hoofdstuk 18

100 2 2
                                    

Toen ik klaar was zette ik de douche uit en sprong er uit. Ik begon me af te drogen en aan te kleden. Toen ik klaar was ging ik met mijn handdoek nog op mijn hoofd naar Anna haar kamer. Ik ging op haar bed zitten met haar gitaar en begon weer een liedje te schrijven, en de akkoroden te spelen.

Skies are crying.

I am watching.

Catching teardrops in my hands.

Only silence.

As it's ending.

Like we never had a change.

Do you have to.

Make me feel like.

There's nothing left of me.

You can take everything i have.

You can break everything i am.

Like i'm made of glass.

Like i'm made of paper.

Go on and try to tear me down.

I will be reasing from the ground.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

As the smoke clears.

I'm awaken.

And untangle you from me.

Would it makes you.

Feel better.

To watch me while i bleed.

All my windows.

Still are broken.

But i'm standing on my feet.

You can take everything i have.

You can break everything i am.

Like i'm made of glass.

Like i'm made of paper.

Go one and try to tear me down.

I will be reasing from the ground.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

Go run, run, run.

I'm gonna stay right here.

Watch you dissapear.

yeah.

Go run, run, run.

Yeah it's a long way down.

But i'm closet to the clouds up here.

You can take everything i have.

You can break everything i am.

Like i'm made of glass.

Like i'm made of paper.

Oooohhh.

Go on and try to tear me down.

I will be reasing from the ground.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

You can take everything i have.

You can break everything i am.

Like i'm made of glass.

Like i'm made of paper.

Go on and try to tear me down.

I will be reasing from the ground.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

Like a skyscraper.

En toen kwam Anna binnen gehuppeld. Snel klom ik uit mijn bed en zette de gitaar trug op de plek waar hij stond. En ik deed het schriftje weer in mijn tas. En ging toen weer zitten. We moeten onze t'shirts nog gaan maken Ann. Zei ik. En Anna knikte. We pakte de normale shirts uit de tas en zochten wat op. Maar we konden niks vinden. Dus gingen we zelf wat maken. Na een tijdje waren ze klaar. We waren er erg trots op. Toeb anna ook klaar was gingen we ze drukken. Na een tijdje wareb ze klaar. We pakte ze en deden ze aan. We gingen kijken of ze stonden en of ze goed gelukt waren.

Ze pasten. En waren zelfs ook nog goed gelukt. We waren er erg trots op. Ook op onze mooie broekken die we hadden gekocht, vor het concert. met de vlag van Ierland en van England. Die op onze konten stonden. We gingen voor de spiegel staan en maakte een foto. Daarna deden we de kleren weer uit en deden een ander paar aan. Toen we net klaar waren met omkleden werden we geroepen. Ann, Liess. Eten is klaar. Oke, schreeuwde Anna trug. We ruimde de kleren netjes op voor morgen bij het concert. We liepen de kamer uit en we gingen naar beneden. We gingen aan tafel zitten. Alles was al gedekt, en op geschept. En ik had zelfs nog willen helpen. Dan doe ik de afwas en het afruimen wel. En ik zet alles wel in de kast. Nam ik mezelf voor. Iedereen zat aan tafel en zei eet smakelijk,dus deed ik vrolijk mee. Eet smakelijk, zei ik heel braaf. Met een grote nep lach op mijn gezicht. En iedereen moest lachen. En toen begonnen we met eten. Na een tijdje was iedereen klaar. Dus stond ik op. Ik pakte alle borden van de tafel af en begon te afwassen. Neejoh dat hoeft echt niet, hoorde ik haar moeder nog roepen. Maar ik gaf geen antwoord. En ging vrolijk verder met afwassen. Toen de borden schoon waren, droogde ik ze af, en zette ik ze in de kast. Toen begon aan het bestek. Dat was na vijf minuten schoon ofzo. Het was heel makkelijk en snel gadaan. En ook dat ging ik afdrogen. En ik deed het toen in de la. Toen liep ik trug naar de tafel en pakte de pannen die er nog op stonden. Ik gooide ze leeg in de prullebak. En begon ze af te wassen. Na een tijdje waren de pannen schoon, en liet ik ze even een beetje afdruipen. Anders had je een natte theedoek en een natte pan. Toen het een beetje uit gedruipt was begon ik ook met de pannen af te drogen. Toen alles droog was, deed ik het in de la. Toen ik de laatste pan er in deed kwam Anna haar moeder er aan. Ze voelt echt als een tweede mams voor mij. Bij haar voel ik me ook fijn. Ze begon tegen me te praten. Weet je Lies. Je bent echt een heel lief meisje. Je hoeft niet gelijk met alles te helpen. Dat doet Anna zelfs niet. En die zwerft hier al langer over de vloer dan jij. Wij willen je helpen. Het is onze keus geweest om jou op te vangen. Dan kunnen we niet heel veel aan jou gaan vragen om te doen. Echt heel lief van je dat je de afwas hebt gedaan Lies. Je bent echt een ontzettend lief meisje, met een gouden hart. En als je vader dat niet in ziet. Is dat zijn domme fout. Er zijn genoeg mensen die van je houden nog. En genoeg vrienden die je kan krijgen. Genoeg mensen die je willen kennen. En genoeg mensen die respect voor je hebben. Die je waarderen, en het belangrijkste van allemaal. Mensen die van je houden. Zoals ik dat doe, en zoals Anna dat doet. En vele andere mensen. Waarvan je het niet weet, of zelfs nog van zou kunnen denken. Maar dat doen ze, ze houden van je. En dan trekt Anna haar moeder me in een knuffel. Langzaam rolt er een dikke traan over mijn wang. Dat merk ik. En dan begin ik te praten tegen Anna haar moeder. Ik moet steeds huilen, ik weet ook wel waardoor. Maar ik weet niet van wat. Is het geluk? Of is het een traan van verdriet? Ik weet het niet. Ik ben het allebij. Ik ben verdrietig, vanwege die klootzak van een vader van me. En vanwege het overlijden van mijn moeder. Maar ik ben ook blij. Mijn vader kan ook mijn moeder nu niet meer kwellen, want dat deed hij ook. En nu kan hij mij niet kwellen. En ik ben blij dat ik hier terrecht kan. Ik hou van jullie. Jullie zijn mijn tweede thuis, en een tweede familie voor me. Ik kan altijd bij jullie terrecht. Jullie zijn er altijd voor me om me op te vangen. En daar ben ik erg dankbaar voor. En ik legde mijn hoofd op haar schouder.

En begon toen echt te huilen. Anna haar moeder kreeg ook tranen in haar ogen, dat zag ik. Zo stonden we even. Anna haar moeder, met tranen in haar ogen, mij aan het troosten. En ik, huilend en snikkend, met mijn gezicht in haar schouder gedrukt. Toeb ik klaar was met huilen gaf Anna haar moeder mij en hand. Ze deed de keuken la, die nog steeds open stond dicht, met haar voet. En daardoor kreeg ik een lachje op mijn gezicht. Samen liepen we naar de bank, en propte we ons zelf er tussen. Aan de kant voor de schoon maakster. Grapte Anna haar moeder. En ik begon te lachen. We zaten toen met ze allen op de bank, en besloten een film te kijken.

Nooit GedachtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu