin vermeyecek Aysun'a götürecekti onu, zaten onunda içi elvermiyordu küçük bir kızın ölmesine. Beklemişti aslında,yarım saattir sadece ateşi izliyordu mazhar sarhan,Belki bir ihtimal vazgeçer, kolundan tutup götürür Diye beklemişti ama... İnadı inattı işte,ateş Karahanlı yapacağım derse yapardı....
Vazgeçmezdi
Arkasından adamları da çıkarken yavaş adımlarla ateşe yaklaşmıştı, ateşin koyulaşan sert gözlerinden korkmuyor değildi aslında, gerekirse namluyu ona bile doğrultur bu masum kızı kurtarırdı ama.
Ateşin ona olan aşkını fark etmişti oda, kör değildi...
bu küçük kıza olan aşkını görememek için kör olmak lazımdı.

"Babaaa naptığını sanıyorsunnn"

Kaan yaslandığı ağaçtan babasına doğru ilerlemiş karşısına geçmişti

"Ne işin var burda babaa"

Elindeki silah  hala ilyanın başını hedef alırken mazhar Sarhana bakıyordu şaşkınlıkla Ateş,
Bir yandanda ilyanın bayılmak üzere olan bedenini izliyordu

Mazhar bey Kaan'ın sorusuna cevap vermemiş ateşin karşısına dikilmişti vakit kaybetmeden
Yerdeki küçük bedeni gördüğünde içi acımıştı, ne zaman bu kadar duygusuz olmuşlardı,bu kadar canileşmiş acımasız olmuşlardı..oğlu,Ateşi,cenki hepsini kendine benzetmişti zamanla hepsi onun suçuydu....

Adamları elleri silahın üstünde belerken en güvendiği adamına donmüştü mazhar bey

"Kızı arabaya götürün"

Ateşin  sinirle koyulaşan gözleri Mazhar sarhanı durdurmaya yetmezken kenardan ilyayı arabaya götürmek için Yaklaşan adamı gördüğünde sinirle  dönmüştü

"SAKIN"

Adam Korkuyla geri çekilmişti.

Kaan babasına durdurmak için harekete geçmek istesede ona karşı gelemezdi.

Derin bir iç çekmiş ellerini ilyaya uzatmıştı nazikçe..

Ateşin git gide düşen enerjisi her an düşücekmiş gibi olmasına neden olurken elindeki silahı yukarıya kaldırmış bi kaç el ateş etmişti uyarmak için.

"MAZHAR BABA"

Mazhar sarhan umursamamış ellerini daha fazla yaklaştırmıştı ilyaya doğru.