PEŞİMDEKİ İNTİKAM

VEDA

"Her adım bir hançer gibi saplanıyordu ruhuna...
Bu hançerin izleri geçmiyeckti hiç...
Onun hançerleriydi bunlar
Onun yüzündendi..
Günahalrının intikamıydı...

.....
Saat sabahın beşine gelirken hava yavaş yavaş aydınlanıyordu,adımları ilyanın odasına sürüklüyordu bedenini. Aklında,kalbinde düşüncelerinde sadece ilya vardı,şu an yanında olma hissi vardı mutsuzda olsa,kucagına kıvrılıp ağladığı o anlar vardı.Köşelere sinip ondan kaçmak için saklanmasını özlemişti....

içeriye girmiş göz gezdirmişti her tarafına,bu yatakta uyuduğu zamanları hayal etmişti her köşesinde oturup ağladığı yerlere göz gezdirmiş yatağın üstündeki kırmızı kazağını fark etmişti
İlerleyip eline almış ihtiyacı olan kokuyu çekmişti içine.
Aşıktı....
Acımasız bir aşıktı.
Acı çekiyordu...
Acı çektiriyordu....
Onu içine çekip yok edicek kadar aşıktı.
Her ne kadar Aşkını nefretle birleştirmeye çalışsada
Saf aşktı bu.

Özlemişti
Çok özlemişti saçlarına gömülüp uyumayı
Canını acıtıp kucaklamayı..
Sadece ona ait olduğunu hissetmeyi..
Sadece onun olduğunu hissetmesini.

O güzel dudaklarını özlemişti
Minik burnunu,masmavi gözlerini.
Küçük ellerini,o güzel saçlarını özlemişti.

Herşeyini özlemişti,onu sevmesede, nefret Etsede yukarıda odasında onun evinde kalma düşüncesi bile güzeldi oysa...

Aşk acısı kalbini parçalıyordu.ihanet ediyordu ona
Bunca yılına ihanet ediyordu,annesine kardeşine ihanet ediyordu.ilya ona karşı olan bir ihanetti sadece
Dünyadaki en güzel,en masum ihanetti

Çare bulamıyordu Ateş..
Bu acıya hiçbir çare yoktu.
İhanet...
İhaneti unutmazdı
Afetmiyecekti
Poyrazla kaçıp gitmesini asla afetmeyecekti,
Kötü niyetini görmeyecek kadar safmıydı ilya..
Hiç mi anlayamıyrodu güzelliğini..
Erkeklerin yemi olduğunu göremiyormuydu.

Yatağına uzanmış onun yastığına koymuştu kafasını.
Gözlerini kapatıp,acısını biraz olsun hafifletmeye çalışmıştı
Şu an yanında olması için nelerini vermezdiki....
.....

Pişmanmıydı ?

Hayır....
O caniden,annesinin babasının katilinden kaçmak bile güzeldi,ateşin kollarında ölmektense,poyrazın kurşunuyla ölmeyi yeğlerdi.
Ama hayalleri bambaşkaydı..
Kurtulucaktı hepsinden...
Evine gidecek annesine babasına sığınacaktı oysa...
Güçlü durucaktı ayakta.
Yaşamayı deniyecekti
Annesinin babasının intikamını alıcak o adamı hapislerde süründürecekti.

Şimdimi napıyordu?

Her zamanki gibi yatagın üstüne oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu sadece.
Uzun zamandır elinden gelen tek şey buydu.

Nefreti gün geçtikçe büyürken tüm ipleri poyrazın elindeydi artık,o napıcaktı şimdi...
Aynı acıları tekrar yaşamak istemıyordu.
Ateşin yüzünü bir daha görmektense,şuracıkta ölmeyi isterdi.
O adam acı kokuyordu
Kan kokuyordu...
Onun korktuğu herşeyin birleşimiydi Ateş karahanlı.

Saatler geçmek bilmiyordu...
Takılıp kalmıştı sanki
Saat öğlenin ikisine gelirken evin içinde gelip gidiyordu sabırsızca.

"Ateş seni yanlız bırakamayız,tek başına gidersen ölürsün"

"Umrumda değil cenk bir an önce ilyayı görmeliyim"