ေတာ္မဝင္ပါ...သို႔ေသာ္

ေတာ္မဝင္ပါ.....သို႔ေသာ္ part(17)

ေတာ္မဝင္ပါ                                         သို႔ေသာ္........
           
                    *****အပိုင္း(၁၇)*****
      
M i n n _W a t h o n e _ H t e t

မွဴးပိုင္က ေသရြာမွျပန္လာသူပင္။
အသက္ေလးႏွစ္အရြယ္မွာ အျပင္းဖ်ားၿပီး ေဆး႐ုံတက္ခဲ့ရေလသည္။ ေဆး႐ုံတြင္(၂၂)ရက္တိတိ သတိေမ့ေနခဲ့ေသာ မွဴးပိုင္၏ အသက္ကို ဆရာဝန္မ်ားက ႀကိဳးစားပမ္းစား ကုသၾကေပမယ့္
လက္ေလ်ွာ့ခဲ့ရ၏။ မွဴးပိုင္၏ မိခင္ေဒၚတင္မမ မွာကား အျဖစ္ဆိုးလွေသာ သူ႔သားေထြးေလးအတြက္
ျဖည္မဆည္ႏိုင္ေအာင္ ပူေဆြးေသာက ဗ်ာပါဒ
မ်ားခဲ့ရေလသည္။

သူ႔သားေထြးေလးေဘးမွ တစ္ဖဝါးေတာင္ မခြာပဲ
"ေအာင္ သဗၼဳေဒၶ" ဂါထာေတာ္ကို ေန႔ညမျပတ္
ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့၏။
မွဴးပိုင္၏ အေဖျဖစ္သူခမ်ာမွာေတာ့ သားေထြးေဆး႐ုံတက္ေနတာေတာင္ အနားမွာမေနႏိုင္ပဲ ျမစ္ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ စားဝတ္ေနေရး ၊
ေဆးကုသစရိတ္မ်ားအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားေနရသည္။
သားႀကီး ထြန္းႏိုင္ ႏွင့္သမီးႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ရြာမွာပဲ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔အပ္ထားခဲ့သည္။
"ေအာင္ သဗၼဳေဒၶ"ဂါထာကို ေန႔ညမျပတ္ ရြက္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ေသာ အက်ိဳးေၾကာင့္ (၂၃)ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ မွဴးပိုင္ သတိျပန္ရခဲ့၏။
မိခင္ခမ်ာ ေသရြာမွျပန္လာသူ သူ႔သားေထြးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းသာမဆုံးျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ေဆး႐ုံဆင္းၿပီးစတြင္ကား 
အေမကို အစ္မေခၚ ၊ အစ္မကို အေမေခၚနဲ႔ အသိစိတ္ေတြေမ့ေပ်ာက္ကာ လမ္းမေလ်ွာက္တတ္ေတာ့ပဲ ႐ွိခဲ့၏။ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းေနစအရြယ္မွာကား တစ္ျခားကေလးမ်ားထက္ ဥာဏ္ပိုေကာင္း၏ ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ပထမဆုကို ဆြတ္ခူးခဲ့သည္ပင္။ သားသမီးေလးေယာက္ ေက်ာင္းစရိတ္မႏိုင္၍ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းထုတ္ကာ သားႏွစ္ေယာက္ကို ႀကိဳးစားကာ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ထားခဲ့သည္။

မွဴးပိုင္ေျခာက္တန္း၌ေရာက္ခ်ိန္တြင္
အကိုႀကီးျဖစ္သူက ဘြဲ႔ရၿပီးေနၿပီ။ သို႔ေသာ္
အလုပ္မ႐ွိအကိုင္ မ႐ွိပဲ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေပါ့။ မွဴးပိုင္ ေျခာက္တန္းႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုအတြက္ ကံၾကမၼာဆိုးႀကီးက်ေရာက္လာေတာ့သည္။
မွဴးပိုင္အေဖက မိမိကိုယ္ပိုင္ငါးဖမ္းစက္ေလွထက္ပိုၾကီးေသာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆီမွငါးဖမ္းစက္ေလွတစ္စီးငွါးကာ အလုပ္သမားေလးေယာက္နဲ႔အတူ ငါးဖမ္းထြက္ခဲ့သည္။