Deja Vu

Chapter 20: E

I know I said that I will edit it and I swear I did but I don't know how to operate some of the tools here because basically I'm new to this whole write and post thing. I hope you understand and thanks again for reading Deja Vu. Thank you! Have a great day!

Chapter 20: E

Kyel's POV

"Oh, hi!" sabi ko pag angat ng ulo ko. "I'm really sorry. Does it hurt?"

Umiling siya at bahagyang ngumiti. "It's fine." Napatingin si Dylan sa likod ko. As a reaction kumunot agad ang noo niya na para bang nakakita ng isang malaking kamalian. Napailing na lang ako sa mga pinag iisip. I'm so mean.

Tinignan ulit ako ni Dylan sa sabing "Bakit kayo nandito? Alam niyo bang kahit general practice to ng lahat ng section for the presentation in intramurals this is still considered as class hours. You both know that I could send you to detention, right?"

"Yes, Pres." Pasundalong sabi ni Damon sabay saludo.

Dylan's eyebrows furrowed and his lips formed in thin line suggesting his annoyance of Damon evidently. "Don't do that."

"Yes, sir!"

"Stop that!"

"Copy, Sir!"

"I said stop that!"

"Righ—-"tinakpan ko ang bibig niya gamit ang kamay ko. "Ingay mo." Biglang sabi ko. He wiggles his eyebrows as I rolled my eyes. Binawi ko ang kamay ko at pinunas sa panyo ko. "Virus. Baka maebola pa ko. Mahirap na."

Habang hawak ko ang panyo ko napatingin ako sa kanila bigla kasing tumahimik eh. Nakita ko silang nakatingin sa isa't isa na para bang nag uusap sa mata. Weird.

I fake a cough to get their attention. "Pasensya na sa gulo. Aalis na kami meron kasi kaming pupuntahan. Salamat sa oras, Dylan."

Nagsimula na akong maglakad. Kaya lang hindi ko alam kung saan ako pupunta eh. Eh hindi ko nga rin alam kung anong pumasok sa isip ni Damon at sinama pa ako. Tsk! Bahala na nga. Hindi pa man ako nakakalayo sa kanilang dalawa hinila na ako pabalik ni Damon. Tinignan ko siya ng masama. Hatakin ba naman ang damit ko sa likod? Mansanas lang eh noh.

"Dylan, si Kyel yung idodonate ng Joule sa inyo." Sabay tulak sa akin ni Damon papunta kay Dylan. Hindi naman ganoon ka lakas kaya hindi ako nauuntog o ano pa man.

Wait? Ano daw?

Idodonate ako?

Mukhang hindi naman nagulat si Dylan sa sinabi ni Damon. Expected na niya ata eh.

"Ang generous naman ng section natin eh noh." I said while smiling sarcastically at Damon.

Tumango lang siya as a reply. "Sige. Una na ako. Naihatid na kita. See you around." Tapos lumakad na siya papuntang open field kung saan kami——ay sila lang pala magpapractice ng dance.

Kung nagtatanong kayo nasa harap kami ng covered court ngayon. Hindi ko lang siguro napansin kanina na medyo malayo layo na ang nalakad naming ni Damon. I was preoccupied.

Though win win ang situation naming like wala ng burden ang Joule and luckily meron akong kilala sa section kung saan ako "dinonate" ng mga generous kong classmates. This is not so bad after all.

"Hey!" napatingin ako ka Dylan na nakangiti kaya ngumiti na lang ako. Nakakahiya naman kung hindi diba. Isipin pa nitong snob ako. "Pasok na tayo. Nag sisimula na sila eh." Tumango ako at sinundan na siya pumasok sa loob. "Alam mo naba kung anong yung sasayawin natin?" umiling na lang ako. "Eh yung category?" and in that moment m eyebrows meet.