ေတာ္မဝင္ပါ
သို႔ေသာ္......
***အပိုင္း(၂၅)***
M i n n_W a t h o n e _H t e t
ရီေဝေဝယစ္မူးမူးနဲ႔ အိပ္ယာမွ ႏိုးထလာေသာ အလြမ္းနာက်ေနေသာ သူတစ္ဦး.....
မေန႔က ငိုထားေသာ အ႐ွိန္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားမွာ ဖူးေရာင္မို႔ေမာက္ကာ ဖြင့္မရေအာင္ပင္ ႐ွိေန၏။ အတင္းအားယူစြာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္ကာ စာၾကည့္စားပြဲေပၚ တင္ထားတဲ့ဖုန္းကိုယူၿပီး အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္႐ွစ္နာရီပင္ ထိုးေခ်ၿပီ။
ခါတိုင္းေန႔ဆို အေစာႀကီးႏိုးေနသူ
မေန႔ညက သန္းေခါင္ေက်ာ္ထိအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ အိပ္ယာထဲ လူးလိမ့္ေနခဲ့၍ ဒီမနက္ အိပ္ယာထက္ ေနာက္က်ျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီေန႔အတန္းခ်ိန္ကလည္း (၁၁)နာရီမွ ႐ွိ၍ ေတာ္ေသးသည္။
ေဘးက ညီသုတမိုးကေတာ့ "ခေလာ....ခလူး....."
ေဟာက္ကာ အိပ္ေမာက်ေန၏။
.....မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊ ညီမ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမယ္ ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းမလဲ....
မင္းေနာင္႐ုိး၏ စာနာျခင္းကင္းမဲ့ျပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာစကားလုံးမ်ား မွဴးပိုင္ ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္လာျပန္၏။
....အကို ညီ့ကို ဒီတစ္ခါ တကယ္ပဲ လမ္းခြဲၿပီလား.....
ဟင့္အင္း....မျဖစ္ေစရဘူး ညီ ေတာင္းပန္မယ္....
လက္ခံေက်နပ္ေအာင္အထိ ၊ဟုတ္ေတ ညီ ေတာင္းပန္မယ္
အကို ညီ့ကို ထားမသြားခဲ့ပါနဲ႔....ညီ႐ူးရလိမ့္မယ္....အီးဟီး....
"မွဴး....နင့္မ်က္လုံးေတြ ဘာျဖစ္တာလဲ၊ညတုန္းက ေမာင့္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ နင္ငိုေနတယ္တဲ့ ၊ ဘာေမးေမး ျပန္မေျပာဘူးတဲ့ ၊ နင့္မွာ ဘာအေရးကိစၥေတြ႐ွိေနလို႔လဲ ၊ဝတ္ရည္တို႔ကို ေျပာျပ"
"မဟုတ္မွလြဲေရာ...နင့္oppa နင့္ကို
လမ္းခြဲစကားဆိုျပန္ၿပီလား"
မွဴးပိုင္ဆီမွ ဘာအသံမွ ထြက္မလာေပ။
ဝတ္ရည္ပို၍ပင္ စိတ္တိုသြား၏။
"ဟဲ့...မွဴး..ဝတ္ရည္တို႔ေမးေနတာမၾကားဘူးလား
ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔"
"သူ မွဴးကို လမ္းခြဲလိုက္ျပန္ၿပီ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...
သူက မွဴးကို ေလ်ာ္ေၾကးဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲတဲ့..."
YOU ARE READING
ေတာ္မဝင္ပါ...သို႔ေသာ္
Non-Fictionညီ့အခ်စ္က အကို႔အတြက္ ေတာ္မဝင္ေပမယ့္ မင္းဝသုန္ထက္ (ႏွလုံးသားျဖင့္ေရးဖြဲ႔သည္)
