Noong 2007, noong uso pa ang Friendster; ako ay naging isang blogger dahil sa aking emo-tastic state of mind.
Ako lang kasi ang pumasa sa UST mula sa aming High School, kaya medyo nahirapan ako sa adjustment phase. Medyo nakakaramdam ako ng konting inggit dahil kabi-kabila ang pictures at bondings nila dahil magkakasama sila sa pinag-aaralang kolehiyo.
Dagdag pa sa pagkapraning ko ang pagiging "busy" ng aking bestfriends. Kaya nahawa ako kay Mariah Carey, I'm all by myself.
I branded myself as "Psychotic, Neurotic at Pessimistic"
Ganyan ako kadrama noon. Kung may award shows ka-emohan ay nanalo na ako. Best Actor at Best Script siguro.
Kaya lumipas na lang ang panahon, naka-adjust sa kolehiyo at nagkaroon ng tropa. Pero, nararamdmaan kong parang kulang.
Malakas kasi ang Siga Senses ko. Hindi ako mahirap i-please, mababaw lang kaligayahan ko. Pero nararamdaman ko talaga mula sa kaibuturan ng aking damdamin at mga kasu-kasuan kapag hindi sapat ang kaligayahang aking nararamdaman.
Dumating ang 2010, same thing. Umatake na naman ang ka-praningan ko, tinalo pa nya si General MacArthur; anlakas nyang mag I shall return!
Ilang beses kasi ako na heartbroken. Nagrerecover palang ako mula sa pangffriend zone noong babaeng gusto ko sa UST. (Sya yung Reference ko kay Angela sa Siga ng Universe) Nagtrigger naman ang feelings ko sa aking best friend Simula noong High School pa ako (More on her later) at medyo off ang first date namin ni Miss Awesome na itago na lang natin sa pangalang Candy.
Talagang unexpected ang araw na iyon dahil nagmumuni muni ako sa tambayan naming kapihan dahil unfortunately kanselado ang klase ko sa araw na iyon. Mabuti na lang at hindi ako umuwi at hinintay pa ang aking mga tropapips.
Close friend ito ng tropa ko, kakabalik lang from Singapore at mag stay na daw muli ng Pilipinas for good. At bilang surprise ay sinet-up nya ako ng date. Lupit talaga.
Masasabi kong si Candy ang pinaka-HOT at physically attractive kong naka-date.
She's definitely a 10. Napakaaliwalas ng mukha nya kahit walang make up. Hanggang balikat ko lang sya pero lumalabas pa din ang korte ng kanyang katawan. Kahit nakaputing sando lang sya at short shorts na halos lumabas na ang kuyukot ay... Maganda talaga syang tignan!
Kaso kamote pa ako ng mga panahon na iyon. Hindi ako marunong ng "DA MOVES"
Hindi ko man lang sya inakbayan habang naglalakad. Hindi ko man lang sya sinubuan nung Dairy Queen Blizzard na aming pinagsasaluhan. Hindi ko man lang ako nagpadagdag ng pogi points. Soplak talaga.
Saving grace na siguro yung kiss nya sa akin bago sya sumakay ng taxi.
Pero after noon wala na. Bongoloids ko kasi noon. Kaya nagpaka medyo melodramatic na naman ang kuya nyo; may transfromation pang nalalaman.
Kaya nagpaka #medyobadboy ako noon hanggang makilala ang aking second girlfriend.
Kaya para sa entry na ito ay magthrowback tayo! Ito ang alay kong anniversary letter sa kanya. April 2011 ito kaya enjoy kayo sa kaechosang ito!
(P.S. Hindi ko sya namimiss. Naka move on na ako. Kailangan ko lang itong ilagay para ipakita ang kakesuhan ko. Hehehe)
Before this love story started, I can say that i've never been worse in my entire life.
Before I met her; I was literally confused, frustrated, dumped and fooled.
Months before I met her, i have fallen in and out of love... Perhaps I was too dumb or weak that I easily fall in love... And desperately made a way to avenge my crushed ego by plotting to reinvent myself and play the game. I was so down that I planned to make women fall for me and would leave them if I already got what I wanted... I was then doubting the idea of "love"
But 404 days before this day... Call it destiny, divine intervention or coincidence; but that day made me believe in "love" again...
To cut my story short, I courted her in the 17th of March and officially was her boyfriend exactly this day, last year...
I may not be your first, but it was the first time I felt this certain magic...
I may not be your last, but I will do my very best to make our relationship last...
I may have made you cry, but I always did my best to take the pain away...
I can't promise you a smooth sailing happy ever after, but I ensure you that I would help you so we can make it through...
I might not give a different kind of love the way i did before, but I always wanted to give you more...
Enough with words... I might be a sweet talker, but my actions speak louder...
Happy Anniversary! =)
**********
Masaya pa ako at emotionally love sick puppy dog pa ako ng mga panahong yan. Halata naman Siguro diba?
BINABASA MO ANG
The Siga Lord Chronicles
Kurgu OlmayanKung si Goon #22 ay may talaarawan at si Arch naman ay may nobela, magpapahuli ba naman ang may-akda? Ito ang random compilation ng mga tumatakbong kabulastugan, kalokohan, kaseryosohan at lahat ng KA sa loob ng kanyang malikot at makulay na isipan...
