İLK SÖZ

Tanıdık Bir Koku

Merhaba rica etsem buraya okumaya başladığınız tarih ve saati yazar mısınız ?
Şahsen ben buraya yazmaya başladığım tarihi yazıyorum.

05.11.2018
Saat: 18:47

Zehra'nın anlatımından...

Saat 14:00 olmuştu ve daha dün elime geçen adresin önündeydik. İçeri girdiğim zaman nasıl bir manazarayla  karşılaşacaktım? Bunu bilmiyordum. Derin birkaç nefes alıp verdim.
Yine nefesim daralmaya başlamıştı.
İçeride ya cidden yıkılmış bir kız bulacaktım ya da çok hırçın, tuttuğunu koparan bir kız.

"İçeride kızla cidden kuzenseniz umarım o da senin gibi güçlü ve azimli biridir. Farkında mısın bilmiyorum ama iki saattir evin önünde bekliyoruz. İnsanlar şüphe etmeye başlayacak. Bence artık gerçeklerle yüzleşmelisiniz. Hem ne kaybedeceksin? Burada olduğundan ailenin haberi var mı? Baksana dayım umudu kesmiş. Eve gittiğinde bulamadığını desen inan bu onu o kadar yaralamaz. "

Haklıydı...
Dayım, yıllardır öldü saydığı kızını bulup getirirsem mutlu olurdu.
Bulamadım dediğimde yıkılmazdı.
Kafamı olumlu anlamda sallayarak;

"O zaman biran önce gidip bakalım içeriye çünkü birazdan vazgeçip dönmek isteyecek gibiyim."

Olumlu anlamda kafa sallayarak arabadan indik. Kağıda baktım yine emin olmak ister gibi.

"Huzur Apartmanı Kat:1 Daire:2"

Gerçekten apartmanın ismi gibi huzurlu muydu bu apartman?
Korkarak eski püskü bir demir kapının açılan boşluğundan apartmanın içine girdik. Girişte bizi karşılayan o keskin koku midemin bulamasına sebep olmuştu. Merdivenleri kullanarak bir kat yukarıya çıkacaktık. O 18 basamağı çıkmak çok zor gelmişti. Son basamağa geldiğimde aniden durdum tereddüt eder gibi.
Bunu yapmalı mıydım?
Başımı kaldırdım sol tarafımda duran kapının üzerinde 2 numara yazıyordu.
Aralık olan kapı dikkatimi çekmişti.
Kaşlarımı çattım.
Nefesim kesilmeye başlamıştı.
Aklıma o an bin bir türlü senaryo geldi.
İçeride ölmüş bir kadın olabileceği...
Ya da daha farklı bir manzara ama en ileri boyutu bu gelmişti.

"İçeriden tüp kokusu geliyor farkında mısın?"

Dedi ismini bilmediğim ama size doktor diye tanıtabileceğim kişi.

"Kapı aralık."

Dedim dehşetle gözlerine bakarken.
Sakin olmam için olsa elini omzuma dokundu.

"Ben, girip bakayım sen kal burada."

Dedi tekrar sakin bir ses tonuyla.
Olumsuz anlamda kafa sallayarak aralık olan kapıyı sonuna kadar açarak hızla içeriye girdim. Arkamdan da hemen o.
Gaz o kadar yayılmıştıki evin içerisine bu evde birisi varsa yaşama ihtimali çok azdı. İlk önce mutfağa giderek açık olan ocağı kapadım. Nefesim düzensizleşmişti.
Derin birkaç nefes alıp verdim.
Korkuyordum fazlasıyla.
İçeride kuzenim varsa?
Kapalı olan bir kapıyı açmaya çalıştım hemen mutfaktan çıkarak...
Ama kapı kilitliydi.

"Kapı kilitli kesin içeride birisi var."

Dediğimde vakit kaybetmeden var gücüyle kapıyı kırmaya çalıştı üç kez üst üste. Olmayacaktı böyle...

"Bana yardım et hadi birlikte deneyelim kırmayı."

Bir şey demek yerine var gücümle kapıyı ittirmeye başladım. Ama nafileydi. Biz bu taraftan ittirirken diğer taraftan başka bir güçte açmamamız için ittiriyor gibiydi. Her ihtimale karşı polis, itfaiye ve ambulansı aradım. O sırada doktor hala var gücüyle kapıyı açmaya çalışıyordu. Son bir hamleyle aynı anda var gücümüzle kapıyı ittirirken hiç beklemediğimiz bir anda kapı açıldı.
Geniş ve dumandan bir şey görünmeyen salonda yerde kapıya yakın bir yerde hamile bir kadın baygın halde yatıyordu.
Korkuyla elimi ağzıma getirdim.
Ya ona bir şey olduysa ya kuzenime bir şey olduysa...