Ne güzel şeydi çocuk olmak...
Tozlu yollarda koşmak, oyunlar kurmak, gülmek en saf halinle. Ne güzeldi kirlenen eller, en temiz halimizde. Ne özeldi yaşanan her an, farkında olmadan. Çocukluk hayalleri, kurulan arkadaşlıklar.. Aşık olmak belki de, n...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kuzey, arabanın bagajından bir şey alarak silah seslerine doğru ilerlerken Elçin de dayanamayıp peşinden gidiyor. Kuzey inşaate girdikten kısa bir süre sonra silah sesleri kesiliyor ve içeriden maskeli iki adam çıkıyor. Elçin, birkaç gündür peşinde gördüğü arabaya biniyorlar ve hızla Elçin'in üstüne sürüyorlar. Elçin bir anlık şokla kendini geriye doğru atıyor ve yere düşüyor. Sahte olduğunu tahmin etmesine rağmen plakayı alıyor ve inşaate giriyor. O an Kuzey'in yerde hareketsiz bir şekilde yattığını görüp ellerini kafasına götürerek saçlarını sıkıyor.
"Kuzeeey.." diyerek yere atıyor kendini. Yüzünü avuçlarının arasına alıyor ve hıçkırarak ağlamaya başlıyor. "Aç gözlerini. Hadi. Yalvarırım.. Yapma. Şimdi olmaz, böyle olmaz Kuzey. Bak bana, ne olursun bak. Gitme lütfen. Seni bir daha kaybedemem."
"Demek karşına hiç çıkmasaydım, daha güzel bir hayatın olurdu. Öyle mi?" diyerek gözlerini açıyor. Elçin, Kuzey'in gömleğini sıyırdığında çelik yeleğini görüyor.
"Gerizekalı.. Yok yok sen gerçekten aptalsın!" diyor göğsüne vururken.
"Ahaahah.. Ne o, çok mu korktun benim için?" kahkaha atmaktan konuşamıyor bile.
"Ne korkması ya, aklım çıktı aklım! Gerizekalı.. Hıı çok komiksin gerçekten."
"Bana bu kadar değer verdiğini bilmiyordum."
"Yok.. Yok değer falan. Ben şey için endişelendim. Şey.. Ailen için."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elçin, Kuzey'i ayağa kaldırıp kolunun altına giriyor. Beraber yavaş adımlarla dışarıya çıkıp arabaya biniyorlar. Kuzey, evdekiler onu bu halde görmesin diye eve gidemeyeceğini söyleyince Elçin hızlı bir şekilde kendi evine sürüyor. Kuzey'in ayakta duracak hali bile yok, kendini zar zor atıyor koltuğa. Elçin, Atakan'ın uyuduğunu görünce seslere uyanmasın diye kapısını kapatıyor. Krem ve ağrı kesici alıp Kuzey'in yanına oturuyor. Saçlarını topuz yapıp kalemle tuttururken Kuzey de gözlerini kırpmadan onu izliyor. Elçin gülümsüyor ve Kuzey'in gömleğini çıkarıyor. Uzun uzun bakıyor delik deşik olan gömleğe, içi acıyor. Sonra da çelik yeleğe rağmen kurşunun hızıyla vücudunda oluşan morluklara bakıyor, içi gidiyor resmen. Elçin'in canı, Kuzey'den daha çok yanıyor.
