01010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101b0101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010101....
Selam, beni özlediniz mi? Sizi şu anlık öldürmedim ama sonra ne olur bilmem. Şu an toprak kokusunu yeterince içinize çekebileceğiniz bir yerdeyim. Onlara bakıyorum. Ölü bedenlerine. Hah, hepsi ezik. Ben Dünyaya geri dönebilecekken bunlar burada toprağa karışacak. Bu evrene daha fazla kişi göndereceğim. Onların neslini. Ama hak ediyorlar. Peki, sorun şu: Ben niye toprağa karışmadım?
Hah, bende tam bilmiyorum. Bu boşlukta hiç bir halt olmadığından bunu araştırdım. Ve sanırsam önceki Dünyadan ayrılırken kodlarımı bozdum. Bu aptalca gelebilir ama hayır aptalca değil. Oraya 2. kez dönebilme şansım var.
Ukraynadan
Türkiye'yi salladım. Kafası karışık bir şekilde yerinden zıpladı. Bana baktığında gözlerinde 0101010101 yazıyordu. Gözlerimi kırptığımda görüntü yok oldu. Hayaldi sanırsam. Türkiye etrafına bakındığında parkta olduğunu anladı. Bana yorgun bir şekilde gülümsedi. "Burada mı uyumuşum ben? Uh ne kadar aptalım. Sağol Ukrayna." dedi. "Rica ederim. Hadi kalk." dedim ve banktan kalktım. Türkiye "Hah, nereye?" Dedi uykulu bir sesle. Gülümseyip "Hadi kahve içmeye gidelim." dedim. Bana gülümsedi ve "Şu an oraya pek gitmek istemiyorum." dedi. "Tamam, nereye gitmek istersin?"
-Ben eve gideceğim, dedi ve ayağa kalktığında sendeledi. Hızlıca koluna girdim. "Hadi, seni evine götiriyim." dedim.
Şu an çok komik gözüküyor olmalıydık. Benden 20 santim kadar falan uzun olan Türkiye'ye minicik ben yardım ediyordum. Yol boyunca yavaş yavaş yürüdük. Evin önüne geldiğimizde beni içeri davet etti. "Yok." dedim kısaca. Bana döndü ve "Teşekkürler. Bu yardımının karşılığını sana ödemem lazım." dedi ve bana bir kağıt uzattı. Elinden aldım ve yazan... Onun NUMARASIYDI! Ban sevecen bir gülümseme ile baktı ve "Ne zaman canın sıkılırsa, yardıma ihtiyacın olursa beni ara." dedi. "Teşekkürler" demekle yetindim. Evinden ayrıldığında çok mutluydum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yağmur (Türkiye x Ukrayna)
FanfictionO sıcak ellerin benim kalbimi ısıtmıştı Türkiye. Senin bana verdiğin şemsiye beni ısıtamazdı ama sıcak gülümsemen kuzey kutbunu eritirdi... Sevgilisinden ayrılan Ukrayna'nın gözleri açılır. Onca yıldır nasıl görmemişti onu. Onsuz bir nefes almayacağ...
