Secret Garden ❘ d.k.

Chapter 18

Sabi nga sa kanta ni Ed Sheeran. Loving can hurt. Loving can hurt sometimes. Pero bakit naman yung sometimes sa akin always? Tapos mayroon pang karugtong yun eh. When it gets hard, you know it can get hard sometimes. It is the only thing that makes us feel alive.

Alive? Alive? Then why do I feel like dying every time I see him with every girl but me?

Ang sakit sakit na eh. Ang sakit sakit.

Naudlot yung pagdadrama ko nang bigla akong batukan ni Marga. "What's that face for? And why the hell are you alone?" Tumingin siya sa paligid. "Where the fuck is Montefalco?"

Napapout nalang ako at hinimas himas yung likod ng ulo ko. "Shh. Wag ka nga maingay!" Saway ko sa kanya. Connor is only a couple feet away. Baka mamaya marinig pa siya nito. >3>

She plopped down on the sofa next to me. Kinuha niya yung kaha niya ng sigarilyo sa bulsa at kumuha ng isa. Isinubo niya yung dulo nito. "You know, you're really stressing me out." Tumingin siya sa kaninang tinitignan ko. "Akala ko kung anong emergency na, ayun pala si Peters at yung pinsan mo lang."

Ibinalik ko yung tingin sa nagkukwentuhang sina Connor at Audrey sa hindi kalayuan. They look so happy. "Ang sakit eh. I just need someone with me tonight. Baka mamatay na ako kapag ako lang."

Pinitik niya yung gilid ng ulo ko. "That's why you've got a boyfriend, remember?"

"Hindi ko naman siya boyfriend."

"Yes, he is. And he should be the one you're calling, not me. Akala ko labas na ako sa ganito eh." Nagpout ako sa kanya. "Ayaw mo na ba akong kasama?" Nangingilid na yung mga luha ko.

She groaned. "Ahh, fuck, Kai." I smiled in my head. Bingo! "Don't give me that face, okay? You know that's not what I meant."

"Then what do you mean?"

"You know... ugh! You know I'm not cut out for this shit... and I–I hate seeing you like this." Aww. Ang sweet naman ng best friend ko!

Ipinatong ko yung ulo ko sa balikat niya at niyakap siya. "Ahh. So ayaw mo lang nakikitang nasasaktan ako?" Itinulak niya ako sa mukha. Ouch. "Yeah, okay na ba?"

Tumango ako. "Please, ngayon lang, Marga. We're going sa kabilang bahay to have dinner with Lola Lia. She just got home from France at gusto niya daw makasama kaming kumain. I thought it would be just me, Kuya Jared and Audrey. Hindi ko naman akalain na papapuntahin niya pala si Connor."

Napahilamos nalang ng mukha si Marga. "This is why we hired you a fake boyfriend. He's supposed to be with you."

Umiling ako. "I don't want him to meet anyone in my family." I firmly said. "I can't lie to them, too." Yumuko ako. "It'll be easier if they stay out of this."

Bumuntong hininga siya. "I guess you're right, Kai." Tumayo siya at inilahad sa akin yung kamay niya. "You should fix yourself. You don't want to face them looking like this." Pagbabago niya sa topic.

I smiled at her. "Thanks for understanding."

"You did say I was your best friend." Kinuha ko yung kamay niya. "Best best friend."

───────────────

Mabuti nalang pala at pinagpalit ako ni Marga ng damit. This isn't just dinner. I'm sure magagalit si Lola kung makikita niya akong nakauniform sa pagsalubong sa pagdating niya.

Lola siya nina Audrey at Kuya Jared at great aunt ko naman dahil kapatid siya ni Lolo.

"Shiekaina, darling." Lumapit ako sa kanya at nag amin. We may be not pure filipinos by blood but we are by heart. Lumawak ang ngiti niya nang tignan ang kabuuan ko. "You look beautiful, hija." Itinuro niya yung upuan sa left side niya. "Take a seat."