Deja Vu

Chapter 7: Y

Luke Hemmings is Dylan Carson

Chapter 7: Y

  

After what happened yesterday hindi na ulit kami nagkita nung kawawang guy. Nakokonsensya tuloy ako sa ginawa ni Kuya. Hindi naman kasi niya sinadya yung nangyari atsaka hindi naman ako gaanong nasaktan. Sadyang O.A. lang talaga si Kuya.

Kung kasalukuyan kayong nagagalit sa Kuya ko or naiinis at some point sa kanya, well stop it. Kasi meron siyang karapatan. And alam naman ni Kuya ang salitang 'Stop' eh kaya no worries, hindi siya ang maninira ng buhay ko.

Ayaw niya lang maulit yung nangyari dati. At naiintindihan ko siya dahil doon. Once is enough para magbago. Learn from your experiences nga diba?

He already lost a sibling before and he's willing to do everything to be able to save the other one. The one who was left..which is me.

I came back to reality when i heard a knock on the library room where I'm currently staying. I look up so see who is the person who pulled me back to reality. And to my surprise I saw Ms. Ariola. Wait! Hindi siya yung kinabigla ko noh. Wag nagmamadali. Normal lang naman sa kanyang magpunta dito kasi nga siya yung in charge sa akin.

Yung nakakuha ng attention ko ay yung guy na katabi niyang nakatayo sa pinto. It was the same guy na I met two days ago. Yung guy na nakita ko sa mismong library. Yung guy na nakita ko before I entered this room. It was the guy with quiff hair, the President.

What is he doing here? Tinignan ko ang phone ko at hindi ako nagkakamaling afternoon na. School hours pa. Ang aga naman niyang nadismiss.

"Hi, we met again." he greeted me with a perfect smile plastered on his face.

Nakaka light up naman ng mood yung ngiti niya. Pareho sila ni Alee nakakahawa yung ngiti. Kaya hindi napigilang ngumiti rin sa kanaya bilang response. Ang charming niyang tignan kahit naka simple shirt lang siya and jeans.

"Mr. Carson please take a seat beside Ms. Vargas." sabi ni Ms. Ariola.

Sinunod naman yun ni Mr. President at umupo sa tabi ko.

Ngayon ko lang napansin na meron siyang hawak na paper works. Ah okay , gets. Nandito siya para sa mga paper works niya. Sigurado naman akong hindi niya pwedeng gawin yun sa classroom kasi yung ibang activities na nandoon ay para sa mga dadating na buwan. Para merong lang thrill kaya dito siya.

At after sinabi ni Ms. Ariola kung bakit nandito siya. Doon ko lang napatunayan na tama ako. I need to celebrate! Di joke. Seryoso na. Kanina pa kami dito at focus na focus siya sa ginagawa niya nahiya naman daw ako sa kanya. Siya na ang seryoso sa trabaho niya. Dapat talaga meron siyang award eh.

After some minutes tumayo siya kaya naman napatingin ako sa kanya. Naglahad siya ng kamay at inabot sa akin. I unconsciously tilt my head to the right.

"I'm Dylan Carson. Your school President Boys Department."

Kahit hindi ko naintidihan yung boy's department na part I shook his hands na lang para matapos na. Sobrang late nz para sa ganitong pagpapakilala pero better late than never nga naman.

"Orange Vargas."

Nagchuckle siya kaya naman nag poker face ako. Ayos na eh. Panira! To be honest with you sanay naman ako sa mga reaksyon ng tao sa pangalan ko. Kasi daw hindi common ang name ko. Hindi katulad ng Apple. Eh ano ba namang care nila? Eh sa pangalan ko to eh. Trip to ng magulang ko. Dyan sila masaya eh. Edi pabayaan.