Yanacağım
senin için yanacağım;
Ateş ve öfkeyle kalbim acıyor,kalbim senin için acıyor.
Aşkın da yanıyor benimle;Ateş ve öfkeyle...
***
Kaç kere söz vermişti kendisine
Karşısında dimdik durucaktı oysa...
İstediğini vermicek,onu sevindirmicekti...
Tek yaptığı boyun eğmekti....
Daha kaç kere ezilicekti geçmişin altında,o küçük omuzlarında onca günahı ,nasıl taşıyacak dayanıcaktı bu hayata...
Öfke ve nefretin,intikam ile harmanlaşmış bir bedenin önünde nasıl durabilrdi....
O kadar cesaretli değildi ilya...
O güzel dudakların tadı hala içinde dolaşıyordu ateşin,
Gözleri kapanmış kolarına yığılmıştı bedeni
Eger bayılmasaydı ..
Sonu gelmeyebilirdi bu anın
Kollarındaki bedeni sıkıca kucaklamış odasından çıakrtıp odasına götürmüştü.yatağın üstüne yatırdıktan sonra güzelce örtmüştü üstünü
Bu öpücük sadece onun oldugunu anlayabilmesi içindi,sadece ateşin herşeyine sahip oldugunu benimsemesi,o Ne isterse olucagını kabulllenmesi içindi...
Onun olmaktan,onun ellerinde can vermekten
Başka şansı yoktu ilyanın..
Salona inip adamlarını aramıştı hemen olanlar bir hayli sınırlarını aşmış kontrollünden çıkmıştı
" durum Ne"
"Efendim adam hala elimizde,poyraz kaleli ise hastaneye kaldırılmış durumu iyi,"
"siz dağılın adamın başında 2 kişi kalsın "
Paltosunu giymiş çıkacakken Ayline bakmıştı
İlya kaçırılırken aylinide bayıltmışlardı fakat şu an durumu iyiydi kadının
"Aylin iyimisin"
"Evet efendim ben özür dilerim engelleyemedi-"
"Engellemek senin işin deil özre gerek yok Aylin.
Ben çıkıyorum"
Evden çıkıp arabasına binmiş hızla depoya sürmüştü
O sırada telefonu ısrarla çalıyordu
"Ne var"
"Buldunmu ilyayı,ne durumda"
" iyi ,o şerefsiz özgeride öldürücem şimdi,
Biricik abiside hastanede ne yazıki karedeşinin öldüğünü göremicek"
"Poyrazı vurdunmu Ateş,nasıl yaparsın"
"İşime karışmıcaktı cenk ,sakın bana o adamı savunma"
Telefonu suratına kapatmış sinirle daha fazla gaza basmıştı
Kimse durduramıyordu adamı...
Depoya geldiğinde özgerin karşısına dikilmişti...
Hiç birşeyden haberi yoktu adamın
"Ne o bakıyorumda çok sakinsin Ateş,yoksa ümidinimi kestin"
Gülümsemişti alayla onun istemediği hiçbirşey olmazdı,kimse ondan hiçbirşeyini alamazdı asla,
Hala öğrenmemişti özger.
"Abin şu an nerde biliyomusun"...kenardaki sandalyeyi tam dibine çekmiş oturmuştu
Özgerin kaşları çatılmıştı, gerçekten bulmuşmuydu abisini
"tahmin etmen kolay aslında....hastanede"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEŞİMDEKİ İNTİKAM
RomansBir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can da...
