Zombie Flare (Dutch)

Hoofdstuk 2

Ik keek met een diepe zucht naar de klok. Nog tien minuten.
Ik pakte mijn telefoon en appte Sander.

Sanderbestff ♡ is online

U: heey!
U: Ben je al een beetje uit gelachen?

Sanderbestff ♡: jah, 'k vermaak me prima hier.
Sanderbestff ♡: is 't nog een beetje uit te houden bij Staartjes?

U: hahah gaat wel
U: waar zit je nu dan?

Sanderbestff ♡: gewoon buiten het lokaal

U: okeeeyy

Sanderbestff ♡: ientje?

U: jaaah?

Sanderbestff ♡: zou je misschien een x met mij ergens willen eten ofzo?

U: hoe bedoel je?
U: als een date?

Sanderbestff ♡: ja zoiets

U: ik denk er nog over na, goed?

Sanderbestff ♡: wat jij wilt, babe ♡

Oké. Joselien had dus toch gelijk. Sander vindt me dus wel leuk. Lekker dan!
Zuchtend stopte ik mijn telefoon weer in mijn broekzak.
Daan, een jongen uit mijn klas stak zijn hand op. 'Ja, meneer John?' vroeg meneer Staartjes. 'Meneer, zou ik even naar het toilet mogen? Ik voel me niet zo goed,' zei Daan. 'O, ja, ik zie het. Je ziet er ook een beetje witjes uit. Ga maar en kun je meteen tegen Sander zeggen dat hij weer binnen mag komen?' Daan knikte en sjokte langzaam de deur uit.
Even later hoorden we een soort gebrul, gegil en geschreeuw. Iedereen in de klas schrok zich rot.
'Ik ga even kijken wat dat was. Iedereen rustig blijven zitten, ik ben zo terug,' zei meneer Staartjes. Hij legde de whiteboardstift op zijn bureau en hij liep het lokaal uit.
Toen meneer Staartjes het lokaal uit was gelopen liep iedereen door het lokaal en praatte met elkaar.
Ik liep naar Joselien toe. Ze zat vrolijk te kletsen met Wouter.
'Joos ik heb je nodig,' zei ik. 'Nu?' 'Ja, nu. Sorry, Wouter, je krijgt d'r zo weer terug,' zei ik en ik sleurde Joselien aan haar arm mee naar mijn tafel.
'Wat is er? Ik zat net aan Wouter te vertellen over mijn vissen en -' 'Je had gelijk,' onderbrak ik haar.
'Gelijk?' Ik knikte. 'Waarover heb ik gelijk?' vroeg ze verbaasd.
Ik zuchtte en griste mijn telefoon uit mijn zak. 'Met dit,' zei ik en ik liet Joselien het gesprek met Sander lezen.
'Ik zei het toch!' zei ze en ze sloeg op m'n arm.
'Ja, dat weet ik nu ook wel, maar wat moet ik doen? Ik zie Sander als een vriend, meer niet,' zei ik.
'Nou, dan zeg je dat,' zei Joselien simpel. 'Ja dag, alsof dat zo makkelijk gaat,' zei ik en ik ging met een zucht tegen de rugleuning van mijn stoel zitten.
'Natuurlijk is dat makkelijk. Zeg gewoon: "Yo, Sander, sorry man maar ik zie je toch meer als een mattie dan als een vriendje, weet je dusseeeh, sorry broooow!"'
Ik staarde Joselien ongelovig aan. 'Ja dag, dat ga ik dus effe mooi niet doen,' zei ik. 'Zeg jij dan ook effe meteen tegen Wouter dat je 'm leuk vindt.' 'Ja, dag, nee,' zei Joselien terug.
'Je kan ook ja zeggen en dan gewoon als vrienden gaan. Ik bedoel, eten is nooit verkeerd en zeker niet met je beste vriend. Misschien moet je 'm gewoon een kans gewoon een kans geven, misschien wordt 't nog wel wat tussen jullie. Ik kan me Valentijn nog herrineren...' 'Ssst! We zouden het niet meer over meneer M&M hebben, weet je nog?'
Ugh! Ik heb geen zin om op date te gaan met Sander, want ik vind hem niet leuk, maar ja... Ik kan hem op z'n minst een kans geven.
'Maar misschien heb je wel gelijk. Ik app Sander wel. Waar blijft meneer Staartjes trouwens?' zei ik.
'Sinds wanneer boeit 't je waar de leraar is?' vroeg Joselien verbaasd. Sinds nooit, maar Sander is ook nog niet terug, zou Daan hem niet terug naar binnen roepen?'
Joselien haalde haar schouders op. 'Misschien voelde Daan zich te ziek om daar nog aan te denken en is hij meteen naar huis gegaan,' zei Joselien.
De bel ging en iedereen liep de klas uit.
Sander stond bij de deur te wachten. 'Heb je al nagedacht?' vroeg hij.
Ik knikte. 'Ik wil wel een keer met je ergens eten. Kan je zo anders in de pauze?' 'Is goed babe,' zei Sander en hij sloeg zijn arm om me heen.
Ik voelde me nogal ongemakkelijk. Gelukkig merkte Joselien het aan me. 'Loch ness Monster, klef doen doe je later maar, we hebben nu geschiedenis en ik wil niet weer te laat komen. Doeg Sander,' zei Joselien en ze trok me aan mijn mouw de gang uit.