SATÜRNÜMÜN HALKASI

0.4

Zar zor bir dersi geride bıraktıktan sonra hemen Cansu ile birlikte kantine gidip kahve aldım ve dışarıya çıktık. Temiz hava biraz olsun iyi geldi ve sinirimi yatıştırdı. Cansu'ya:
-Sana da sinirliyim zaten. Ben senin için kavga ediyorum. Cansu Hanım gitmiş başka bir yere oturmuş bile. Bana destek bile olmadın!
-Ya bi an siz öyle kavga edince korktum. Haklısın çok özür dilerim.
-Öyle kuru bir özür ile olmaz.
-Tamam o zaman sanaaa karam alırım.
-Özrün kabul edilmiştir.
Dedim. Ve ikimiz de gülmeye başladık. Sonra zil çaldı ve sınıfa çıktık. Sınıfa girdiğimizde Ediz ve Emre sinirli bir şekilde konuşuyorlardı. Ben yanlarına gelince ise sustular. Ama umursamadım ve Kuzey'e çattım. O da hemen arkasını dönüp:
-Naber kankaa. Dedi. Bende:
-İdare eder be kanka. Dedim.
-Kanka valla o sabahki kavganız neydi ya korkulur senden.
-Bazı 'gereksizler' yüzünden sabah sabah sinirlerim bozuldu. Ama korkulacak bir durum yok. Dedim. Sonra ise Ediz:
-Kimmiş gereksiz!?
-Yani ben ortaya dedim ama üstüne alındıysan bilemem.
-Bak Alya sinirlerimle fazla oynuyorsun. Ben sinirlenince hiç iyi olacağını sanmıyorum. Dedi. Gözlerinde ise korkunç bir ışık vardı. Beni korkutmak istediyse fena halde korkmuştum. Ama tabiki dışarıya belli etmedim ve:
-İnan tehditlerin umrumda değil. Dedim. Ediz ise:
-Böyle devam edersen tehdit mi yoksa gerçek mi görürüz.
Dedi. Ve bundan sonra bir daha konuşmadan o dersi de geçirdik. Doğruyu söylemek gerekirse Ediz'in dediklerini yapmasından korkuyorum ama onun laflarının altında kalmayacağım. Ben sıramda oturmuş bunları düşünürken birinin beni dürttüğünü hissettim. Kafamı kaldırıp baktığımda ise o kişinin Kağan olduğunu gördüm. Kağan gülümseyerek:
-Hangi derin düşüncelere daldın? Dedi.
-Yok bir şey yaa önemsiz konular işte.
-Biri canını mı sıktı?
-Sayılır. Dedim ve olanları anlattım.
-Korkma bir şey yapamaz. Ben yanındayım.
-Teşekkürler. Dedim ve gülümsedim. O da bana gülümsedi. Sonra ise Ediz'in sesini duydum:
-Gidin aşkınızı başka yerde yaşayın. Midemi bulandırıyorsunuz.
-Ne aşkı be! Hem sanane burası benim de sıram. Dedim ve ayağa kalktım.
-Çekil önümden kendi sırama geçeceğim.
-Çekilmiyorum.
-Bak sarı cadı seninle uğraşamayacağım. Çekil önümden.
-Başka yerden geç çekilmiyorum.
-Tamam o zaman. Dedi. Ve tam olarak aramızda 1 cm kalacak şekilde yaklaştı ve kendi sırasına geçti. Ben ise hala olayın şokundaydım. Kağan:
-Alya iyi misin? Diye sordu. Ona heceleyerek:
-İ... iyi... iyiyim. Dedim.
-Emin misin? Bak iyi değilsen yanında kalırım.
-Yok. Gerek yok. İyiyim.
-Tamam o zaman teneffüste yine gelirim. Görüşürüz.
-Görüşürüz.
Dedim ve sırama oturdum. Resmen nefesinin sıcaklığını yüzümde hissetmiştim. Neden böyle bir şey yapmıştı ki! Şimdi onun yüzüne bakınca kızaracaktım. Off! Neyse "Düşünme Alya düşünme". Ediz:
-Ne oldu sarı cadı sesin kesildi? Dedi.
-Hiç. Yani yok bir şey. Ne olsun ki? Bir şey mi olması lazımdı? Diyerek iyice saçmaladım.
-Alya sen gerçekten iyi misin?
-Evet. Niye iyi olmayayım?
-Yani ne bileyim. Bi betin benzin attı. Yüzün beyazladı da ondan sordum.
Dedi alaycı bir tavırla. Pislikti işte yaptığı şeyin bir marifet olduğunu sanıyordu. Bende artık kendime gelmeliyim. Yoksa bu odunun ağzına sakız olacaktım. Hem ne vardı bunda heyecanlanacak altı üstü 'içime girecek kadar' yakınımdan geçti. Off iyice kafayı yedim bir an önce zil çalmalı ve temiz hava almalıyım. Derken zil çaldı. Hemen Cansu'yu da aldım ve koşarak sınıfı terk ettim. Cansu:
-Ne oluyor ya? Niye koşuyoruz!
-Temiz hava almam lazım.
-Hem sana ne oldu? Yoksa hala sınıftaki olayda mı kaldın?
Dedi muzip bir tavırla.
-Saçmalama!
-Ama gerçekten ne oldu öyle yaa? Resmen dudaklarınızın arasında 1 cm vardı.
-Sus Cansu!
Dedim. Sonra Kağan'ın sesini duydum:
-Ne oldu Alya niye bağırıyorsun?
-Yok ya bir şey yok. Cansu:
-Alya bu arkadaş kim?
-Ha ben sizi tanıştırmadım değil mi? Cansu bu Kağan, Kağan bu Cansu. Dedim. Cansu:
-Sen de mi yeni geldin?
-Evet. Ben 11-D'deyim.
Cansu ve Kağan biraz konuştuktan sonra zil çaldı ve sınıflara dağıldık.
Geriye kalan dersler de bittikten sonra öğlen arası zili çaldı. Biz de yemekhaneye indik.

Devam edecek...
🖤