စိတ္က်ေရာဂါသည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားခဲ့သည့္ Baekhyun ဟာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေရာဂါေပ်ာက္ဖို႔ ကုသခဲ့ရသည္.......
အရွင္းမေပ်ာက္ေသးတာေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ အခန္းထဲ တိတ္တဆိတ္ငိုခဲ့ရတဲ့ ရက္ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့.......
တဂယ္ဆို ေမ့ေပ်ာက္သင့္ပါၿပီေလ........
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႏိွပ္စက္တာလည္း ေတာ္သင့္ပါၿပီေလ........
ဒီအျဖစ္ကို ၾကည့္ေနမဲ့ Kyung soo ကေရာ ၀မ္းသာပါ့မလား.......
သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႕Hyung က သူ႕ေၾကာင့္ငိုေႂကြးေနတာကို ျမင္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲေလ.........
အတိတ္ကို မေမ့ပစ္ခိုင္းပါဘူး......
အနာဂတ္ကို မေရွ႕ဆက္ပါပဲ အတိတ္မွာပဲ က်င္လည္ေနတာကို ရပ္တန္႔ေစခ်င္တာ........
အတိတ္ဆိုတာႀကီးကို ေက်ာ္လႊားေစခ်င္တာ.........
ေတာက္ပတဲ့ baekhyun အျဖစ္ တဖန္ျပန္လည္ ရွင္သန္ေစခ်င္တာ........
နွစ္ႏွစ္......အတိတ္ကို ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ဲတာ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာထိေရာက္သြားခဲ့ၿပီ...........
လူေကာင္းတစ္ေယာက္အသြင္နဲ႔ Baekhyun ဟာ အမ်ားနည္းတူ တကၠသိုလ္ဆိုတာလည္း တက္ႏိုင္ေနခဲ့ၿပီ.........
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ Baekhyun ဟာ အထက္တန္းတုန္းကနဲ႔မတူ အကြာႀကီး ပိုလို႔ေတာင္ ေခ်ာေမာလာခဲ့ၿပီ.............
အင္း.....Oh Sehun ႀကီးဟာလည္း သူ႕ေပါက္စေလးကို မ်က္စိေရွ႕ကေန လံုး၀ကို အေပ်ာက္မခံေတာ့တဲ့အထိ သည္းသည္းလႈပ္လာခဲ့ၿပီ..........
.
.
.
.
"စာကို ေသခ်ာအာ႐ံုစိုက္....
ေလးငယ္ ေက်ာင္းေရွ႕က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနမယ္
အတန္းၿပီးတာနဲ႔ ေလးငယ္ဆီပဲ တန္းလာခဲ့ေနာ္
ကေလးငယ္ ေလးငယ္ေျပာေနတာၾကားလား
ေဟး.... အဲ့ Gameေဆာ့တာႀကီးရပ္ေတာ့ အတန္း၀င္ရေတာ့မွာကို
ေဟး!"
ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေနတာေတာင္ Lover seat ေပၚမွ Game အား သည္းႀကီးမည္းႀကီးေဆာ့ေနသည့္ baekhyun.......
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း ဆဲဆိုကာ တစ္ဖက္Gameကလူအား ေမတၱာေတြပို႔ေနေတာ့သည္.........
"ကေလးငယ္ မေဆာ့နဲ႔ေတာ့လို႔"
"ဘာလဲ ေလးငယ္ရာ.... ခဏေလးပဲ.... ေနာက္ ၅မိနစ္ေနရင္ ပိတ္မယ္ေလေနာ္"
