Zengin Sevgilim

Zengin Sevgilim 7. Bölüm

Xiumin banyodan çıktıktan sonra Luhan kalkıp sehpanın öbür ucunda yere çöktü, Xiumin de onun karşısına oturdu.Luhan Xiumin’nin suratına bakmadan tepsideki kahvaltılıkları sehpaya koydu ve yine Xiumin’nin suratına bakmadan ayağa kalkıp dolabından bir ceket çıkarıp ona uzattı.

“Giysen iyi olacak, hala hastasın.”

Xiumin sesini çıkarmadan Luhan’nın elinden ceketi alıp giydi. Aralarında değişik bir hava olduğunu sezmiş gibiydi Xiumin. Luhan kahvaltısını yaptığı sırada Xiumin’nin suratına bir kere bile bakmadı. İkiside aynı anda zeytine ellerini attıklarında elleri birbirine deydi, Luhan küçük bir temastan dolayı hızlıca atan kalbini susturmaya çalıştı bu yüzden de hemen elini zeytinden çekti, Xiumin’nin suratına dahi bakmıyordu, o saniyeden sonrada kaçamak bakışlar atmaya başladı. Kalp atışları iyice hızlanmıştı, Luhan neden böyle olduğunu anlayamıyordu. Xiumin ise bu sesizlikten rahatsız olmuştu aklına gelen ilk şeyi Luhan’a sordu, aslında bir yandan da merak ettiği bir şeydi.

“Luhan, kız arkadaşın var mı?”

Luhan’nın o anda yediği zeytin boğazına kaçtı ve öksürmeye başladı, Xiumin’den böyle bir soru beklemiyordu, meyve suyundan bir yudum alıp kekeleyerek konuştu.

“Y-y-yok.”

Xiumin aldığı cevapla keyiflenmişti, Luhan ise durduk yere gelen bu soruya anlam veremiyordu, yinede umursamamaya çalıştı.

“Peki ya senin?”

“Hımm.. Aslında daha önce çıktığım hiç kimse olmadı.”

Kısa bir sesizliğin ardından Xiumin konuşmaya devam etti.

“Bugüne kadar sadece tek bir insana aşık oldum, yaklaşık 3 yıldır da onu seviyorum.”

Luhan Xiumin’nin 3 yıldır birini sevdiğini duyunca  kalbinde bir acı hissetti, hala bu duygularına anlam veremiyordu. Durgun bir ses tonuyla konuştu.

“Peki ya o bunu biliyor mu?”

“Bilmiyor.”

“Nasıl yani 3 yıldır hiç ona söylemedin mi?”

“Hayır.”

“Ne zaman söylemeyi düşünüyorsun?”

“Çok yakında... En azından cesaretimi toplayabilirsem ya da bilmiyorum belkide hiç söylemem…”

Bunun üstüne Luhan sustu konuşmadı, konuşamadı, Xiumin’nin bir başkasına aşık olduğunu düşünmek nedense canını yakmıştı. Sadece susup kahvaltısını bitirdi. Xiumin de bitirince onu zorla yatağa yatırdı ve etrafı toparlamaya başladı.

“Luhan sen iş yaparken yatmamı beklemiyorsun değil mi?”

“Sen ilacını içtin mi Minseok?”

“İçtim.”

Luhan o anda elindekileri bırakıp Xiumin’nin başına geldi ve ateşini kontrol etti.

“Ateşin de yok, iyileşiyorsun sanırım.”

“Sanırım.”

“Sesinde iyi geliyor.”

“Evet. Bu yüzden bugün evime gitmeyi düşünüyorum.”

“Olmaz. Hala gece ateşin çıkabilir Minseok.”

“Ben iyiyim Lu…”

“Olmaz dedim.”

Ardından Luhan’nın telefonu çalmaya başladı arayan Yixing’di.