Yağmur (Türkiye x Ukrayna)

|Okul Açılıyor |

Abi, okullar açılıyor ve Lise sondan nefret ediyorum. Offff, ya. Neyse hazırlandım ve kapıyı kitleyip evden çıktım. Yavaş yavaş ilerlemeye başladım. O sırada yine onu gördüm. O günün aksine fes takmıştı. Çok tatlıydı. Yanına gitsem mi gitmesem mi diye düşünürken aklıma şemsiyeyi getiremediğim geldi. Yaa, abi keşke getireydim konuşurduk lan. Offff, ya. Neyse ben okula ilerliyim bare. O sırada Türkiye kafasını çevirdi ve beni gördü. Saklanabileceğim yer var mıdır acaba? "Merhaba Ukrayna!" dedi ve yanıma geldi. Bir dakika benim adımı hatırlıyor! Yuppi! Çok mutluyum!

"Hey iyi misin Ukrayna?"
" Ha, ne dedin? Ay, dalmışım özür dilerim."
"Tamam, bu arada bir şey soracağım." Bana soru mu soracak. Paniklememeye çalışarak:
"E-evet?" İçine ettin Ukrayna, afferin.
"Ülke okuluna mı gidiyorsun acaba?"

Soracağın soruya... Neyse sakın ol.

"Evet sen?" Umarım aynı okuldayızdır.
"Ben de oraya gidiyorum. Seni orada görmüştüm bir kaç kez" dediği anda düşundüm. Hangi anlamdaydı? Umarım o anlamdadır diye düşunďum de Türkiye fesat olamazdı yaa. Mutsuzluk. Offf. Neyse onun yanımda olduğu için mutlu olmalıyım bence. Ona döndüğümde bana baktığını fark ettim. Hafiften sıcakladım ben. Türkiye çok tatlı bir şekilde gülümsedi. Abi,burnum kanamazsa şanslıyımdır yaa. Türkiye "Bak, okula gelmişiz." dedi ve okula girdik. Panodaki sınıf yerleştirme tablosuna baktım. Tenimde onun nefesini hissettim. Ürperdim. "Ah, hey aynı sınıftayız. " dedi ve benden biraz uzaklaştı. Sanırsam yakın olduğumuzu pek fark etmiş gibi durmuyordu. Yavaş yavaş yukarı kata çıkmaya başladık. Sınıfa doğru ilerliyorduk. Fark ettim de okula ilk gelen bizdik sanırım. Tam sınıfa gireceksen gürültülü ve hırıltı nefes sesleri  duydum. Türkiyenin titrediğini fark ettim. "O-onu kurtarmalıyım!" dedi ve hırıltaların geldiği yere doğru koşmaya başladı bende peşinden. Sınıfa girdiğimizde onu gördük...