ေတာ္မဝင္ပါ
သို႔ေသာ္.......
---------အပိုင္း{၁၁}
Minn Wathone Htet(ငသုန္)
ျမတ္ေတာ္ဝင္ေဆာင္(ေက်ာင္းသားအေဆာင္)ႏွင့္ တစ္လမ္းေက်ာ္မွ ဂႏၶမာေဆာင္(ေက်ာင္းသူေဆာင္)ၾကား႐ွိ ဗာဒံပင္မ်ားစီရီေနေသာ "ေျမနီလမ္းေလးအတိုင္း မွဴးပိုင္ႏွင့္ ဝတ္ရည္တို႔ Canteenဆီသို႔ အတူေလ်ွာက္လွမ္းကာလာေနၾက၏။
" မွဴး....."
"ဘာလိုလိုနဲ႔ "ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မယ္ေနာ္...အခ်ိန္ေတြကလည္းကုန္တာျမန္လိုက္တာဟာ..."
"နင္ကလည္း...ႏွစ္လပဲပိတ္မွာကို..ၿပီး မွဴးတို႔ေတြျပန္ဆုံရမွာပဲကို..."
"မွဴး...ငါတို႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ေၾကးေနာ္...."
"ေအးပါ...ဝတ္ရည္ေရ"
"သူဇာနဲ႔ ျပည့္ၿဖိဳးေကာ...."
"မဂၤလာေစ်းသြားၾကတယ္...."
"နင္ေကာ...အတူမလိုက္သြားဘူးလား..."
"ဟင့္အင္း...ငါသြားစရာ႐ွိလို႔.."
"နင္လည္း ခုေနာက္ပိုင္း..သူတို႔နဲ႔သိပ္မတြဲျဖစ္သလိုပဲ...ဒါနဲ႔ ေနစမ္းပါအုံး အခုက ႐ႈိးအျပည့္နဲ႔ ဘယ္သြားမလို႔လဲ...တစ္ေယာက္တည္းပဲလား..."
"သုတနဲ႔..."
"ဟင္....နင္နဲ႔သုတနဲ႔က..."
"ဟုတ္ပါတယ္....ငါနဲ႔ သုတနဲ႔က ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ ငါတို႔နွစ္ေယာက္အခင္မင္ဆုံးျဖစ္တဲ့နင္တို႔ကို မေျပာျဖစ္ခဲ့မိတာကလည္း....."
ဝတ္ရည္ စကားဆုံးေအာင္ပင္မေျပာလိုက္ရပါ။မွဴးပိုင္ သေဘာေပါက္ေၾကာင္း ျပဳံးကာေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါရင္း...
"မွဴး နားလည္ပါတယ္ ဝတ္ရည္ေရ၊ Congratulationပါ ဝတ္ရည္..."
"နားလည္ေပးလို႔...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မွဴးေရ..."
"ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး ဝတ္ရည္ရာ....မွဴးတို႔ကBFFေတြပဲဥစၥာ...
သူဇာနဲ႔ျပည့္ၿဖိဳးကိုလည္း... မွဴး ပဲနားလည္ေအာင္ဝိုင္းေျပာေပးပါမယ္...."
"You were the shadow to my light
Did you feel us?
Another star.You fade away....."
ဝတ္ရည္ Ringသံေၾကာင့္ အိတ္ထဲ၌ထည့္ထားေသာ ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။
"ဟဲလို...ခ်စ္"
"ဟဲလို....ေမာင္"
"Canteenကပဲေစာင့္ေနတယ္မလား...."
"ဟုတ္တယ္....ေမာင္.."
"ေမာင္...အခုအေဆာင္ကေနဆင္းလာၿပီေနာ္.."
ဝတ္ရည္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ မွဴးပိုင္ျပဳံးေန၏။
"ဝတ္ရည္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလိုက္ဖက္တယ္..."
"မွဴးေနာ္..."
"အမယ္..အမယ္...ခုမွ႐ွက္ေနတယ္ေပါ့...ရီခ်င္လိုက္တာေနာ္"
"Sorryကြာ...ေမာင္ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္..."
"သုတ..."
"ဟင္....မွဴး...ဘယ္လိုကဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"မွဴးအစကတည္းက ဝတ္ရည္နဲ႔ဒီမွာ႐ွိေနတာေလ..."
"ဟုတ္လား...အေလာတႀကီးနဲ႔မို႔ သတိမထားမိလိုက္ဘူး မွဴးေရ"
"Sorryမွဴး..."
"ျဖစ္ေနလိုက္တာ..."
"ဝတ္ရည္ကို သစၥာ႐ွိ႐ွိခ်စ္ပဲေနာ္သုတ"
"ဟင္..."
"ဟင္မေနနဲ႔၊ ဝတ္ရည္ေျပာလို႔အကုန္သိၿပီးပါၿပီေနာ္..."
"ဟုတ္လား..."
"ႏွစ္ေယာက္လုံးႏႈတ္လုံေကာင္းၾကတယ္ေနာ္...မေျပာခ်င္ဘူး"
"အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး...ဟဲဟဲ"
"ထားပါေတာ့...ထားပါေတာ့...ေရႊလက္တြဲ ျမဲၾကပါေစ.."
"ဟဲဟဲ....အဲအတြက္မပူနဲ႔...ေနာက္Semက်ရင္ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာင္းမွာ...."
"ဘာ...."
"ေမာင္ေနာ္..."
"စတာပါ...ဟဲဟဲ..."
"အတည္ေျပာတာဆိုရင္...မွဴး နဲ႔ေတြ႔မယ္မွတ္..."
"ေၾကာက္..ေၾကာက္..ေၾကာက္ပါတယ္..."
"ဟြန္း..."
"ကဲ...သြားစရာ႐ွိတာသြားၾကေတာ့ေလ...ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္"
"အဲဆို..ဝတ္ရည္တို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္..မွဴး"
"သြားၿပီေနာ္ မွဴး..."
"ဂ႐ုစိုက္ၿပီးလည္းသြားၾကအုံး.."
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Final Examနီးလာ၍
ျမတ္ေတာ္ဝင္အေဆာင္႐ွိေက်ာင္းသားမ်ား၏
စာက်က္သံမ်ားကား တစ္ေဆာင္လုံးညံေန၏။ မွဴးပိုင္လည္း စာက်က္ရာမွ ေခတၱရပ္နားလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ အိပ္ယာ၌လဲေလ်ာင္းရင္း ဖုန္းကိုေကာက္ၿပီး internetဖြင့္ကာFacebookသုံးေနလိုက္သည္။ "Min Naung Xoe" Accပိုင္႐ွင္က
"အလွေပါင္းစုံညီ ၿမိဳ႕ထားဝယ္ဆီ" ဟူေသာ Statusနွင့္Photoေလးေတြတင္ထားတာကိုေတြ႔ေတာ့သေဘာက်ကာcommentေလးေရးလိုက္၏။
"မွဴးတို႔ ထားဝယ္ၿမိဳ႕အလွဆုံး 🙂🙂🙂"
ခဏၾကာေတာ့ CBမွ messageဝင္သံၾကားေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"Hi...ညီ မဂၤလာပါ"
ခုနားက "Min Naung Xoe" Accပိုင္႐ွင္ဆီမွျဖစ္၏။ မွဴးပိုင္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ဟုတ္... မဂၤလာပါအကို"
"ညီကထားဝယ္ၿမိဳ႕ကလား"
"ဟုတ္..ထားဝယ္နယ္ကပါ"
"ေအာ္...အဲေၾကာင့္မို႔ညီကခ်စ္စရာေလးပဲကို"
"ဗ်ာ...ညီကိုျမင္ဖူးလို႔လား..."
"Profileပုံက ညီ့ပုံမလား..."
"ဟုတ္ပါတယ္..."
"ေအးေလ..အာ့ေၾကာင့္မို႔ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ေျပာတာေပါ့..."
"အကိုလည္း ၿမိတ္ဖက္ကပါ...ခုေတာ့ရန္ကုန္မွာေပါ့..."
"စားဖိုမွဴးသင္တန္းတက္ေနတာေလ.."
"မင္းေနာင္႐ုိးလို႔ေခၚတယ္..."
"အသက္ကေတာ့ 19ႏွစ္႐ွိၿပီ"
"ေအာ္... ဟုတ္ကဲ့ပါ "
"ညီေလးရဲ႕နာမည္ေလးကိုသိခြင့္ရမလား"
"ဟုတ္...မွဴးပိုင္လို႔ေခၚပါတယ္"
"မွဴးပိုင္? Nice..နာမည္နဲ႔လူနဲ႔လိုက္တယ္ေနာ္...."
"ဗ်ာ..."
"ဆက္ၿပီးintroပါအုံး..."
"အသက္က17မျပည့္ေသးပါ...."
"Wow...ငယ္ငယ္ေလး႐ွိေသးတာပဲ"
"ဟုတ္...ခုရန္ကုန္_____တကၠသိုလ္ မွာFirst Yearတက္ေနပါတယ္"
"ေကာင္းတယ္ညီ....ႀကိဳးစား"
"ခင္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္...ခင္တတ္ပါတယ္"
"အားလို႔႐ွိရင္လည္း...လာလည္လို႔ရတယ္ေနာ္...အကူအညီလိုရင္လည္းေျပာေပါ့..အကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေပးမယ္..."
"ဟုတ္ေက်းဇူးပါ..."
"စာေမးပြဲနီးပီမလား...စာမက်က္ဘူးလား"
"က်က္ပါတယ္...ခဏနားေနတာပါ..."
"ေအာ္...ေအးေအး...ေရာ့...ဒါကအကို႔pic"
"ဒါက...အကို႔ဖုန္းနံပါတ္...အကိုလုပ္စရာ႐ွိလို႔ outၿပီေနာ္ညီေလး"
"ဟုတ္...ဟုတ္"
မင္းေနာင္႐ုိး လိုင္းေပၚကဆင္းသြားသည္နဲ႔ မွဴးပိုင္ သူ႔ဓာတ္ပုံကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ညိဳေသာအသားအေရ၊ မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း၊ႏွာတံကခပ္စင္းစင္းနဲ႔ ေယာက်္ားပီသလြန္းသည္ပင္။ေခ်ာတယ္ဆိုတာထက္ ခန္႔သည္ဟုဆိုရေလာက္သည္။ Phone Camera Effectေၾကာင့္လားေတာ့မသိ သူ႔ပုံစံကModelေတြ၊ ႐ုပ္႐ွင္မင္းသားေတြကဲ့သို႔ပင္။အရပ္ကလည္းငါးေပး႐ွစ္ေလာက္ေတာ့႐ွိမည္။
မွဴးပိုင္ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကိုcontactတြင္
"ကိုမင္းေနာင္႐ုိး"ဟုမွတ္ကာSaveလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ လိုင္းေပၚကဆင္းကာ စာဆက္က်က္ေနလိုက္သည္။
📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖
စာေမးေျဖဖို႔ ရက္ကနီးသထက္နီးလာေလၿပီ။ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုလည္း ေက်ာင္းသား/သူမ်ားစာက်က္ခ်ိန္ပိုရရန္အတြက္ ေခတၱပိတ္ထားေပးလိုက္သည္။
"တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္...
ဘာေၾကာင့္သတၱိမ႐ွိလည္းကြယ္...."
ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အခန္းအျပင္ဘက္ ဝရန္တာထြက္ကာ စာက်က္ေနေသာ မွဴးပိုင္ အခန္းထဲသို႔ ျပန္ဝင္ကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္၏။
"ဟဲလို...ကိုႀကီး"
"ဟဲလို...အေထြးေလး"
"ေနေကာင္းလား..စာေတြေကာလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား"
"ဟုတ္..ကိုႀကီး...ကိုႀကီးတို႔ေကာ ေနေကာင္းၾကလား"
"ေအး....ေကာင္းၾကတယ္အေထြးေလးေရ"
စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မယ္ဆို....စာေတြေကာokၿပီလား?"
"အားလုံးေတာ့ ရေသးဘူးကိုႀကီး..
က်က္ေနတုန္းပဲ..."
"ေအးေအး...က်န္းမာေရးလည္းဂ႐ုစိုက္ ၾကားလား
ဘယ္ေန႔စေျဖရမွာလဲ...."
"(15)ရက္ေန႔ကိုႀကီး..."
"ေတာ္နီးေနၿပီပဲ...ေသေသခ်ာခ်ာရေအာင္က်က္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုႀကီး..."
"ပိုက္ဆံေကာ...႐ွိေသးလား"
"တစ္သိန္းခြဲေလာက္ေတာ့႐ွိေသးတယ္ ကိုႀကီ..."
"လိုရင္ ကိုႀကီးကိုအခ်ိန္မေရြး ဖုန္းဆက္ေနာ္ အေထြးေလး"
"ဟုတ္"
"ေကာင္းၿပီေနာ္..အဲဆိုကိုႀကီးဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"
"ဟုတ္..."
ထို႔ေနာက္ စာလက္က်န္ အေႂကြးမ်ားကို ဆပ္ရန္ ဝရန္တာသို႔ျပန္ထြက္လိုက္ေလ၏။
ဆက္ရန္................
YOU ARE READING
ေတာ္မဝင္ပါ...သို႔ေသာ္
Non-Fictionညီ့အခ်စ္က အကို႔အတြက္ ေတာ္မဝင္ေပမယ့္ မင္းဝသုန္ထက္ (ႏွလုံးသားျဖင့္ေရးဖြဲ႔သည္)
