Teacher?!

Κεφάλαιο 20ο

"Ψωνάρα" είπα αλλά ευτυχώς δεν με άκουσε. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα μέχρι που βγήκαμε έξω σε έναν κήπο εκει.....

Εκεί υπήρχε ένα τραπέζι, πάνω του είχε πολλά κεράκια, μία ανθοδέσμη και ένα κουτάκι. Είναι πολύ όμορφο το στόλιζε μια κορδέλα. Το Πήρε στα χέρια του, το κοίταξε και μετά κοίταξε εμένα, το έφερε προς το μέρος μου σαν να ηθελε να το πάρω.

Το πήρα διστακτικά στα χέρια μου το κοίταξα.

"Αυτό είναι για σένα, θέλω όπως έχω και εγώ εσένα να έχεις εμένα και αυτό το δώρο....απλά εγώ θέλω λίγο παραπάνω προσοχή απο ότι το δώρο" είπε και γελάσαμε.

Έκανα αυτό ακριβώς που μου είπε και μέσα του υπήρχε ένα κλειδί.

"Θέλω όταν νιώσεις την ανάγκη να έρθει να μην φοβηθείς και μη διστάσεις. Το σπίτι μου θα είναι πάντα και δικό σου. Οπότε νιώθεις την ανάγκη ελα σε μένα. Οτι ώρα και να ναι οτι μέρα και να ναι κι αν σου έχω πει ότι έχω πολύ δουλειά  να έρθεις! Όταν νιώθεις ότι χρειάζεσαι την αγκαλιά μου όταν νιώθεις ότι χρειάζεσαι το φιλί μου θέλω να έρθεις, θέλω να έρθεις για να σε κάνω καλά" είπε και είχα βουρκώσει. Τον αγκάλιασα, μόλις απομακρυνθηκα απο την αγκαλα, τον έπιασα απο τον γιακά της μπλούζας και τον φίλησα. 

"Ξανα" είπε

"Οριστε;" ρώτησε

"Ξανα κάντω" είπε και ναι το ξανα φίλησα

"Θέλω και αλλο" είπε σαν μικρό παιδάκι και κάπως έτσι συνεχίστηκε για ακόμα 3 φορές. Μετά έγινε ποιο παθιασμένο και το........σταμάτησε μα γιατί;;

"Τι έγινε;;" τον ρώτησα

"Απλά δεν θέλω να φτάσω σε κάποιο σημείο"

"Τι εννοείς;;"

"Είσαι τόσο αθώα και αυτο με τρελαίνει ακόμα περισσότερο"

"Ελα πες μου"

"Απλά δεν θέλω να..*έδειξε εκεί κάτω..ξέρετε εσείς* ξυπνήσει ο μικρός γιατί αν ξυπνήσει δεν υπάρχει συνήθως γυρισμός" είπε και χαμογέλασε πονηρά. Ανταπέδωσα χωρίς να το καταλάβω

"Πάμε μέσα;;"

"Ναι άρχισα να κρυονω λίγο" είπα και πέρασε το ενα του χέρι πάνω από τον ώμο μου. Χαμογέλασα και μπήκαμε ξανά μέσα.

[...]

Επόμενη μέρα

Έκανα τα μαθηματικά όταν άκουσα τον Tae να με φωνάζει να πάω κάτω και εκεί την στιγμή μου ήρθε μήνυμα στο κινητό μου.