Tümör《Final》

38

"Sevdiceğim" kelimesinin "Sevdim ve seveceğim" kelimelerinin birleşiminden oluştuğunu öğrendiğimden beri Türkçeye olan saygım biraz daha artmıştı. Böyle saçma kelimelerin bile ne güzel anlamı varmış oysa..

Sevdiceğim demek bile, artık ne kadar da anlamlı geliyordu bana..

"Bu son günümüz." diyerek dizlerimin üzerinde yatan keltoş kafayı okşadım tek elimle. Garip bir hüzün vardı içimde.

Yarın büyük gündü.

Ameliyata girecektim.

Rüzgar namaza başlamıştı ve duasında benim yaşamamı diliyordu.

Bu öyle güzel bir manzaraydı ki benim için.

O öyle eşsizdi ki...

Rüzgar namaz kılarken, bende Allah'a şükrediyordum. Bana Rüzgar'ı verdiği için... Kalbimi onun kalbine sığdırdığı için.

Güzel adamdı vesselam..

Ama şimdi her zamankinden daha güzel geliyordu bana.

Bu güzel adam, benim yaşamam için Allah'tan yardım istiyordu.

Bundan güzel bir manzara olabilir miydi ki?

"Hiçbir zaman son olmaz." dedi sevdiğim adam.. Sevdiceğim olan adam.. Güzel adam.. "Olsa bile bizim sonumuz, birbirimizden ayrı olmaz."

Ne güzel adamsın sen böyle?

Ne güzel kalbin vardı senin böyle?

Ah bırakmaya kıyamadığım adam.

Seni çok seviyorum be.

Biliyorum biliyorum, çok kısa bir bölüm oldu. Sınavlarım çok şükür bitti ve ben birkaç haftadır bölüm yazmadığımı fark ettim.

Bu bir geri dönüş. Kısa ama devamı gelecek olanlarından.

Yeni bölüm en geç 2-3 gün, en erken bu akşam gelecek. Rüya ve Rüzgar'ın hikayesine tam gaz devam ediyoruz.

Kitabı bir cümleyle anlatmak isteseydim, bu şöyle bir cümle olurdu bence.

Rüya gibi bir Rüzgar esecek telefon ekranlarından yüzümüze doğru.

Yani işin özü, geri dönüyorum bebekler:)