Elif Gibi Dik

15- Manda ve Camış.

Selamün Aleyküm güzel okuyucularım :) İlk önce sizi sabrınızdan ötürü tebrik ediyorum sonra teşekkür ediyorum. ^_^ 

Geçen bölüm yorumlar çok çok güzeldi.Yazanların yüreğine sağlık. :) 

Playlistte bir Maher Zain parçası sizi bekliyor,dinleyin. ;) Çok öptüm,Allah'a emanet olun. ^^ 

Kriz,ambulans,hastane,elim,doktorlar,Hira,merak,korku,sabır.Hepsi harmanlanmış,top yapılmış da suratıma fırlatılmış gibi hissediyordum.

Hira’yı acile aldıktan sonra beni dışarıda bırakmışlardı.Elime ise dikiş atılıp sargıya alınmıştı.Bu acıyı hissetmememin nedenini şok etkisiymiş.O yüzden şu an canım fazlaca yanıyordu.

Şimdiyse çok düşünceli okul müdüremizin beklemeden Gül Teyzeye haber verişi nedeniyle kapıda onları bekliyordum.Acaba abisi hangi hastanedeydi ki?Ah,Hira!Neymiş efendim beni üzemezmiş.Senin için üzülmeyeceksem kimin için üzüleceğim ben?

Düşüncelerimin akışını engelleyen şey,Gül Teyzenin indiği taksinin fren sesi idi.Ama şimdi buraya adımlayan Gül Teyzeye ne desem sakinleştirsem bilmiyordum.Ah,geliyor ama.

“Elif!”

“Gül Teyze,”

Gerilen sinirlerinin kanıtı dolmuş gözleriydi ama bir o kadar da endişeli bakan gözlerden bakışlarımı kaçırma gereği duydum.

“Kızım,” dedi titrek sesiyle.

“Bu müdür bozuntusu ne diyor?”

Ah,yediremedin değil mi sen de benim gibi?Yakışmadı zaten hiç Hira’ya,inan.

“Gül Teyzem sakin ol bir.Beni dinle.”

“Doğru mu söyledi o kadın Elif?” Siniri ses tonuna yansımıştı şimdi de.

“Şey-“

Önümden hızlı adımlarla otomatik kapıdan geçince arkasından bende onu takip ettim.Birden döndüğünde burun buruna geldik.Bir adım geri çekilip gerilmiş yüzüne korkuyla baktım.Akmamak için direnen o damlaya baktım.

“Nerede Hira?”

“Gül Teyze be-“

“Elif.Hira nerede?”

“Ş-şurası.” Dedim elimle perdeli bölgeyi işaret ederek.Perdenin arkasında yatıyordu.Gül Teyze ilerlemeye başladığında ben de başladım.Perdeyi eliyle tuttuktan sonra;

“Beni dışarıda bekliyorsun Elif.” Dedi kapıyı işaret ederek.

İtiraz hakkımı kullanmama müsaade etmeden Hira’nın yanına geçtiğinde bana dışarıda beklemek kalmıştı.Oysa onu Hira’yla yalnız bırakmak istemiyordum ki ben.

Dakikalar birbirini kovalarken sonunda otomatik kapı açıldı.Kızarmış gözlerle yanıma gelen Gül Teyze oturduğum banka,yanıma yerleşti.

“Doktorla konuştum ben kızım.Şimdi sana bir şey soracağım ama doğru cevap vereceksin?”

Soru sorar gibi bakan gözleri bana baktığında kafamı sallayabildim.

“Biliyor muydun?”

“Hayır,daha bugün öğrendim;gerçekten.”

Kafasını sallayarak ayağa kalktı.Nereye gidiyordu ki şimdi,Hira hala buradaydı.

“Nereye Gül Teyze?”

“Eve gidiyorum,Hira’ya çanta hazırlayacağım.Hemen tedaviye başlayacaklar.”

Ne güçlü kadınsın sen öyle.Başı hala dik arkasını dönüp yürümeye başladı.Ben de zaman kaybetmeden Hira’nın yanına gitmek için adımladım.Hastane kokusunu her zaman sevmişimdir aslında,hala da hoşuma gidiyordu.Bakışlarım ben yürürken hastanenin içinde dolanıyordu.Gözüm işaret parmağını büzdüğü dudaklarının üstüne koyup sus işareti yapan hemşire resmine takılınca bu resimlerin hala kullanılmasının hoşuma gittiğini düşündüm.