Ne güzel şeydi çocuk olmak...
Tozlu yollarda koşmak, oyunlar kurmak, gülmek en saf halinle. Ne güzeldi kirlenen eller, en temiz halimizde. Ne özeldi yaşanan her an, farkında olmadan. Çocukluk hayalleri, kurulan arkadaşlıklar.. Aşık olmak belki de, n...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nikah gününün ve yaşanılanların üstünden haftalar geçmesine rağmen Elçin'in içindeki acı hâlâ ilk günkü gibi tazeliğini koruyor. Kuzey'in de ne kadar üzüldüğünü düşündükçe kahroluyor. Gün boyu babasının yanındayken ne kadar güçlü durmaya çalışsa da geceleri çok zor geçiyor onun için. Babası duymasın diye sessizce ağlamanın ne büyük çaresizlik olduğunun farkında.. Hal böyleyken bir yandan da sağlık sorunları yaşıyor. Günlerdir devam eden mide bulantısının ve baş dönmesinin üzüntüden olduğunu sanarken yaptığı test sonucunda dünyası başına yıkılıyor. Ne tepki vereceğini şaşırıyor. Bu mutlu haberi gözyaşları eşliğinde karşılıyor.
"Ne yapacağım? Hı? Ben ne yapacağım şimdi Atakan?"
"Dur bir sakin ol. Gel otur şöyle. Ağlanacak ne var Elçin, bu çok güzel bir haber."
"Mahvoldum ben. Bittim.."
"Niye mahvoluyormuşsun? Ya bir sağlıklı düşünsene. Bu mükemmel bir şey değil mi sence de?"
"B-bi-bilmiyorum.. Ama bunu şu an öğrenmem o kadar kötü oldu ki.
"Hadi ağlayıp durma. Her şey çok güzel olacak."
"Yapamam.. Ben bu bebeği doğuramam Atakan. Bir düşünsene, babam ne der? Yaşatmaz beni."
"Saçmalama.. Ben yanındayım. İstersen hemen evleniriz. Beraber büyütürüz onu. Aile oluruz. Kimse bir şey diyemez."
"Ama.."
"Dur, hemen cevap verme. Önce oturup bir düşün. Ama kıyma bu bebeğe Elçin. Sakın yapma bunu."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kuzey, onca şeyden sonra kendini artık yaşayan bir ölü olarak sayıyor. Ne gülüyor, ne biriyle konuşuyor, ne eğleniyor.. Sadece nefes alıyor, tabii buna yaşamak denirse. Bu süreç boyunca kimseyi yanına yaklaştırmıyor. Yıldız, uzaktan uzaktan tükenişini izliyor abisinin. Ama onu neyin mutlu edeceğini çok iyi biliyor. Bir gün zorla tekneden dışarıya çıkıyor abisini. Kuzey, önce karşısında gördüğü insanları tanıyamıyor. Sonra Yıldız, onların anne ve babası olduğunu söyleyince dünyalar onun oluyor. Günlerdir içinde tuttuğu gözyaşlarını serbest bırakıyor Kuzey. Önce annesine, sonra da babasına sarılıyor sımsıkı.
