The Billionaire's Obsession

Kabanata 12

HENDRICK WAS IN THE BATHROOM. Sinisikap umihi o baka dugo at nana na ang lumalabas dito ngayon.

Camilla lost the count of how many times did Hendrick took her. He was so passionate, he was holding her like she would disappear if he let her go.

Wala iyong ibig sabihin, he was just horny.

Hindi siya para umasa pa rito. Hendrick was Hendrick, what he only had were his brains and his dick. The man had no heart.

Masakit ang balakang niya ngunit sinikap niyang bumangon. Nagmamadali siyang nagbihis kahit pa ang kabilin-bilinan ni Hendrick bawal siyang bumangon dahil babalik pa ito.

As if naman kaya pa nitong bumalik. Muntik na nga itong masubsob kanina nang pumunta ito sa banyo. Kanina pa ito nakaluhod kaya malamang na nangangatog na ang mga tuhod nito.

Tumingin siya sa orasan, 11:00 pm. Magandang oras para mamamasyal sa labas. Desidido siyang lumabas ngayong gabi dahil huli niya na ito sa M. Cruise.

Noong mga nakaraang araw ay hindi niya na-enjoy ang barko dahil panay ang papunta ni Hendrick ng tauhan nito sa kwarto nila. Palagi siyang ipinapacheck na akala mo ay isa siyang bata na pwedeng umalis bigla at mawala.

Kailangan niyang mamasyal at samantalahin ang pagkakataon, it was her last night there. Kahit dumating ang araw na ma-afford niya na ang lumulan ulit sa prestihiyosong barkong iyon, nunca pa rin siyang gagastos. Maraming mas importanteng bahay na dapat unahin kaysa sa luho.

Ang hirap kaya kitain ng pera. Maraming sakripisyo ang kailangang gawin, katulad na lang niya, hindi lang katawan, dignidad ang nailagay niya sa alanganin... kundi pati ang puso niya.

Napailing siya. Kalokohan at kabaliwan talaga kung aasa siya sa wala. Kailangan niya nang tumigil bago pa siya tuluyang mahulog. Masasaktan lang siya. She had to get out.

Pagkabihis ay tumalilis agad siya palabas ng cabin nila. Bahala si Hendrick na ma-stress kakahanap sa kanya kapag lumabas ito ng banyo na wala na siya.

Naglakad-lakad siya at nagtungo sa prominent deck. Ang sarap ng hangin at napakaganda talaga ng barko. It was still somewhat dreamlike.

Dumaan siya grand pool, maraming mga tao roon, mga nagsasaya. Ang itsura pa lang ay alam niyang mag A-listers, jetsetters, mga hindi niya kauri.

Hinding-hindi niya magiging kauri. Malayong-malayo siya sa mga ito, malayong-malayo siya higit lalo sa isang Hendrick Montemayor.

Muli siyang napailing. Para siyang nawala sa sarili sa loob ng dalawang linggo. Para siyang naging ibang tao. Hindi niya makilala ang sarili, masyado siyang naging marupok at sumunod lang sa agos. Ngayon ay nangangapa tuloy siya pabalik sa kung sino talaga siya.

Umalis siya sa pool area at pumunta sa prominent deck. May mga nakasalubong siyang mga lalaking crew, akma niyang ngingitian niya ang mga ito bilang pagalang, kaya lang ay kanya-kanya itong iwas ng tingin sa kanya.

Napatanga siya. Kung makaiwas pati sa kanya ang mga lalaking crew ay akala mo'y may sakit siyang nakakahawa. Anong problema ng mga iyon?

Ipinagkibit-balikat na lamang niya. Sa harapan siya ng barko nagtungo. Ang alam niya ay walang tao roon. Doon na lang siya pupuwesto.

Malayo-layo ang nilakad niya dahil sa laki ng barko. Ang lahat ng nakakasalubong niyang mga lalaking crew ay umiiwas talaga sa kanya.

Kahit iyong mag hindi niya kilala, parang kilala siya. Parang may nag-utos sa mga ito na iwasan siya or else, may manyayari sa mga ito na hindi maganda. Parang ganoon ang pakiramdam, o ewan lang kung masyado lang malago ang imagination niya.