ေအးစက္စက္ၾကမ္းျပင္အထက္ ျဖဴစင္လြန္းလွသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ အသက္၀ိညာဥ္မရိွေတာ့.......
ခ်စ္ရသူရဲ႕ ေသဆံုးေၾကာင္းသတင္းၾကားၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ သူအထီးက်န္မွာစိုးလို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္လား Kyung soo...........
ေသဆံုးဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမရိွပါပဲ ႐ုတ္တရက္ခြဲခြာသြားခဲ့ၿပီ.........
ငိုျခင္းထက္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ျခင္းဟာ ရင္တြင္း၌ မည္မွ်ေလာက္နာက်င္ျခင္းေ၀ဒနာကို ႀကိတ္ခံစားေနရသလဲဆိုတာ ထင္ရွားပါ၏.......
ေလာကႀကီးကေန တကယ္ပဲ ထြက္သြားခဲ့ၿပီလား မယံုႏိုင္ျဖစ္ေနသည့္ Jongin တစ္ေယာက္ ငိုေႂကြးရန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ႏွလံုးသားတစ္စံုမရိွေတာ့ပါပဲ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ အနာဂတ္အား ေတြးကာ ရင္ထဲ၌ ကမာၻပ်က္ေန၏........
Jongin ရင္ခြင္ထဲက ထိုအႏီွလူသားေလးမွာ ခ်စ္ရသူေတြကို ခြဲခြာကာ
ကမာၻမဟုတ္သည့္ တျခားေသာအရပ္မွာ စံေပ်ာ္ေနၿပီလား........
အသည္းကလီစာေတြ ေၾကမြျပဳတ္က်သလိုပါပဲလား........
သူမရိွသည့္ အနာဂတ္အား ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္မႈမ်ဳိးနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္ပါ့မလဲ.....
လွပသည့္အနာဂတ္ဟာ ရင္ခြင္ထဲမွာပင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီမို႔ သူဘာဆက္လုပ္သင့္သလဲ.......
အနာဂတ္ေရေရရာရာမရိွေတာ့သည့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေနဖို႔မသင့္ေတာ့.......
ခ်စ္ရသူႏွင့္ ေနာင္ဘ၀ဆိုေသာ ကမာၻတြင္ ဆံုစည္းေစရန္အလို႔ငွာ အသက္၀ိညာဥ္အား ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ျပာခ်ကာ သူ႕ႏွလံုးသားထံတြင္ အခ်စ္သ၀ဏ္လႊာအား အပ္ႏွင္းရန္ အျမန္ဆံုးသာလိုက္ခဲ့ေတာ့မည္.........
ခ်စ္တယ္ Kyung soo.....ဘ၀ဆက္တိုင္း ကိုယ့္ႏွလံုးသားတစ္စံုကို ေပးအပ္တယ္....အနမ္းခပ္ဖြဖြဖိကပ္ၿပီး အၿပံဳးပန္းဆင္ကာ ယူေဆာင္လွည့္ပါ...........
ခ်စ္ရသူေနာက္မၾကာ လိုက္ခဲ့မွာမို႔..............
.
.
.
.
.
.
.
.
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ ေရခဲတိုက္ထဲ သူ႕ကေလးငယ္က အိပ္စက္ေနသည္တဲ့လား.........
